Narón - ORDENANZA FISCAL Nº 1 XERAL DE XESTIÓN, RECADACIÓN E INSPECCIÓN

1. Esta ordenanza dítase, de conformidade co disposto no artigo 106.2 da Lei 7/1985, do 2 de abril, Reguladora das bases de réxime local, no desenvolvemento do establecido na Lei reguladora das

2. Contén as normas aplicables ao exercicio das competencias do municipio nas materias de xestión, recadación e inspección dos seus tributos propios, en canto estas funcións se exerzan directamente polo propio municipio.

Esta ordenanza aplicarase en todo o termo municipal de Narón desde a súa entrada en vigor ata a súa derrogación ou modificación.

1. As normas tributarias interpretaranse de acordo cos criterios admitidos no Dereito.

2. Os termos aplicados nas Ordenanzas entenderanse conforme ao seu sentido xurídico, técnico ou usual, segundo proceda.

3. Non se admitirá a analoxía para estender mais alá dos termos estritos o ámbito do feito impoñible ou o das exencións ou bonificacións.

4. Para evita-lo fraude de lei entenderase que non existe extensión do feito impoñible cando se graven os feitos, actos ou negocios xurídicos realizados co propósito de eludir o pagamento do tributo, amparándose no texto das normas ditadas con distinta finalidade, sempre que produzan un resultado equivalente ao derivado do feito impoñible. O fraude

1. O feito impoñible é o presuposto de natureza xurídica ou económica fixado pola lei e a ordenanza fiscal correspondente para configurar cada tributo, e a súa realización orixina o nacemento da obriga tributaria. As ordenanzas fiscais poderán completar a determinaci

2. O tributo esixirase de acordo coa verdadeira natureza xurídica do presuposto de feito definido pola lei, calquera que sexa a forma ou denominación que as persoas interesadas lle desen, e sen tomar en consideración os defectos que puidesen afectar a súa validez.

1. O suxeito pasivo é a persoa, natural ou xurídica, que, segundo a ordenanza de cada tributo, resulta obrigada ao cumprimento das prestacións tributarias, xa sexa como contribuínte ou como o seu substituto.

2. É contribuínte a persoa, natural ou xurídica, á que a ordenanza fiscal impón a carga tributaria derivada do feito impoñible.

3. É substituto do contribuínte o suxeito pasivo que, por imposición da lei e da ordenanza fiscal dun determinado tributo e no

Terán ademais a consideración de suxeitos pasivos, nas ordenanzas nas que se estableza, as herdanzas xacentes, comunidades de bens e demais entidades que, carentes de personalidade xurídica, constitúen unha unidade económica ou un patrimonio separado susceptible de imposición

O suxeito pasivo está obrigado a:

1. As ordenanzas fiscais poderán declarar, de conformidade coa lei, responsables da débeda tributaria, xunto aos suxeitos pasivos, a outras persoas solidaria ou subsidiariamente

2. Agás un precepto legal expreso, a responsabilidade será sempre subsidiaria.

3. Cando sexan dous ou máis os responsables subsidiarios ou solidarios dunha mesma débeda, esta poderase esixir integramente a calquera deles.

4. A responsabilidade alcanzará á totalidade da débeda tributaria, con excepción das sancións.

A recarga de constrinximento só será esixible cando, transcorrido o período voluntario que se concederá ao responsable para o ingreso, non se efectúe o pagamento.

5. En todo caso, a derivación da acción administrativa para esixir o pagamento da débeda tributaria aos responsables requirirá un acto administrativo no que, trala audiencia ao interesado, se declare a responsabilidade e se determine o seu alcance

O devandito acto, que será ditado polo alcalde sen prexuízo das delegacións que poida conferir, seralles notificado, con expresión dos elementos esenciais da liquidación, na forma que regulamentariamente se determine, conferíndolles desde o dito instante tódolos dereitos do debedor principal.

1. Responderán solidariamente das obrigas tributarias:

a) Tódalas persoas que sexan causantes ou colaboren na realización dunha infracción tributaria.

b) Os copartícipes ou cotitulares das entidades xurídicas ou económicas ás que se refire o artigo 35 da Lei xeral tributaria, en proporción ás súas respectivas participacións das obrigas tributarias das ditas entidades.

c) Os socios ou partícipes no capital das sociedades ou entidades disolutas e liquidadas responderán das obrigas tributarias pendentes ata o límite do valor da cota de liquidación que se lles adxudicase.

2. Así mesmo, responderán solidariamente do pagamento da débeda tributaria pendente, ata o importe do valor dos bens ou dereitos que se puidesen embargar, as seguintes persoas:

a) Os que sexan causantes ou colaboren na ocultación maliciosa de bens ou dereitos do obrigado ao pagamento coa finalidade de impedir a súa traba.

b) Os que por culpa ou neglixencia incumpran as ordes de embargo.

c) Os que, con coñecemento do embargo, colaboren ou consintan no levantamento dos bens.

1. Nos supostos de responsabilidade solidaria, a falta do pagamento da débeda polo debedor principal e sen prexuízo da responsabilidade deste, a Facenda Municipal poderá reclamárllela aos responsables solidarios, se os houbese.

Entenderase producida a falta do pagamento da débeda tributaria unha vez transcorrido o período voluntario sen satisfacerse a débeda.

2. Nos supostos de aval, fianza ou garantía persoal prestada con carácter solidario, a responsabilidade alcanza ata o límite do importe da devandita garantía, e, nos supostos do artigo 42.2 da Lei xeral tributaria a responsabilidade alcanza ata o importe do valor dos bens ou dereitos que se puidesen embargar.

3. O acto administrativo no que se declare a responsabilidade solidaria será ditado polo alcalde presidente, sen prexuízo das delegacións que poida conferir, polo procedemento establecido no artigo 12.3 do Regulamento xeral de recadación. O dito acto notificarase aos responsables solidarios.

Serán responsables subsidiarios das obrigas tributarias, ademais dos que sinale a ordenanza do tributo:

a) Polas infraccións tributarias simples e da totalidade da débeda tributaria nos casos das infraccións graves cometidas polas persoas xurídicas, os seus administradores que non realicen os actos necesarios que fosen da súa incumbencia para o cumprimento das obrigas tributarias infrinxidas, consentisen no incumprimento polos que deles dependan ou adoptasen acordos que fixesen posibles tales infraccións.

b) Así mesmo, serán responsables subsidiariamente, en todo caso, das obrigas tributarias pendentes das persoas xurídicas que cesasen nas súas actividades, os seus administradores.

c) Os síndicos, interventores ou liquidadores de quebras, concursos, sociedades e entidades en xeral, cando por neglixencia ou mala fe non realicen as xestións necesarias para o íntegro cumprimento das obrigas tributarias reportadas con anterioridade ás ditas situacións e que sexan imputables aos respectivos suxeitos pasivos.

A derivación da acción administrativa aos responsables subsidiarios requirirá a previa declaración de falido do debedor principal e dos demais responsables solidarios, sen prexuízo das medidas preventivas que ante esta declaración poidan adoptarse dentro do marco legalmente previsto.

1. O domicilio fiscal será único:

a) Para as persoas físicas, o da súa residencia habitual.

b) Para as persoas xurídicas, o do seu domicilio social, sempre que nel estea efectivamente centralizada a súa xestión administrativa e a dirección dos seus negocios. Noutro caso entenderase o lugar no que radique a dita xestión ou dirección.

2. Os suxeitos pasivos que residan fóra do termo municipal verán obrigados a designar un representante e o seu domicilio para canto se refira á administración económica e ao réxime de dereitos e obrigas que dela emanen.

1. Cando un suxeito pasivo cambie o seu domicilio deberá poñelo en coñecemento da Administración Tributaria, mediante declaración expresa para tal efecto, sen que o cambio de domicilio produza efecto fronte á Administración, mentres non se presente a citada declaración tributaria. A Administración poderá rectificar o domicilio fiscal dos suxeitos pasivos mediante a comprobación pertinente.

2. O incumprimento da obriga establecida no parágrafo anterior constituirá infracción simple.

Nas ordenanzas dos tributos nos que a débeda se determine sobre bases impoñibles, estableceranse os medios e métodos para determinalas.

A determinación das bases tributarias en réxime de estimación directa corresponderá á Administración e aplicarase servíndose das declaracións ou documentos presentados ou dos datos consignados en libros e rexistros comprobados administrativamente.

Cando a falta de presentación das declaracións ou as presentadas polos suxeitos pasivos non permitan á Administración o coñecemento dos datos necesarios para a estimación completa das bases impoñibles ou dos rendementos, ou cando os devanditos suxeitos ofrezan resistencia, escusa ou negativa á actuación inspectora ou incumpran substancialmente as súas obrigas contables, as bases ou rendementos, determinaranse no réxime de estimación indirecta , para o que se utilizará calquera dos seguintes medios:

a) Aplicar os datos e antecedentes dispoñibles que sexan relevantes para o efecto.

b) Utilizar aqueles elementos que indirectamente acrediten a existencia dos bens e das rendas, así como dos ingresos, ventas, custos e rendementos que sexan normais no respectivo sector económico, atendidas as dimensións das unidades produtivas ou familiares que deban compararse en termos tributarios.

c) Valorar os signos, índices ou módulos que se dean nos respectivos contribuíntes, segundo os datos ou antecedentes que se posúan nos supostos similares ou equivalentes.

1. No réxime de estimación indirecta de bases tributarias, cando actúe a Inspección dos Tributos acompañará ás actas incoadas para regularizar a situación tributaria dos suxeitos pasivos, de quen fan as retencións ou dos beneficiarios das desgravacións, informe razoado sobre:

a) As causas determinantes da aplicación do réxime de estimación indirecta.

b) Xustificación dos medios elixidos para a determinación das bases ou rendementos.

c) Cálculos e estimacións efectuados con base nos anteriores.

2. As actas incoadas xunto co respectivo informe tramitaranse polo procedemento establecido segundo a súa natureza e clase.

3. Naqueles casos nos que non medie actuación da Inspección dos Tributos, o órgano xestor competente ditará un acto administrativo de fixación da base e liquidación tributaria que deberá notificar ao interesado cos requisitos aos que se refire o artigo 102 da Lei xeral tributaria e con expresión dos datos indicados nas letras a), b) e c) do número anterior. A aplicación do réxime de estimación indirecta non requirirá acto administrativo previo que así o declare, sen prexuízo dos recursos e reclamacións que procedan contra os actos e liquidacións resultantes daquel.

4. Nos recursos interpostos poderá formularse a procedencia da aplicación do réxime de estimación indirecta.

No se outorgarán outras exencións, bonificacións ou reducións que as concretamente establecidas ou autorizadas pola lei, pactos ou tratados internacionais. A ordenanza fiscal de cada tributo deberá regular os supostos de concesión de beneficios tributarios.

1. Sen prexuízo do establecido na normativa reguladora de cada tributo, nos casos nos que o beneficio fiscal haxa de concederse a instancia de parte, a solicitude deberá presentarse:

a) Cando se trate de tributos periódicos xestionados mediante un padrón ou matrícula, no prazo establecido na respectiva ordenanza para a presentación das preceptivas declaracións de alta ou modificación.

Unha vez outorgado, o beneficio fiscal aplicarase nas sucesivas liquidacións en tanto non se alteren as circunstancias de feito ou de dereito que determinaron o seu outorgamento.

b) Cando se trate de tributos nos que se encontre establecido o réxime de autoliquidación, no prazo de presentación da correspondente autoliquidación ou declaración-liquidación.

c) Nos restantes casos, nos prazos de presentación da correspondente declaración tributaria ou ao tempo da presentación da solicitude do permiso ou autorización que determine o nacemento da obriga tributaria, segundo proceda.

2. Se a solicitude do beneficio se presentase dentro dos prazos a que se refire o número anterior, o seu recoñecemento producirá efecto desde o nacemento da obriga tributaria correspondente ao período impositivo no que a solicitude se formula. No caso contrario, o aproveitamento do beneficio non alcanzará ás cotas percibidas con anterioridade á dará en que se tramite a devandita solicitude.

3. A proba da concorrencia dos requisitos establecidos pola normativa de cada tributo para o aproveitamento dos beneficios fiscais corresponde ao suxeito pasivo.

1. A débeda tributaria estará constituída esencialmente pola cota definida de conformidade coa lei e as ordenanzas de cada tributo.

2. No seu caso, tamén formarán parte da débeda tributaria:

a) As recargas esixibles legalmente sobre as bases ou as cotas.

b) O interese de mora, que será o legalmente esixible ao longo do período no que aquel se perciba.

c) As recargas do período executivo definidos no art. 28 da Lei xeral tributaria.

d) As sancións pecuniarias.

e) As recargas por declaración extemporánea ás que se refiren os artigos 27 e 58.2 da Lei xeral tributaria.

3. O vencemento do prazo establecido para o pagamento sen que este se efectúe, determinará o percibo do xuro de mora.

Do mesmo xeito esixirase o xuro de mora nos supostos da suspensión da execución do acto e nos aprazamentos e fraccionamentos ou prórrogas de calquera tipo. Non obstante, cando as ordenanzas de cada tributo así o prevexan, non se esixirá xuro de mora nos acordos de aprazamento ou fraccionamento do pagamento que fosen solicitados no período voluntario, nas condicións e termos que prevexa a ordenanza, sempre que se refiran a débedas de vencemento periódico e notificación colectiva e que o seu pagamento total se produza no mesmo exercicio que o da súa percepción.

Non obstante, non se practicarán liquidacións por xuros de mora, agás nos supostos previstos no parágrafo anterior, cando os devengados sexan inferiores a seis euros e deban ser notificados con posterioridade á liquidación da débeda principal. Para os efectos da determinación do devandito límite, acumularase o total de xuros devengados polo suxeito pasivo, aínda que se trate de débedas ou períodos impositivos distintos, se traen a súa causa dun mesmo expediente. O anterior enténdese, en todo caso, sen prexuízo do disposto no art. 93 desta ordenanza respecto das débedas constrinxidas.

Os ingresos correspondentes ás declaracións-liquidacións ou autoaliquidacións presentadas fóra do prazo sen requirimento previo, así como as liquidacións derivadas das declaracións presentadas fóra do prazo sen requirimento previo, sufrirán unha recarga do 20 por 100, con exclusión das sancións que, noutro caso, puidesen esixirse pero non dos xuros de mora. Non obstante, se o ingreso se efectúa dentro dos tres, seis ou doce meses seguintes ao remate do prazo voluntario, de presentación e ingreso, aplicarase unha recarga única do 5, 10 ou 15 por 100 respectivamente, con exclusión do xuro de mora das sancións que, noutro caso, puidesen esixirse.

Estas recargas serán compatibles, cando os obrigados tributarios non efectúen o ingreso ao tempo da presentación da declaración-liquidación ou autoliquidación extemporánea, coas recargas do período executivo.

A cota tributaria poderá determinarse:

a) Na función do tipo de gravame, aplicado sobre a base, que sinale a oportuna ordenanza fiscal.

b) Na cantidade resultante de aplicar a tarifa.

c) Por aplicación conxunta de ámbolos dous procedementos.

1. Cando a determinación das cotas ou das bases se faga con relación ás categorías viarias, aplicarase o índice fiscal das rúas de acordo co anexo de clasificación das vías públicas para os efectos tributarios, agás que expresamente a propia do tributo estableza outra clasificación.

2. Cando algunha vía non apareza comprendida no mencionado índice, será clasificada como de última categoría, ata que o Concello tramite un expediente de clasificación por omisión, que producirá efectos a partir do 1 de xaneiro do ano seguinte ao da súa aprobación. O anterior non será de aplicación aos supostos de mero cambio de denominación ou renumeración da vía pública, nos que será aplicable a mesma categoría pola que tributaba de conformidade coa antiga denominación ou número, sen prexuízo da modificación do índice fiscal.

a) Pagamento, na forma establecida no título III desta ordenanza.

b) Prescrición.

c) Compensación.

d) Condonación.

e) Insolvencia probada do debedor.

a) O dereito da Administración para determinar a débeda tributaria mediante a oportuna liquidación.

b) A acción para esixir o pagamento das débedas tributarias liquidadas.

c) A acción para impoñer sancións tributarias.

d) O dereito á devolución dos ingresos indebidos.

O prazo de prescrición comezará a contar nos distintos supostos a que se refire o artigo anterior, como segue:

No caso a), desde o día no que remate o prazo regulamentario para tramitar a correspondente declaración.

No caso b), desde a data na que remate o prazo do pagamento voluntario.

No caso c), desde o momento no que se cometeron as respectivas infraccións.

No caso d), desde o día no que se realizou o ingreso indebido.

1.Os prazos de prescrición aos que se refiren as letras a), b) e c) do artigo 26 se interrompen:

a) Por calquera acción administrativa, realizada co coñecemento formal do suxeito pasivo, conducente ao recoñecemento, regulación, inspección, aseguranza, comprobación, liquidación e recadación do tributo devengado por cada feito impoñible.

b) Pola interposición da reclamación ou recursos de calquera clase.

c) Por calquera actuación do suxeito pasivo conducente ao pagamento ou liquidación da débeda.

A prescrición aplicarase de oficio, incluso nos casos nos que se pagase a débeda, sen necesidade de que a invoque ou exceptúe o obrigado ao pagamento.

1. A prescrición gañada aproveita por igual ao suxeito pasivo e aos demais responsables da débeda tributaria.

2. Interrompido o prazo de prescrición para un, enténdese interrompido para tódolos responsables.

3. A prescrición gañada extingue a débeda tributaria.

1. As débedas coa Facenda Municipal poderán extinguirse total ou parcialmente por compensación, tanto no período voluntario como executivo, cos créditos que esta recoñeza a favor do debedor. A compensación pode ser de oficio ou por instancia do debedor.

2. As débedas a favor da Facenda Municipal, cando o debedor sexa un ente contra o que non pode seguirse o procedemento de constrinximento por prohibilo unha disposición de rango de lei, serán compensables de oficio, unha vez transcorrido o prazo de pagamento no período voluntario. A resolución será notificada á entidade debedora.

3. Os créditos de Dereito Público que se encontren na fase da xestión da recadación poderán extinguirse de oficio por compensación coas débedas recoñecidas por un acto administrativo firme ás que teñan dereito os obrigados ao pagamento. Iniciado o período executivo, compensaranse de oficio as cotas ou dereitos liquidados, xuros, recargas e costas, co crédito. A compensación será notificada ao interesado.

1. O debedor que inste a compensación, tanto no período voluntario como executivo, deberá dirixir á Alcaldía a correspondente solicitude que conterá os seguintes requisitos:

a) Nome e apelidos, razón social ou denominación, domicilio e número de identificación fiscal do obrigado ao pagamento e no seu caso, da persoa que o represente.

b) Débeda da que se solicita a compensación, con indicación do seu importe, o concepto e a data do vencemento do prazo de ingreso voluntario se a solicitude se produce dentro deste prazo.

c) Crédito recoñecido por un acto administrativo firme do que se ofrece a súa compensación, con indicación do seu importe e o concepto. A débeda e o crédito deben corresponder ao mesmo suxeito pasivo.

d) Declaración expresa de que non fora transmitido, cedido ou endosado o crédito a outra persoa.

2. Coa solicitude da compensación achegaranse os seguintes documentos:

a) Se a débeda tributaria da que se solicita a compensación foi determinada mediante autoliquidación, modelo oficial da declaración-liquidación ou autoliquidación, debidamente cumprimentado, que o suxeito pasivo debe achegar de conformidade co disposto na normativa reguladora do tributo.

b) Certificado que reflicta a existencia do crédito recoñecido pendente do pagamento, ou xustificante da súa solicitude, e a suspensión, trala instancia do interesado, dos trámites para o seu aboamento mentres non se comunique a resolución do procedemento da compensación.

3. De denegarse a compensación e esta se solicitase no período voluntario, na notificación do acordo, que deberá ser motivado, advertirase ao solicitante de que a débeda deberá pagarse, xunto cos xuros devengados, de ser o caso, desde o remate do período voluntario ata a data da resolución, no prazo establecido no artigo 20 do Regulamento xeral de recadación. Transcorrido o dito prazo, se non se produce o ingreso, esixirase a débeda pendente pola vía de constrinximento.

Se a compensación se solicitase no período executivo e fose denegada, iniciarase ou continuará o procedemento de constrinximento.

4. A resolución, nos procedementos recollidos neste artigo, deberá adoptarse no prazo de seis meses contados desde o día da presentación da solicitude.

Transcorrido o dito prazo sen que recaese resolución, as persoas interesadas poderán considerar desestimada a súa solicitude para deducir fronte á denegación presunta o correspondente recurso ou agardar pola resolución expresa.

1. As débedas tributarias só poderán ser obxecto de condonación, rebaixa ou perdón en virtude de lei, na contía e cos requisitos que nela se determine.

2. A condonación extingue a débeda nos termos previstos na lei que a outorgue.

1. As débedas tributarias que non se fixesen efectivas nos respectivos procedementos executivos por insolvencia probada do suxeito pasivo e demais responsables, declararanse provisionalmente extinguidas na contía procedente, mentres non se rehabiliten dentro do prazo da prescrición.

2. Se vencido este prazo non se rehabilitase a débeda, quedará esta definitivamente extinguida.

A Facenda Municipal gozará de prelación para o cobro dos créditos tributarios vencidos e non satisfeitos, en canto concorra con acredores que non o sexan do dominio, prenda, hipoteca, ou calquera outro dereito real debidamente inscrito no Rexistro da Propiedade con anterioridade á data na que se faga constar neste o dereito da Facenda Municipal.

1. Nos tributos que graven periodicamente os bens ou dereitos inscribibles nun rexistro público ou seus produtos directos, certos ou presuntos, o Concello terá preferencia sobre calquera outro acredor ou adquirente, aínda que estes inscribisen seus dereitos para o cobro das débedas non satisfeitas correspondentes ao ano natural no que se exercite a acción administrativa de cobro e a inmediatamente anterior.

2. Para os efectos do disposto no número anterior entendese que se exercita a acción administrativa do cobro cando se inicia o procedemento de recadación no período voluntario.

1. As débedas e responsabilidades tributarias derivadas do exercicio da explotación e de actividades económicas por persoas físicas, sociedades e entidades xurídicas serán esixibles a quen lles sucedan por calquera concepto na respectiva titularidade, sen prexuízo do que para a herdanza aceptada a beneficio do inventario establece o Código civil.

2. O que pretenda adquirir a devandita titularidade, trala conformidade do titular actual, terá dereito a solicitar da Administración unha certificación detallada das débedas e responsabilidades tributarias derivadas do exercicio da explotación e das actividades ás que se refire o apartado anterior. No caso de que a certificación se expedise con contido negativo ou non se facilitase no prazo de dous meses, quedará aquel exento da responsabilidade establecida neste artigo.

1. Os adquirentes de bens afectos pola lei á débeda tributaria responderán con eles, por derivación da acción tributaria, se a débeda non se paga.

2. A derivación da acción tributaria contra os bens afectos esixirá un acto administrativo notificado regulamentariamente; o adquirente poderá facer o pagamento, deixar que prosiga a actuación ou reclamar contra a liquidación practicada ou contra a procedencia da dita derivación.

3. A derivación soamente alcanzará o límite previsto pola lei ao sinalar a afección dos bens.

4. Esta responsabilidade será esixible nos termos establecidos no artigo 37.2 do Regulamento xeral de recadación.

1. Son infraccións tributarias as accións e omisións dolosas ou culposas con calquera grado de neglixencia que estean tipificadas e sancionadas como tales nas leis. As infraccións tributarias son obxecto de sanción incluso a título de simple neglixencia.

2. Serán suxeitos infractores as persoas físicas ou xurídicas e as entidades mencionadas no artigo 35 da Lei xeral tributaria que realicen as accións e omisións tipificadas como infraccións nas leis e en particular ás que se refire o apartado 3 do artigo 184 da dita lei.

3. Nos supostos previstos no artigo 179.2 da Lei xeral tributaria, as accións e omisións tipificadas nas leis non darán lugar a responsabilidade por infracción tributaria, aínda que se esixa o xuro de mora, ademais das cotas, importes e recargas pertinentes ao regularizar a situación tributaria dos suxeitos pasivos o dos restantes obrigados.

4. Nos supostos nos que as infraccións puidesen constituír delitos contra a Facenda Pública regulados no Código penal, a Administración pasará o tanto da culpa á xurisdición competente e absterase de seguir o procedemento para sancionar mentres a autoridade xudicial non dite sentencia firme, teña lugar o sobresemento das actuacións ou que o Ministerio Fiscal devolva o expediente.

A sentencia condenatoria da autoridade xudicial excluirá a imposición da sanción administrativa.

De non estimarse a existencia de delito, a Administración continuará o expediente da sanción con base nos feitos que os tribunais considerasen probados.

As infraccións tributarias clasifícanse en leves, graves ou moi graves e serán cualificadas de acordo co disposto polos artigos 191 ao 206 da Lei xeral tributaria.

1. As infraccións tributarias cualificaranse como leves, graves ou moi graves de acordo co disposto en cada caso nos artigos 191 ao 206 desta lei. Cada infracción tributaria cualificarase de forma unitaria como leve, grave ou moi grave e, no caso de multas proporcionais, a sanción que proceda aplicarase sobre a totalidade da base da sanción que en cada caso corresponda, agás no suposto do apartado 6 do artigo 191 desta lei.

2. Para os efectos do establecido neste título, entenderase que existe ocultación de datos á Administración Tributaria Municipal cando non se presenten declaracións ou se presenten declaracións nas que se inclúan feitos ou operacións inexistentes ou con importes falsos, ou nas que se omitan total ou parcialmente operacións, ingresos, rendas, produtos, bens o calquera outro dato que incida na determinación da débeda tributaria, sempre que a incidencia da débeda derivada da ocultación en relación coa base da sanción sexa superior ao 10 por cento.

Para os efectos do establecido neste título, considéranse medios fraudulentos:

a) As anomalías substanciais na contabilidade e nos libros ou rexistros establecidos pola normativa tributaria. Considéranse anomalías substanciais:

1º. O incumprimento absoluto da obriga de leva da contabilidade ou dos libros ou rexistros establecidos pola normativa tributaria.

2º. A leva das contabilidades distintas que, referidas a unha mesma actividade e exercicio económico, non permitan coñecer a verdadeira situación da empresa

3º. A leva incorrecta dos libros de contabilidade ou dos libros ou rexistros establecidos pola normativa tributaria, mediante a falsidade de asentos, rexistros ou importes, a omisión de operacións realizadas ou a contabilización en contas incorrectas de forma que se altere a súa consideración fiscal. A apreciación desta circunstancia requirirá de que a incidencia da leva incorrecta dos libros ou rexistros represente unha porcentaxe superior ao 50 por cento do importe da base da sanción.

b) O emprego de facturas, xustificantes e outros documentos falsos ou falseados, sempre que a incidencia dos documentos ou soportes falsos ou falseados represente unha porcentaxe superior ao 10 por cento da base da sanción.

c) A utilización de persoas ou entidades interpostas cando o suxeito infractor, coa finalidade de ocultar a súa identidade, fixese figurar a nome dun terceiro, con ou sen o seu consentimento, a titularidade dos bens ou dereitos, a obtención das rendas ou ganancias patrimoniais ou a realización das operacións con transcendencia tributaria das que se deriva a obriga tributaria cando o seu incumprimento constitúe a infracción que se sanciona.

1. As infraccións tributarias sancionaranse mediante a imposición de sancións pecuniarias e, cando proceda, de sancións non pecuniarias de carácter accesorio.

2. As sancións pecuniarias poderán consistir nunha multa fixa ou proporcional.

1. Cando a multa pecuniaria imposta pola infracción grave ou moi grave sexa dun importe igual ou superior a 30.000 euros e se utilizase o criterio de graduación de comisión repetida de infraccións tributarias, poderanse impoñer, ademais, as seguintes sancións accesorias:

a) Perda da posibilidade de obter subvencións ou axudas públicas e do dereito a aplicar beneficios e incentivos fiscais de carácter rogado durante un prazo dun ano se a infracción cometida fose grave ou de dous anos se fose moi grave.

b) Prohibición para contratar co Concello durante un prazo dun ano se a infracción cometida fose grave ou de dous anos se fose moi grave

2. Cando a multa pecuniaria imposta por unha infracción moi grave sexa de importe igual ou superior a 60.000 euros e se utilizase o criterio de graduación da comisión repetida de infraccións tributarias, poderanse impoñer, ademais, as seguintes sancións accesorias:

a) Perda da posibilidade de obter subvencións ou axudas públicas e do dereito a aplicar os beneficios e os incentivos fiscais de carácter rogado durante un prazo de tres, catro ou cinco anos, cando o importe da sanción imposta fose igual ou superior a 60.000, 150.000 ou 300.000 euros, respectivamente.

b) Prohibición para contratar co Concello durante un prazo de tres, catro ou cinco anos, cando o importe da sanción imposta fose igual ou superior a 60.000, 150.000 ou 300.000 euros, respectivamente.

3. Cando as autoridades ou as persoas que exerzan profesións oficiais cometan infraccións derivadas da vulneración dos deberes de colaboración dos artigos 93 e 94 da Lei xeral tributaria e sempre que, en relación co devandito deber, desatendesen tres requirimentos segundo o previsto no artigo 203 da mesma lei, ademais da multa pecuniaria que proceda, poderase impoñer como sanción accesoria a suspensión do exercicio de profesións oficiais, emprego ou cargo público por un prazo de tres meses.

A suspensión será por un prazo de doce meses cando se sancionase o suxeito infractor coa sanción accesoria á que se refire o parágrafo anterior en virtude dunha resolución firme en vía administrativa dentro dos catro anos anteriores á comisión da infracción.

Para os efectos do disposto neste apartado, consideraranse profesións oficiais as desempeñadas por rexistradores da propiedade e mercantís, notarios e todos aqueles que, no exercicio de funcións públicas, non perciban directamente haberes do Estado, comunidades autónomas, entidades locais u outras entidades de dereito público.

1. As sancións tributarias graduaranse exclusivamente de conformidade cos seguintes criterios, na medida na que resulten aplicables:

a) Comisión repetida de infraccións tributarias. Entenderase producida esta circunstancia cando o suxeito infractor fose sancionado por unha infracción da mesma natureza, xa sexa leve, grave ou moi grave, en virtude dunha resolución firme en vía administrativa dentro dos catro anos anteriores á comisión da infracción. Para estes efectos consideraranse da mesma natureza as infraccións previstas nun mesmo artigo do capítulo III do título IV da Lei xeral tributaria. Non obstante, as infraccións previstas nos artigos 191, 192 e 193 desa lei consideraranse todas elas da mesma natureza. Cando concorra esta circunstancia, a sanción mínima incrementarase nas seguintes porcentaxes, agás que se estableza expresamente outra cosa:

-Cando o suxeito infractor fose sancionado por unha infracción leve, o incremento será de cinco puntos porcentuais

-Cando o suxeito infractor fose sancionado por unha infracción grave, o incremento será de 15 puntos porcentuais.

-Cando o suxeito infractor fora sancionado por unha infracción moi grave, o incremento será de 25 puntos porcentuais.

b) Prexuízo económico para a Facenda Pública. O prexuízo económico determinarase pola porcentaxe resultante da relación existente entre: 1.º A base da sanción; e 2.º A contía total que deberá ingresarse na autoliquidación ou pola adecuada declaración do tributo ou o importe da devolución inicialmente obtida. Cando concorra esta circunstancia, a sanción mínima incrementarase nas seguintes porcentaxes:

-Cando o prexuízo económico sexa superior ao 10 por cento e inferior ou igual ao 25 por cento, o incremento será de 10 puntos porcentuais.

-Cando o prexuízo económico sexa superior ao 25 por cento e inferior ou igual ao 50 por cento, o incremento será de 15 puntos porcentuais.

-Cando o prexuízo económico sexa superior ao 50 por cento e inferior ou igual ao 75 por cento, o incremento será de 20 puntos porcentuais.

-Cando o prexuízo económico sexa superior ao 75 por cento, o incremento será de 25 puntos porcentuais.

c) Incumprimento substancial da obriga de facturación ou documentación. Entenderase producida esta circunstancia cando o devandito incumprimento afecte a mais do 20 por cento do importe das operacións suxeitas ao deber de facturación en relación co tributo ou obriga tributaria e período obxecto da comprobación ou investigación ou cando, como consecuencia do devandito incumprimento, a Administración Tributaria Municipal non poida coñecer o importe das operacións suxeitas ao deber de facturación. No suposto previsto no apartado 4 do artigo 201 da Lei xeral tributaria, entenderase producida esta circunstancia cando o incumprimento afecte a máis do 20 por cento dos documentos de circulación expedidos ou utilizados no período obxecto de comprobación ou investigación.

d) Acordo ou conformidade do interesado. Nos procedementos da verificación de datos e comprobación limitada, agás que se requirise a conformidade expresa, entenderase producida a conformidade sempre que a liquidación resultante non sexa obxecto de recurso ou reclamación económico-administrativa. No procedemento de inspección aplicarase este criterio de graduación cando o obrigado tributario subscriba unha acta co acordo ou unha acta de conformidade. Cando concorra esta circunstancia, a sanción que resulte da aplicación dos criterios previstos nos parágrafos anteriores deste apartado reducirase de acordo co disposto no artigo seguinte.

2. Os criterios de graduación son aplicables simultaneamente.

1. A contía das sancións pecuniarias impostas segundo os artigos 191 a 197 da Lei xeral tributaria e 48 a 53 desta ordenanza reducirase nas seguintes porcentaxes:

a) Un 50 por cento nos supostos das actas con acordo previstas no artigo 155 da Lei xeral tributaria.

b) Un 30 por cento nos supostos de conformidade.

2. O importe da redución practicada de conformidade co disposto no apartado anterior esixirase sen mais requisito que a notificación ao interesado, cando concorra algunha das seguintes circunstancias:

a) Nos supostos previstos no parágrafo a) do apartado anterior, cando se interpuxese contra a regularización ou a sanción o correspondente recurso contencioso-administrativo ou, no suposto de que se presentase o aval ou o certificado de seguro de caución en substitución do depósito, cando non se ingresen en período voluntario as cantidades derivadas da acta con acordo, sen que o devandito pagamento se poida aprazar ou fraccionar.

b) Nos supostos de conformidade, cando se interpuxese recurso ou reclamación contra a regularización.

3. O importe da sanción que deba ingresarse pola comisión de calquera infracción, unha vez aplicada, de ser o caso, a redución por conformidade á que se refire o parágrafo b) do apartado 1 deste artigo, reducirase no 25 por cento se concorren as seguintes circunstancias:

a) Que se realice o ingreso total do importe restante da dita sanción no período voluntario sen que se presentase solicitude do aprazamento ou fraccionamento do pagamento.

b) Que non se interpoña recurso ou reclamación contra a liquidación ou a sanción. O importe da redución practicada de acordo co disposto neste apartado esixirase sen mais requisito que a notificación ao interesado, cando se interpuxese o recurso ou reclamación no prazo contra a liquidación ou a sanción. A redución prevista neste apartado non será aplicable ás sancións que procedan nos supostos das actas con acordo.

4. Cando segundo o disposto nos apartados 2 e 3 deste artigo se esixa o importe da redución practicada, non será necesario interpoñer recurso independente contra o devandito acto se previamente se interpuxese recurso ou reclamación contra a sanción reducida. Cando se interpuxese recurso contra a sanción reducida entenderase que a contía á que se refire o devandito recurso será o importe total da sanción, e se estenderán os efectos suspensivos derivados do recurso á redución practicada que se esixa.

1. A responsabilidade derivada das infraccións tributarias extinguirase polo falecemento do suxeito infractor e polo transcurso do prazo de prescrición para impoñer as correspondentes sancións.

2. O prazo da prescrición para impoñer sancións tributarias será de catro anos e comezará a contarse desde o momento no que se cometeron as correspondentes infraccións.

3. O prazo de prescrición para impoñer sancións tributarias interromperase:

a) Por calquera acción da Administración Tributaria Municipal, realizada con coñecemento formal do interesado, conducente á imposición da sanción tributaria. As accións administrativas conducentes á regularización da situación tributaria do obrigado interromperán o prazo de prescrición para impoñer as sancións tributarias que podan derivarse da dita regularización.

b) Pola interposición de reclamacións ou recursos de calquera clase, pola remisión do tanto de culpa á xurisdición penal, así como polas actuacións realizadas con coñecemento formal do obrigado no curso dos ditos procedementos.

4. A prescrición aplicarase de oficio pola Administración Tributaria Municipal, sen necesidade de que a invoque o interesado.

1. As sancións tributarias extínguense polo pagamento ou cumprimento, pola prescrición do dereito para esixir o seu pagamento, pola compensación, pola condonación e polo falecemento de tódolos obrigados a satisfacelas.

2. Seralles de aplicación ás sancións tributarias o disposto no capítulo IV do título II da Lei xeral tributaria. En particular, a prescrición do dereito para esixir o pagamento das sancións tributarias regularase polas normas establecidas na sección terceira do capítulo e título da Lei xeral tributaria citado relativas á prescrición do dereito da Administración para esixir o pagamento das débedas tributarias liquidadas e autoliquidadas.

3. A recadación das sancións regularase polas normas incluídas no capítulo V do título III da Lei xeral tributaria.

4. As sancións tributarias ingresadas indebidamente terán a consideración de ingresos indebidos.

1. Constitúe infracción tributaria deixar de ingresar dentro do prazo establecido na normativa de cada tributo a totalidade ou parte da débeda tributaria que debera resultar da correcta autoliquidación do tributo, salvo que se regularice segundo o disposto no artigo 27 ou proceda a aplicación do parágrafo b) do apartado 1 do artigo 161, ambos da Lei xeral tributaria. Tamén constitúe infracción tributaria a falta do ingreso total ou parcial da débeda tributaria dos socios, herdeiros, comuneiros ou partícipes derivada das cantidades non atribuídas ou atribuídas incorrectamente polas entidades en atribución de rendas. A infracción tributaria prevista neste artigo será leve, grave ou moi grave de acordo co disposto nos apartados seguintes. A base da sanción será a contía non ingresada na autoliquidación como consecuencia da comisión da infracción.

2. A infracción tributaria será leve cando a base da sanción sexa inferior ou igual a 3.000 euros ou, no caso de ser superior, non exista ocultación. A infracción non será leve, calquera que sexa a contía da base da sanción, nos seguintes supostos:

a) Cando se utilizaran facturas, xustificantes ou documentos falsos ou falseados, aínda que iso non sexa constitutivo dun medio fraudulento.

b) Cando a incidencia da leva incorrecta dos libros ou rexistros represente unha porcentaxe superior ao 10 por cento da base da sanción.

c) Cando se deixasen de ingresar cantidades retidas ou que se deberan reter ou ingresos a conta. A sanción pola infracción leve consistirá nunha multa pecuniaria proporcional do 50 por cento.

3. A infracción será grave cando a base da sanción sexa superior a 3.000 euros e exista ocultación. A infracción tamén será grave, calquera que sexa a contía da base da sanción, nos seguintes supostos:

a) Cando se utilizasen facturas, xustificantes ou documentos falsos ou falseados, sen que iso sexa constitutivo dun medio fraudulento.

b) Cando a incidencia da leva incorrecta dos libros ou rexistros represente unha porcentaxe superior ao 10 por cento e inferior ou igual ao 50 por cento da base da sanción.

c) Cando se deixasen de ingresar cantidades retidas ou que se deberan reter ou ingresos a conta, sempre que as retencións practicadas e non ingresadas, e os ingresos a conta repercutidos e non ingresados, representen unha porcentaxe inferior ou igual ao 50 por cento do importe da base da sanción.

A utilización dos medios fraudulentos determinará que a infracción sexa cualificada en todo caso como moi grave.

A sanción pola infracción grave consistirá na multa pecuniaria proporcional do 50 ao 100 por cento e graduarase co incremento da porcentaxe mínima de conformidade cos criterios da comisión repetida das infraccións tributarias e do prexuízo económico para a Facenda Pública, cos incrementos porcentuais previstos para cada caso nos parágrafos a) e b) do apartado 1 do artigo 187 da Lei xeral tributaria.

4. A infracción será moi grave cando se utilizasen medios fraudulentos. A infracción tamén será moi grave, aínda que non se utilizasen medios fraudulentos, cando se deixasen de ingresar cantidades retidas ou que se debesen reter ou ingresos a conta, sempre que as retencións practicadas e non ingresadas, e os ingresos a conta repercutidos e non ingresados, representen unha porcentaxe superior ao 50 por cento do importe da base da sanción. A sanción pola infracción moi grave consistirá na multa pecuniaria proporcional do 100 ao 150 por cento e graduarase co incremento da porcentaxe mínima de conformidade cos criterios da comisión repetida de infraccións tributarias e do prexuízo económico para a Facenda Pública, cos incrementos porcentuais previstos para cada caso nos parágrafos a) e b) do apartado 1 do artigo 187 da Lei xeral tributaria.

5. Cando o obrigado tributario obtivese indebidamente unha devolución e como consecuencia da regularización practicada procedese a imposición dunha sanción das reguladas neste artigo, entenderase que a contía non ingresada é o resultado de sumar ao importe da devolución obtida indebidamente a contía total que debera ingresarse na autoliquidación e que o prexuízo económico é do 100 por cento. Nestes supostos, non será obxecto de sanción a infracción á que se refire o artigo 193 da Lei xeral tributaria, consistente en obter indebidamente unha devolución.

6. Non obstante o disposto nos apartados anteriores, sempre constituirá infracción leve a falta do ingreso no prazo de tributos ou pagos a conta que foran incluídos ou regularizados polo mesmo obrigado tributario nunha autoliquidación presentada con posterioridade sen cumprir os requisitos establecidos no apartado 4 do artigo 27 da Lei xeral tributaria para a aplicación das recargas pola declaración extemporánea sen requirimento previo. O previsto neste apartado non será aplicable cando a autoliquidación presentada inclúa ingresos correspondentes a conceptos e períodos impositivos respecto aos que se notificase previamente un requirimento da Administración Tributaria Municipal.

1. Constitúe infracción tributaria o incumprimento da obriga de presentar de forma completa e correcta as declaracións ou documentos necesarios para que a Administración Tributaria Municipal poida practicar a adecuada liquidación daqueles tributos que non se esixen polo procedemento de autoliquidación, agás que se regularice con amaño ao artigo 27 da Lei xeral tributaria. A infracción tributaria prevista neste artigo será leve, grave ou moi grave de acordo co disposto nos apartados seguintes. A base da sanción será a contía da liquidación cando non se presentase a declaración, ou a diferencia entre a contía que resulte da adecuada liquidación do tributo e a que procedese de acordo cos datos declarados.

2. A infracción tributaria será leve cando a base da sanción sexa inferior ou igual a 3.000 euros ou, si é superior, non exista ocultación. A infracción non será leve, calquera que sexa a contía da base da sanción, nos seguintes supostos:

a) Cando se utilizasen facturas, xustificantes ou documentos falsos ou falseados, aínda que iso non sexa constitutivo de medio fraudulento.

b) Cando a incidencia da leva incorrecta dos libros ou rexistros represente unha porcentaxe superior ao 10 por cento da base da sanción.

A sanción por infracción leve consistirá nunha multa pecuniaria proporcional do 50 por cento.

3. A infracción será grave cando a base da sanción sexa superior a 3.000 euros e exista ocultación. A infracción tamén será grave, calquera que sexa a contía da base da sanción, nos seguintes supostos:

a) Cando se utilizasen facturas, xustificantes ou documentos falsos ou falseados, sen que iso sexa constitutivo de medio fraudulento.

b) Cando a incidencia da leva incorrecta dos libros ou rexistros represente unha porcentaxe superior ao 10 por cento e inferior ou igual ao 50 por cento da base da sanción.

A utilización de medios fraudulentos determinará que a infracción sexa cualificada en todo caso como moi grave.

A sanción por infracción grave consistirá nunha multa pecuniaria proporcional do 50 ao 100 por cento e graduarase co incremento da porcentaxe mínima conforme aos criterios de comisión repetida das infraccións tributarias e do prexuízo económico para a Facenda Pública, cos incrementos porcentuais previstos para cada caso nos parágrafos a) e b) do apartado 1 do artigo 187 da Lei xeral tributaria.

4. A infracción será moi grave cando se utilizasen medios fraudulentos. A sanción por infracción moi grave consistirá nunha multa pecuniaria proporcional do 100 ao 150 por cento e graduarase co incremento da porcentaxe mínima conforme aos criterios de comisión repetida das infraccións tributarias e do prexuízo económico para a Facenda Pública, cos incrementos porcentuais previstos para cada caso nos parágrafos a) e b) do apartado 1 do artigo 187 da Lei xeral tributaria.

1. Constitúe infracción tributaria a obtención indebida de devolucións derivadas da normativa de cada tributo. A infracción tributaria prevista neste artigo será leve, grave ou moi grave de acordo co disposto nos apartados seguintes. A base da sanción será a cantidade devolta indebidamente como consecuencia da comisión da infracción.

2. A infracción tributaria será leve cando a base da sanción sexa inferior ou igual a 3.000 euros ou, si é superior, non exista ocultación. A infracción non será leve, calquera que sexa a contía da base da sanción, nos seguintes supostos:

a) Cando se utilizasen facturas, xustificantes ou documentos falsos o falseados, aínda que iso non sexa constitutivo de medio fraudulento.

b) Cando a incidencia da leva incorrecta dos libros ou rexistros represente unha porcentaxe superior ao 10 por cento da base da sanción.

A sanción por infracción leve consistirá nunha multa pecuniaria proporcional do 50 por cento.

3. A infracción será grave cando a base da sanción sexa superior a 3.000 euros e exista ocultación. A infracción tamén será grave, calquera que sexa a contía da base da sanción, nos seguintes supostos:

a) Cando se utilizasen facturas, xustificantes ou documentos falsos ou falseados, sen que iso sexa constitutivo de medio fraudulento.

b) Cando a incidencia da leva incorrecta dos libros ou rexistros represente unha porcentaxe superior ao 10 por cento e inferior ou igual ao 50 por cento da base da sanción.

A utilización de medios fraudulentos determinará que a infracción sexa cualificada en todo caso como moi grave.

A sanción por infracción grave consistirá nunha multa pecuniaria proporcional do 50 ao 100 por cento e graduarase co incremento da porcentaxe mínima conforme aos criterios da comisión repetida das infraccións tributarias e do prexuízo económico para a Facenda Pública, cos incrementos porcentuais previstos para cada caso nos parágrafos a) e b) do apartado 1 do artigo 187 da Lei xeral tributaria.

4. A infracción será moi grave cando se utilizasen medios fraudulentos. A sanción por infracción moi grave consistirá nunha multa pecuniaria proporcional do 100 ao 150 por cento e graduarase co incremento da porcentaxe mínima conforme aos criterios da comisión repetida das infraccións tributarias e do prexuízo económico para a Facenda Pública, cos incrementos porcentuais previstos para cada caso nos parágrafos a) e b) do apartado 1 do artigo 187 da Lei xeral tributaria

1. Constitúe infracción tributaria a solicitude indebida de devolucións derivadas da normativa de cada tributo mediante a omisión de datos relevantes ou a inclusión de datos falsos nas autoliquidacións, comunicacións de datos ou solicitudes, sen que as devolucións se obtivesen. A infracción tributaria prevista neste apartado será grave. A base da sanción será a cantidade indebidamente solicitada. A sanción consistirá nunha multa pecuniaria proporcional do 15 por cento.

2. Así mesmo, constitúe infracción tributaria a solicitude indebida dos beneficios ou dos incentivos fiscais mediante a omisión de datos relevantes ou a inclusión de datos falsos sempre que, como consecuencia da dita conduta, non proceda impoñer ao mesmo suxeito unha sanción por algunha das infraccións previstas nos artigos 191, 192 ou 195 da Lei xeral tributaria, ou no primeiro apartado deste artigo. A infracción tributaria prevista neste apartado será grave e sancionarase cunha multa pecuniaria fixa de 300 euros.

1. Constitúe infracción tributaria a falta de presentación no prazo das autoliquidacións ou declaracións sempre que non se producise ou non se poida producir prexuízo económico á Facenda Pública. A infracción prevista neste apartado será leve. A sanción consistirá nunha multa pecuniaria fixa de 200 euros ou, cando se trata de declaracións censuais ou a relativa á comunicación da designación do representante de persoas ou entidades cando así o estableza a normativa, de 400 euros. Cando se trate de declaracións esixidas con carácter xeral en cumprimento da obriga de abastecemento de información recollida nos artigos 93 e 94 da Lei xeral tributaria, a sanción consistirá nunha multa pecuniaria fixa de 20 euros por cada dato ou conxunto de datos referidos a unha mesma persoa ou entidade que debera incluírse na declaración cun mínimo de 300 euros e un máximo de 20.000 euros.

2. A pesares do disposto no apartado anterior, se as autoliquidacións ou declaracións se presentan fóra do prazo sen o requirimento previo da Administración Tributaria Municipal, a sanción e os límites mínimo e máximo serán a metade dos previstos no apartado anterior. Cando se presentasen no prazo autoliquidacións ou declaracións incompletas, inexactas ou con datos falsos e posteriormente se presentase fóra de prazo sen requirimento previo unha autoliquidación ou declaración complementaria ou substitutiva das anteriores, non se producirá a infracción a que se refire o artigo 194 ou 199 desta lei en relación coas autoliquidacións ou declaracións presentadas no prazo, e se imporá a sanción que resulte da aplicación deste apartado respecto do declarado fóra do prazo.

3. Cando se realizase o requirimento, a sanción prevista no apartado 1 deste artigo será compatible coa establecida para a resistencia, obstrución, escusa ou negativa ás actuacións da Administración Tributaria Municipal no artigo 203 da Lei xeral tributaria, pola desatención dos requirimentos realizados.

4. Tamén constitúe infracción tributaria o incumprimento da obriga de comunicar o domicilio fiscal ou o seu cambio polas persoas físicas que non realicen actividades económicas. A infracción prevista neste apartado será leve. A sanción consistirá nunha multa pecuniaria fixa de 100 euros.

1. Constitúe infracción tributaria o presentar de forma incompleta, inexacta ou con datos falsos autoliquidacións ou declaracións sempre que non se producise ou non se poida producir prexuízo económico á Facenda Pública, ou contestacións a requirimentos individualizados de información. A infracción prevista neste artigo será grave e sancionarase de conformidade co disposto nos apartados seguintes.

2. Cando se presentan autoliquidacións ou declaracións incompletas, inexactas ou con datos falsos, a sanción consistirá nunha multa pecuniaria fixa de 150 euros.

3. Cando se presentan declaracións censuais incompletas, inexactas ou con datos falsos, a sanción consistirá nunha multa pecuniaria fixa de 250 euros.

4. Cando se trata de requirimentos individualizados ou de declaracións esixidas con carácter xeral en cumprimento da obriga de abastecemento de información recollida nos artigos 93 e 94 da Lei xeral tributaria, que non teñan por obxecto os datos expresados en magnitudes monetarias e fosen contestados ou presentadas de forma incompleta, inexacta ou con datos falsos, a sanción consistirá nunha multa pecuniaria fixa de 200 euros por cada dato ou conxunto de datos referidos a unha mesma persoa ou entidade omitido, inexacto ou falso.

5. Cando se trata de requirimentos individualizados ou de declaracións esixidas con carácter xeral en cumprimento da obriga de abastecemento de información recollida nos artigos 93 e 94 da Lei xeral tributaria, que teñan por obxecto os datos expresados en magnitudes monetarias e fosen contestados ou presentadas de forma incompleta, inexacta ou con datos falsos, a sanción consistirá nunha multa pecuniaria proporcional de ata o 2 por cento do importe das operacións non declaradas ou declaradas incorrectamente, cun mínimo de 500 euros. Se o importe das operacións non declaradas ou declaradas incorrectamente representa unha porcentaxe superior ao 10, 25, 50 ou 75 por cento do importe das operacións que deberon declararse, a sanción consistirá nunha multa pecuniaria proporcional do 0.5 , 1 , 1.5 ou 2 por cento do importe das operacións non declaradas ou declaradas incorrectamente, respectivamente. No caso de que a porcentaxe sexa inferior ao 10 por cento, imporase unha multa pecuniaria fixa de 500 euros.

6. A sanción á que se refiren os apartados 4 e 5 deste artigo graduarase co incremento da contía resultante nun 100 por cento no caso da comisión repetida de infraccións tributarias.

1. Constitúe infracción tributaria a resistencia, obstrución, escusa ou negativa ás actuacións da Administración Tributaria Municipal. Enténdese producida esta circunstancia cando o suxeito infractor, debidamente notificado para o efecto, realizase actuacións tendentes a dilatar, entorpecer ou impedir as actuacións da Administración Tributaria Municipal en relación co cumprimento das súas obrigas. Entre outras, constitúen resistencia, obstrución, escusa ou negativa ás actuacións da Administración Tributaria Municipal as seguintes condutas:

a) Non facilitar o exame dos documentos, informes, antecedentes, libros, rexistros, ficheiros, facturas, xustificantes e asentos da contabilidade principal ou auxiliar, os programas e arquivos informáticos, os sistemas operativos e de control e calquera outro dato con transcendencia tributaria.

b) Non atender algún requirimento debidamente notificado.

c) A non comparecencia, salvo causa xustificada, no lugar e no tempo que se sinalase.

d) Negar ou impedir indebidamente a entrada ou permanencia nas fincas ou nos locais aos funcionarios da Administración Tributaria Municipal ou o recoñecemento de locais, máquinas, instalacións e explotacións relacionadas coas obrigas tributarias.

e) As coaccións aos funcionarios da Administración Tributaria Municipal.

2. A infracción prevista neste artigo será grave.

3. A sanción consistirá na multa pecuniaria fixa de 150 euros salvo que sexa de aplicación o disposto nos apartados seguintes deste artigo.

4. Cando a resistencia, obstrución, escusa ou negativa á actuación da Administración Tributaria Municipal consista en desatender no prazo concedido requirimentos distintos aos previstos no apartado seguinte, a sanción consistirá na multa pecuniaria fixa de:

a) 150 euros, cando se incumprise por primeira vez un requirimento.

b) 300 euros, cando se incumprise por segunda vez o requirimento.

c) 600 euros, cando se incumprise por terceira vez o requirimento.

5. Cando a resistencia, obstrución, escusa ou negativa á actuación da Administración Tributaria Municipal se refira á contribución ou ao exame dos documentos, libros, ficheiros, facturas, xustificantes e asentos da contabilidade principal ou auxiliar, os programas, sistemas operativos e de control ou consista no incumprimento por persoas ou entidades que realicen actividades económicas do deber de comparecer, de facilitar a entrada ou permanencia nas fincas e nos locais ou o recoñecemento de elementos ou instalacións, ou do deber de achegar datos, informes ou antecedentes con transcendencia tributaria de conformidade co disposto nos artigos 93 e 94 da Lei xeral tributaria, a sanción consistirá en:

a) Unha multa pecuniaria fixa de 300 euros, se non se comparece o non se facilita a actuación administrativa ou a información esixida no prazo concedido no primeiro requirimento notificado para o efecto.

b) Unha multa pecuniaria fixa de 1.500 euros, se non se comparece ou non se facilita a actuación administrativa ou a información esixida no prazo concedido no segundo requirimento notificado para o efecto.

c) Unha multa pecuniaria proporcional de ata o dous por cento da cifra dos negocios do suxeito infractor no ano natural anterior a aquel no que se produciu a infracción, cun mínimo de 10.000 euros e un máximo de 400.000 euros, cando non se comparecese ou non se facilitase a actuación administrativa ou a información esixida no prazo concedido no terceiro requirimento notificado para o efecto. Se o importe das operacións a que se refire o requirimento non atendido representa unha porcentaxe superior ao 10, 25, 50 ou 75 por cento do importe das operacións que deberon declararse, a sanción consistirá na multa pecuniaria proporcional do 0.5, 1, 1.5 e 2 por cento do importe da cifra de negocios, respectivamente. Se os requirimentos se refiren á información que deben conter as declaracións esixidas con carácter xeral en cumprimento da obriga de abastecemento de información recollida nos artigos 93 e 94 da Lei xeral tributaria, a sanción consistirá na multa pecuniaria proporcional de ata o 3 por cento da cifra dos negocios do suxeito infractor no ano natural a aquel no que se produciu a infracción, cun mínimo de 15.000 euros e un máximo de 600.000 euros. Se o importe das operacións a que se refire o requirimento non atendido representa unha porcentaxe superior ao 10, 25, 50 ou 75 por cento do importe das operacións que deberon declararse, a sanción consistirá na multa pecuniaria proporcional do 1, 1,5, 2, e 3 por cento do importe da cifra dos negocios, respectivamente. No caso de que non se coñeza o importe das operacións ou o requirimento non se refira a magnitudes monetarias, imporase o mínimo establecido nos parágrafos anteriores. Non obstante, cando con anterioridade á terminación do procedemento para sancionar se dese total cumprimento ao requirimento administrativo, a sanción será de 6.000 euros.

6. Cando a resistencia, obstrución, escusa o negativa se refira ao quebrantamento das medidas preventivas adoptadas conforme ao disposto nos artigos 146, 162 e 210 da Lei xeral tributaria, a sanción consistirá na multa pecuniaria proporcional do 2 por cento da cifra dos negocios do suxeito infractor no ano natural anterior a aquel no que se produciu a infracción, cun mínimo de 3.000 euros.

De conformidade co previsto no artigo 11 da Lei reguladora das facendas locais, o procedemento para sancionar en materia tributaria regularase:

a) Polas normas especiais establecidas no título IV da Lei xeral tributaria e a normativa regulamentaria ditada no seu desenvolvemento.

b) No seu defecto, polas normas reguladoras do procedemento para sancionar en materia administrativa.

1. O procedemento para sancionar en materia tributaria tramitarase de forma separada aos de aplicación dos tributos regulamentados no título III da Lei xeral tributaria, salvo renuncia do obrigado tributario; neste caso tramitarase conxuntamente.

2. Nos supostos das actas con acordo e naqueles outros nos que o obrigado tributario renunciase á tramitación separada do procedemento para sancionar, as cuestións relativas ás infraccións analizaranse no correspondente procedemento de aplicación dos tributos de acordo coa súa normativa reguladora, conforme se estableza nos regulamentos do desenvolvemento da Lei xeral tributaria. Nas actas con acordo, a renuncia ao procedemento separado farase constar expresamente nestas, e a proposta de sanción debidamente motivada, co contido previsto no apartado 4 do artigo 210 da Lei xeral tributaria, incluirase na acta con acordo. A forma e prazo do exercicio do dereito á renuncia ao procedemento para sancionar separado será a que establezan os regulamentos do desenvolvemento da Lei xeral tributaria.

3. A práctica das notificacións no procedemento para sancionar en materia tributaria efectuarase de acordo co previsto na sección 3.a do capítulo II do título III da Lei xeral tributaria.

1. O procedemento para sancionar en materia tributaria iniciarase sempre de oficio, mediante a notificación do acordo do órgano competente.

2. Os procedementos para sancionar que se incoen como consecuencia dun procedemento iniciado mediante unha declaración ou dun procedemento de verificación dos datos, comprobación ou inspección, non poderán iniciarse respecto á persoa ou á entidade que fóra obxecto do procedemento unha vez transcorrido o prazo de tres meses desde que se notificase ou se entendese notificada a correspondente liquidación ou resolución.

1. Na instrución do procedemento para sancionar serán de aplicación as normas especiais sobre o desenvolvemento das actuacións e procedementos tributarios ás que se refire o artigo 99 da Lei xeral tributaria.

2. Os datos, probas ou circunstancias que consten ou se obtivesen nalgún dos procedementos de aplicación dos tributos regulados no título III da Lei xeral tributaria e vaian a terse en conta no procedemento para sancionar deberán incorporarse formalmente a este antes da proposta de resolución.

3. No curso do procedemento para sancionar poderanse adoptar as medidas preventivas de conformidade co disposto no artigo 146 da Lei xeral tributaria.

4. Concluídas as actuacións, formularase a proposta de resolución na que se recollerán de forma motivada os feitos, a súa cualificación xurídica e a infracción que aqueles poidan constituír ou a declaración, de ser o caso, da inexistencia da infracción ou responsabilidade. Na proposta de resolución concretarase así mesmo a sanción proposta con indicación dos criterios de graduación aplicados, con motivación adecuada da súa procedencia. A proposta de resolución se lle notificará ao interesado, se lle indicará a posta de manifesto do expediente e se lle concederá un prazo de 15 días para que alegue canto considere conveniente e presente os documentos, xustificantes e probas que estime oportunos.

5. Cando ao tempo de iniciarse o expediente da sanción se encontrasen en poder do órgano competente todos os elementos que permitan formular a proposta da imposición da sanción, esta incorporarase ao acordo de iniciación. O devandito acordo notificaráselle ao interesado, se lle indicará a posta de manifesto do expediente e se lle concederá un prazo de 15 días para que alegue canto considere conveniente e presente os documentos, xustificantes e probas que estime oportunos.

1. O procedemento para sancionar en materia tributaria terminará mediante unha resolución ou por caducidade. Cando nun procedemento para sancionar iniciado como consecuencia dun procedemento de inspección o interesado preste a súa conformidade á proposta de resolución, entenderase que o órgano competente ditou e notificou a resolución para impoñer a sanción, de acordo coa devandita proposta, polo transcurso do prazo dun mes que se contará desde a data na que a dita conformidade se manifestou, sen necesidade dunha nova notificación expresa para o efecto, agás que no devandito prazo o órgano competente para impoñer a sanción lle notifique ao interesado o acordo con algún dos contidos aos que se refiren os parágrafos do apartado 3 do artigo 156 da Lei xeral tributaria.

2. O procedemento para sancionar na materia tributaria deberá rematar no prazo máximo de seis meses contados desde a notificación da comunicación do inicio do procedemento.

Entenderase que o procedemento remata na data na que se notifique o acto administrativo da súa resolución. Para os efectos de entender cumprida a obriga de notificar e de computar o prazo de resolución serán aplicables as regras contidas no apartado 2 do artigo 104 da Lei xeral tributaria.

3. A resolución expresa do procedemento para sancionar en materia tributaria conterá a fixación dos feitos, a valoración das probas practicadas, a determinación da infracción cometida, a identificación da persoa ou entidade infractora e a cuantificación da sanción que se impón, con indicación dos criterios de graduación da sanción e da redución que proceda de conformidade co previsto no artigo 188 da Lei xeral tributaria. No seu caso, conterá a declaración da inexistencia da infracción ou da responsabilidade.

4. O vencemento do prazo establecido no apartado 2 deste artigo sen que se notificase a resolución expresa producirá a caducidade do procedemento. A declaración da caducidade poderá ditarse de oficio ou trala instancia da parte interesada e ordenará o arquivo das actuacións. A dita caducidade impedirá a iniciación dun novo procedemento para sancionar.

a) O Consello de Ministros, se consisten na suspensión do exercicio de profesións oficiais, emprego ou cargo público.

b) O alcalde-presidente, cando consistan na perda do dereito a aplicar beneficios ou incentivos fiscais se lle corresponde a el a súa concesión ou que os obrigados tributarios os poidan aplicar directamente, ou da posibilidade de obter subvencións ou axudas públicas ou na prohibición para contratar co Concello.

c) O órgano competente (alcalde, Xunta de Goberno Local ou Pleno) para o recoñecemento do beneficio ou incentivo fiscal, cando consistan na perda do dereito a aplicalo, agás do disposto no parágrafo anterior.

d) O resto das sancións tributarias as acordará e imporá o órgano que deba ditar o acto administrativo no que se practique a liquidación provisional ou definitiva dos tributos.

1. O acto de resolución do procedemento para sancionar poderá ser obxecto de recurso ou reclamación independente. No suposto de que o contribuínte impugne tamén a débeda tributaria, acumularanse ámbolos dous recursos ou reclamacións, e será competente o que coñeza da impugnación contra a débeda.

2. Se poderá recorrer contra a sanción sen perder a redución por conformidade prevista no parágrafo b) do apartado 1 do artigo 188 da Lei xeral tributaria, sempre que non se impugne a regularización. As sancións que deriven das actas con acordo non poderán ser impugnadas na vía administrativa. A impugnación da dita sanción na vía contencioso-administrativa suporá a esixencia do importe da redución practicada.

3. A interposición no tempo e na forma dun recurso ou reclamación administrativa contra unha sanción producirá os seguintes efectos:

a) A execución das sancións quedará automaticamente suspendida no período voluntario sen necesidade de achegar as garantías ata que sexan firmes na vía administrativa.

b) Non se esixirán xuros de mora polo tempo que transcorra ata o remate do prazo do pagamento no período voluntario que abra a notificación da resolución que poña fin á vía administrativa.

Rectificación dos erros materiais. A Administración Municipal rectificará en calquera momento, de oficio ou trala instancia da parte interesada, os erros materiais ou de feito e os aritméticos, que conteñan os actos. A rectificación non producirá efectos económicos cando transcorresen os prazos legais da prescrición.

1. Contra os actos de aplicación e efectividade dos tributos e restantes ingresos de dereito público locais, só poderá interpoñerse o recurso de reposición que se regula no artigo 14 da Lei reguladora das Facendas Locais.

2. O anterior enténdese sen prexuízo dos supostos nos que a lei prevexa a posibilidade de formular reclamacións económico-administrativas contra os actos ditados na vía de xestión dos tributos locais; neses casos, cando os actos fosen ditados por unha Entidade Local, ou presente recurso de reposición será previo á reclamación económico-administrativa.

3. Do recurso de reposición. A tramitación e resolución do recurso de reposición a que se refire o presente artigo, aterase ás seguintes normas:

A) Obxecto e natureza

De acordo co disposto no artigo 14 da Lei das facendas locais, son impugnables mediante o recurso de reposición tódolos actos ditados polas Entidades Locais na vía de xestión dos seus tributos propios e dos seus restantes ingresos de dereito público.

B) Competencia para resolver.

Será competente para tramitar e resolver o recurso o órgano municipal que ditou o acto administrativo impugnado.

Entenderse para estes efectos que o órgano que ditou o acto recorrido é sempre o órgano que delega, ao que se lle imputan os actos ditados polos seus delegados.

Nas resolucións que se adopten por delegación deberase reflectir a dita circunstancia.

C) Prazo de interposición.

O recurso de reposición interporase dentro do prazo dun mes contado desde o día seguinte ao da notificación expresa do acto do que se solicita a revisión ou ao da finalización do período de exposición pública dos correspondentes padróns ou matrículas de contribuíntes ou obrigados ao pagamento.

Se o acto se producise por silencio, o prazo será de tres meses que se contarán desde o día seguinte a aquel no que, de acordo coa súa normativa específica, debe ditarse e notificarse a resolución expresa.

D) Lexitimación

Poderán interpoñer o recurso de reposición:

a) Os suxeitos pasivos e, no seu caso, os responsables dos tributos, así como os obrigados a efectuar o ingreso de dereito público de que se trate.

b) Calquera outra persoa con intereses lexítimos e directos que resulten afectados polo acto administrativo de xestión.

E) Representación e dirección técnica

Os recorrentes poderán comparecer por si ou a través dun representante, sen que sexa preceptiva a intervención de avogado nin procurador.

F) Iniciación

O recurso de reposición interporase a través dun escrito no que se farán constar os seguintes extremos:

a) As circunstancias persoais do recorrente e, no seu caso, do seu representante, con indicación do documento nacional de identidade o do código identificador.

b) O órgano ante o que se formula o recurso.

c) O acto administrativo que se recorre, a data na que se ditou, o número do expediente, e demais datos relativos ao dito acto que se consideren convenientes.

d) O enderezo que sinale o recorrente para os efectos das notificacións.

e) O lugar e a data de interposición do recurso e a sinatura do recorrente ou, no seu caso, do seu representante.

No escrito de interposición formularase as alegacións tanto sobre cuestións de feito como de dereito. Co devandito escrito presentaranse os documentos que sirvan de base á pretensión que se exercita.

Cando se solicita a suspensión do acto impugnado, ao escrito de iniciación do recurso acompañaranse os xustificantes das garantías constituídas de acordo co disposto no artigo. 64 desta ordenanza.

G) A posta de manifesto do expediente.

Se a parte interesada precisase do expediente de xestión ou das actuacións administrativas para formular as súas alegacións, deberá comparecer para tal obxecto ante a oficina xestora a partir do día seguinte ao da notificación do acto administrativo que se impugna e antes de que remate o prazo de interposición do recurso.

A oficina ou dependencia de xestión, baixo a responsabilidade do xefe desta, terá a obriga de poñer de manifesto á parte interesada o expediente ou as actuacións administrativas que se requiran.

H) Presentación do recurso.

O escrito de interposición do recurso presentarase na sede do órgano da Entidade Local que ditou o acto administrativo que se impugna ou no seu defecto nas dependencias ou oficinas ás que se refire o artigo 38.4 da Lei 30/1992, do 26 de novembro, de Réxime xurídico das administracións públicas e do procedemento administrativo común.

I) Suspensión do acto impugnado.

Para os efectos da suspensión do acto recorrido estarase ao disposto no artigo 64 desta ordenanza.

J) Outras partes interesadas.

Se do escrito inicial ou das actuacións posteriores resultaren outras partes interesadas distintas da recorrente, se lles comunicará a interposición do recurso para que no prazo de cinco días aleguen o que no seu dereito conveña.

K) Extensión da revisión.

A revisión somete a coñecemento do órgano competente para a súa resolución, tódalas cuestións que ofreza o expediente, fosen ou non formuladas no recurso.

Se o órgano considera pertinente examinar e resolver cuestións non formuladas polas partes interesadas, as exporá aos que estiveren presentes no procedemento e lles concederá un prazo de cinco días para formular alegacións.

L) Resolución do recurso.

O recurso será resolto no prazo dun mes que se contará desde o día seguinte ao da súa presentación, con excepción dos supostos regulados nas letras J) e K) anteriores, nos que o prazo computarse desde o día seguinte ao que se formulen as alegacións ou se deixen transcorrer os prazos sinalados.

O recurso entenderse desestimado cando no recaese resolución no prazo.

A denegación presunta non exime da obrigatoriedade de resolver o recurso.

M) Forma e contido da resolución.

A resolución expresa do recurso producirase sempre de forma escrita.

A dita resolución, que será sempre motivada, conterá unha sucinta referencia aos feitos e ás alegacións do recorrente, e expresará de forma clara as razóns polas que se confirma ou revoca total ou parcialmente o acto impugnado.

N) Notificación e comunicación da resolución.

A resolución expresa deberá ser notificada ao recorrente e ás demais partes interesadas, se as houbese, no prazo máximo de dez días desde que aquela se produza.

O) Impugnación da resolución.

Contra a resolución do recurso de reposición non pode interpoñerse de novo este recurso; as persoas interesadas poderán interpoñer directamente recurso contencioso-administrativo, todo iso sen prexuízo dos supostos nos que a lei prevexa a interposición de reclamacións económico-administrativas contra os actos ditados na vía de xestión dos tributos locais.

4. Réxime de impugnación dos actos e disposicións locais de carácter normativo. Contra os actos que poñan fin ás reclamacións formuladas en relación cos acordos desta Corporación en materia de imposición dos tributos e aprobación e modificación das ordenanzas fiscais, as persoas interesadas poderán interpoñer directamente recurso contencioso-administrativo no prazo de dous meses que se contarán desde a súa publicación no Boletín Oficial da Provincia.

1. A interposición de calquera recurso administrativo non suspenderá a execución do acto impugnado, coas consecuencias legais conseguintes, incluso a recadación de cotas ou dereitos liquidados, xuros, recargas e costas. Os actos de imposición das sancións tributarias quedarán automaticamente suspendidos conforme ao previsto na Lei das facendas locais, na Lei xeral tributaria e na Lei de dereitos e garantías do contribuínte.

2. Non obstante, poderá suspenderse a execución do acto impugnado, mentres dure a tramitación do recurso, de acordo coas seguintes regras:

Primeira.- Normativa aplicable.

Procederá a suspensión nos mesmos termos que no Estado e resultará aplicable, de conformidade co que se particulariza nesta ordenanza, o establecido no Real decreto 2224/1979, do 7 de setembro, polo que se regulamenta o recurso de reposición previo ao económico-administrativo e no Real decreto 391/1996, do 1 de marzo, polo que se aproba o Regulamento do procedemento nas reclamacións económico-administrativas, coas especialidades previstas no artigo.14.2 da Lei das facendas locais.

Segunda.- Competencia.

Será competente para tramitar e resolver a solicitude da suspensión o órgano ó que competa resolver o recurso.

Terceira.- Normas comúns á suspensión.

1. Se o recurso interposto non afecta á totalidade dos conceptos comprendidos no acto ou na liquidación, a suspensión referirase só aos que sexan obxecto de impugnación, sempre que sexa posible a liquidación separada destes conceptos, quedando obrigado o recorrente a ingresar o resto nos prazos regulamentarios.

2. No seu caso, a caución alcanzará a cubrir o importe da débeda impugnada máis o xuro de mora que se orixine pola suspensión. A garantía terá duración indefinida mentres non se resolva o recurso e a autoridade municipal non autorice a súa cancelación, e os seus efectos poderanse ampliar á vía contencioso-administrativa nos termos que correspondan.

3. A suspensión poderá solicitarse en calquera momento mentres dure a substanciación do recurso, aínda que, cando non se solicite no momento da súa interposición, só poderá afectar ás actuacións do procedemento administrativo que se produzan con posterioridade.

4. Os actos que deneguen a solicitude de suspensión deberán ser motivados e só serán susceptibles de impugnación na vía contencioso-administrativa.

5. Cando a execución do acto estivese suspendida, unha vez concluída a vía administrativa, non se iniciarán ou, no seu caso, non se reemprenderán as actuacións do procedemento de constrinximento mentres non remate o prazo para interpoñer o recurso contencioso-administrativo, sempre que a vixencia e eficacia da caución se manteña ata entonces. Cando o interesado interpoña recurso contencioso-administrativo a suspensión acordada na vía administrativa manterase, sempre que exista garantía suficiente, ata que o órgano xudicial competente adopte a decisión que corresponda en relación coa dita suspensión.

6. Cando sexa desestimado o recurso interposto na vía administrativa ou xudicial, esixiranse os correspondentes xuros de mora na contía establecida no art. 26 da Lei xeral tributaria, por todo o tempo que durase a suspensión.

7. A garantía devolverase ou liberarase cando se pague a débeda, incluídas as recargas, xuros e costas, así como os xuros devengados durante a suspensión, ou cando se acorde a anulación do acto.

8. Cando nunha liquidación se anulen as recargas, xuros ou outros elementos distintos da cota, a garantía seguirá afectada ao pagamento da débeda subsistente, pero poderá ser substituída por outra que cubra só a nova débeda.

Cuarta.- Suspensión automática dos actos de contido económico.

1. Quedará automaticamente suspendida a execución do acto administrativo impugnado desde o momento no que o interesado o solicite, e achegue garantía dabondo conforme ás normas da presente regra. Non obstante, cando se trate de actos que non teñan por obxecto unha débeda tributaria ou cantidade líquida que o interesado deba ingresar, estarase exclusivamente ao que dispón a regra sétima.

2. Á solicitude da suspensión acompañarase unha copia do xustificante, ou carta do pagamento, dilixenciado polos servizos da Tesourería Municipal previa á formalización ou ingreso da garantía constituída, así como unha copia do recurso interposto e do acto impugnado cando a petición no se formulase no mesmo escrito do recurso.

No caso de que a solicitude se formule no mesmo recurso e se acompañe o orixinal da garantía constituída, os servizos do órgano a quen competa a súa resolución remitirán o orixinal da devandita e a copia dos antecedentes precisos aos servizos da Tesourería Municipal, quen devolverá á oficina remitente, tralos trámites oportunos, unha copia do xustificante, e, no seu caso, do seu reflexo nas correspondentes bases informáticas, para a súa debida constancia no expediente.

Do mesmo xeito procederase no caso de que o orixinal da garantía se acompañase na solicitude posterior ou independente do recurso.

3. Se a garantía presentada fose bastante, a suspensión entenderase acordada desde a data da dita solicitude.

Se a garantía achegada non é bastante por non axustarse na súa natureza ou contía ao disposto neste artigo concederase ao interesado nun prazo de dez días para corrixir os defectos.

Se a solicitude non fóra acompañada da correspondente garantía, non procederá a suspensión automática do acto, sen prexuízo do disposto nos apartados 1 e 2 da regra sexta para os casos alí previstos e do preceptuado con carácter xeral co fin de suspender automaticamente as sancións tributarias.

4. De non producirse a corrección requirida, os servizos de recadación emitirán un informe motivado sobre a improcedencia da suspensión, que someterán ao órgano competente, e ata ese momento non se poderá proseguir a execución do acto administrativo impugnado. A resolución anterior e as actuacións correspondentes uniranse ao expediente do recurso.

Quinta.- Garantías para a suspensión automática.

1. A garantía que o recorrente deberá constituír para obter a suspensión automática axustarase aos modelos aprobados polo Concello e só poderá consistir nalgunha das seguintes:

a) Depósito en diñeiro efectivo ou en valores públicos na Caixa Municipal. Cando se trate de débeda pública anotada achegarase certificado de inmobilización do saldo correspondente a favor do Concello de Narón.

b) Aval ou fianza de carácter solidario prestado por un banco, unha caixa de aforros, cooperativa de crédito ou sociedade de garantía recíproca, ou contrato de seguro de caución asinado con unha entidade aseguradora autorizada para operar no ramo da caución.

c) Fianza persoal e solidaria prestada por dous contribuíntes da localidade de recoñecida solvencia, só para débitos que non excedan de 601,01 euros.

2. No caso de que a garantía presentada consista nun depósito en metálico e este exceda da contía que anualmente se fixe nas Bases de execución do orzamento municipal, o solicitante deberá consignar na petición, para o suposto que prosperase o recurso, os datos bancarios do perceptor para que se lle abone a devolución do depósito mediante a correspondente transferencia bancaria. Estes datos faranse constar, no seu caso, no xustificante da constitución do depósito, ou no documento anexo, e a súa copia remitirase ao órgano que coñeza do acto impugnado, para o fin de que na mesma resolución do recurso se poida decretar a devolución na conta designada pola parte interesada.

Sexta.- Suspensión non automática dos actos de contido económico.

1. Cando a parte interesada non poida presentar a garantía a que se refire a regra anterior, a execución do acto impugnado poderá ser excepcionalmente suspendida cando a dita parte interesada xustifique que a execución causaría prexuízos de imposible ou difícil reparación e se ofreza garantía suficiente, de calquera tipo, para cubrir o importe da débeda impugnada más o xuro de mora que orixine a suspensión.

Non obstante, aínda cando o interesado non poida presentar a garantía cos requisitos anteriores, se poderá decretar a suspensión cando se aprecian os referidos prexuízos.

2. Así mesmo poderá suspenderse sen necesidade de garantía cando a Administración Municipal aprecie que ao ditar o acto impugnado se incorreu nun error aritmético, material ou de feito.

3. A solicitude de suspensión formularase nun escrito separado do recurso que a motive, e cando se fixese no mesmo escrito formarase peza separada con unha copia dos antecedentes necesarios.

4. No escrito no que se formule a solicitude da suspensión, o interesado deberá efectuar as alegacións que considere oportunas co fin de acreditar a concorrencia dos requisitos sinalados nos apartados anteriores desta regra, e achegar os documentos que o acrediten. A solicitude non poderá pedir a apertura dun período de proba e, se o fixese, a petición terase por non feita.

5. Na solicitude indicarase, en parágrafos separados e diferenciados, a natureza, características, valoración, descrición xurídica, e, segundo proceda, descrición física, técnica, económica, e contable, da garantía que se ofreza, co suficiente detalle para que poida ser examinada e, de ser o caso, constituída, sen ulteriores aclaracións, modificacións, ou ampliacións. Deberán achegarse os documentos que fundamenten o sinalado polo interesado e, en especial, unha valoración dos bens ofrecidos en garantía, que deberán radicar no termo municipal de Narón efectuada por empresas ou profesionais especializados e independentes. Cando se ofrecesen varias garantías, concorrente ou alternativamente, procederase para cada unha delas na forma descrita, de modo que queden totalmente diferenciadas, especificando se son concorrentes ou alternativas; cando non se especifique entenderase que son concorrentes. Así mesmo, sinalarase, se fosen alternativas, a orde de preferencia, e de non indicala, entenderase que esta coincide coa orde na que aparecen descritas. Se o interesado non ofrecese garantía algunha, indicaralo expresamente así. Non obstante, cando na solicitude non se indicasen as garantías ofrecidas, entenderase que non ofrece garantía algunha.

6. A vista da solicitude e da documentación presentada decidirase sobre a súa admisión a trámite. Será rexeitada cando a solicitude non identifique o acto que pretende suspenderse, non conteña alegacións ou estas non se refiran á concorrencia dos requisitos legais, non acompañe documento algún que acreditase o alegado ou os que acompañase non se referisen a esta acreditación. Tamén será rexeitada cando das alegacións e documentos presentados resulte manifesto, a xuízo do órgano a quen competa o seu outorgamento, que no concorren os requisitos legais, ou que a garantía ofrecida é insuficiente ou inadecuada e non fose posible outorgar a suspensión sen ela.

7. A resolución pola que non se admita a trámite a solicitude estará motivada e se notificará ao interesado, e non caberá ulterior recurso administrativo contra ela. A admisión a trámite non precisará, en cambio, de notificación, e deixará en suspenso o procedemento de recadación desde o día da presentación da solicitude da suspensión ata o día da súa resolución .

8. Admitida a trámite a solicitude, disporase a remisión das actuacións aos correspondentes Servizos de Recadación, para obter deles un informe sobre a suficiencia e idoneidade das garantías ofrecidas, no seu caso. Os devanditos servizos renderano de xeito motivado coa proposta de resolución que estimen pertinente, e poderán requirir ao interesado para que aclare, acredite ou complete, calquera dos extremos indicados na solicitude ou documentos achegados con ela, para o que se outorgará un prazo proporcionado non inferior a dez días.

9. A resolución que se dite para outorgar ou denegar a suspensión, será motivada e se lle notificará ao interesado, e non se admitirá recurso en vía administrativa. A suspensión outorgada retrotraerá os seus efectos ao día da presentación da solicitude correspondente. A resolución denegará a suspensión cando non concorran os requisitos legais ou non resulten acreditados, ou cando, sendo necesarias, as garantías ofrecidas fosen xurídica ou economicamente insuficientes para asegurar a efectividade do acto.

10. A resolución que outorgue a suspensión detallará, de ser o caso, a garantía que deba ser constituída, o prazo e a forma de constituíla, e o servizo ante o que deberá acreditarse a súa constitución. En tal caso a resolución ditarase baixo condición suspensiva de que o órgano ao que o devandito servizo corresponda declare conforme a garantía realmente constituída. Se a garantía non se aportase no prazo sinalado ou non fose declarada conforme, a resolución outorgando a suspensión quedará sen efecto, o que se notificará ao interesado, e contra a dita suspensión non se poderá presentar recurso en vía administrativa.

11. Se, en calquera momento anterior ou posterior ao outorgamento da suspensión, se apreciase que hai indicios suficientes para entender que xa non se reúnen os requisitos necesarios para a suspensión, ou que as garantías ofrecidas xa non aseguran a efectividade do acto obxecto da suspensión, o órgano a quen competa notificarállelo ao interesado concretando e motivando estes indicios e a súa incidencia sobre a suspensión, e concederáselle un prazo proporcionado non inferior a dez días para que presente alegacións e os documentos acreditativos que estime. Ä vista de todo o actuado ditará resolución decidindo segundo os casos:

a) Arquivar este trámite

b) Incorporar este trámite ao expediente aínda pendente de resolución co obxecto de que sexa tido en conta para decidir sobre a non admisión a trámite ou sobre a denegación da suspensión

c) Alzar a suspensión xa acordada

d) Acordar a modificación das garantías achegadas ou a constitución doutras novas nos termos do anterior apartado dez, advertíndolle de que a non acreditación no prazo motivará un acordo pola que se alzará a suspensión existente.

A resolución non admitirá o recurso en vía administrativa. A suspensión quedará alzada desde o día no que se notifique o acordo respectivo. Cando se alce a suspensión as garantías xa achegadas só se cancelarán tan pronto se acredite o ingreso da débeda e dos xuros xerados durante a suspensión.

O anterior enténdese para o suposto de que o acto ou actos impugnados non fosen suspendidos polo xulgado ou tribunal que, no seu caso, coñecese destes actos. Cando se producise unha resolución xudicial acordando a súa suspensión e os órganos e servizos municipais tivesen coñecemento de que concorren as circunstancias a que se refiren os parágrafos anteriores, participarao coa maior celeridade ao Servizo Contencioso Municipal para que interese do Órgano xudicial correspondente as dilixencias que resulten oportunas co fin de defender e garantir mellor os intereses públicos municipais.

Sétima.- Suspensión dos actos sen contido económico líquido.

1. Poderá acordarse a suspensión dos actos administrativos que non teñan por obxecto unha débeda tributaria ou unha cantidade líquida, cando a Administración Municipal aprecie a existencia de erros materiais ou de feito, ou cando o solicite a persoa interesada e xustifique que a súa execución podería causar prexuízos de imposible ou difícil reparación.

2. A resolución poderá ordenar a adopción das medidas preventivas que sexan necesarias para asegurar a protección do interese público e a eficacia da resolución impugnada.

1. A Administración Municipal reembolsará, a solicitude da persoa interesada e trala acreditación do seu importe, o custe das garantías presentadas para suspender a execución da débeda tributaria, en canto esta sexa declarada improcedente por unha sentencia ou resolución administrativa e a dita declaración adquirise firmeza.

Nos tributos de xestión compartida, a Administración Municipal reembolsará o custe da garantía, sen prexuízo da súa reclamación posterior á Administración causante do erro que determinou a anulación do acto.

2. A solicitude de reembolso deberá formularse ante os servizos da Tesourería Municipal, no modelo de impreso existente para o efecto, acompañando o interesado a acreditación do importe ao que ascendeu o custe da garantía do que solicita o reembolso.

3. Para os efectos de proceder ao reembolso das garantías, o custe destas determinarase do seguinte xeito:

Nos avais, polas cantidades efectivamente satisfeitas á entidade avalista no concepto de comisións e gastos pola formalización, mantemento e cancelación do aval, devengados ata os trinta días seguintes á notificación ao interesado da correspondente resolución ou sentencia firme.

Nas hipotecas mobiliarias e inmobiliarias e prendas con ou sen desprazamento, os gastos derivados da intervención do fedatario público, os gastos do rexistro, os gastos derivados da taxación dos bens ofrecidos en garantía e os impostos derivados directamente da constitución e, no seu caso, da cancelación da garantía.

No suposto de que a Administración ou os Tribunais aceptasen garantías distintas ás anteriores, admitirase o seu reembolso, limitado, exclusivamente, aos custes acreditados nos que se incorrese de maneira directa e inmediata para a súa formalización, mantemento e cancelación.

Nos depósitos en diñeiro en efectivo constituídos de acordo coa normativa aplicable, aboarase o xuro legal correspondente ás cantidades depositadas ata os trinta días seguintes á notificación ao interesado da correspondente resolución ou sentencia firme.

Se nese prazo non se devolvese ou cancelase a garantía por causa imputable á Administración Municipal, o prazo ampliarase ata que a dita devolución ou cancelación se produza.

4. Cando proceda o reembolso do custe da garantía presentada, ditarase unha resolución nun prazo máximo de seis meses que se contarán desde a data na que o escrito de solicitude da persoa interesada tivese entrada nos rexistros municipais e sempre que as cantidades quedasen debidamente acreditadas e correspondan á suspensión da débeda declarada total ou parcialmente improcedente.

Transcorrido o prazo para ditar resolución sen que esta se producise, poderase entender desestimada a solicitude para os efectos de interpoñer contra a resolución presunta o correspondente recurso. A resolución expresa posterior ao vencemento do prazo adoptarase sen vinculación algunha ao sentido do silencio.

Nos supostos recollidos nos artigos 31 e 32 desta ordenanza poderase compensar aquel custe con débedas de titularidade do interesado.

5. En calquera caso, o dereito ao reembolso dos custes das garantías prescribe ao ano da firmeza da sentencia ou resolución administrativa que declare a improcedencia da débeda tributaria.

1. A xestión das exaccións comprende as actuacións necesarias para a determinación do suxeito pasivo, das bases e de cantos elementos sexan precisos para cuantificar a débeda tributaria mediante a oportuna liquidación.

2. Os actos de determinación das bases e da débeda tributaria gozan de presunción de legalidade, que só se poderá destruír mediante revisión, revogación ou anulación practicadas de oficio ou en virtude dos recursos pertinentes.

3. Tales actos serán inmediatamente executivos, agás que unha disposición estableza expresamente o contrario.

1. A xestión dos tributos iniciarase:

a) Pola declaración ou iniciativa do suxeito pasivo.

b) De oficio.

c) Pola actuación investigadora dos órganos administrativos.

2. A actuación investigadora dos órganos administrativos poderase iniciar como consecuencia dunha denuncia.

3. Non se considerará ao denunciante interesado na actuación investigadora que se inicie a raíz da denuncia, nin lexitimado para interpoñer como tal recursos ou reclamacións.

Poderán arquivarse sen más trámite aquelas denuncias que fosen manifestamente infundadas.

1. Considérase declaración tributaria todo documento polo que se manifeste ou recoñeza espontaneamente ante a Administración Tributaria Municipal que se deron ou produciron as circunstancias ou elementos integrantes, no seu caso, dun feito impoñible.

A presentación ante a Administración Tributaria Municipal dos documentos nos que se conteñan ou que constitúen o feito impoñible, estimarase declaración tributaria.

2. Será obrigatoria a presentación da declaración dentro dos prazos establecidos en cada ordenanza e, no seu defecto, no dun mes computado desde que se produza o feito impoñible.

Toda persoa natural ou xurídica, pública ou privada, estará obrigada a proporcionar á Administración Tributaria toda clase de datos, informes ou antecedentes con transcendencia tributaria, deducidos das súas relacións económicas, profesionais ou financeiras con outras persoas.

1. Os suxeitos pasivos e demais obrigados tributarios poderán formular á Administración Municipal consultas debidamente documentadas respecto ao réxime, a clasificación ou cualificación tributaria que en cada caso lles corresponda.

Os suxeitos pasivos formularán as consultas ou, no seu caso, os obrigados tributarios, mediante un escrito dirixido ao órgano competente para a súa contestación no que, con relación á cuestión formulada, expresaranse con claridade e coa extensión necesaria:

a) Os antecedentes e as circunstancias do caso.

b) As dúbidas que suscite a normativa tributaria aplicable.

c) Os demais datos e elementos que poidan contribuír á formación dun xuízo por parte da Administración tributaria.

2. Agás nos supostos previstos na Lei xeral tributaria, a contestación non terá efectos vinculantes para a Administración. Sen embargo, o obrigado tributario que, trala recepción da contestación á súa consulta, cumprise as súas obrigas tributarias de acordo con esta, non incorrerá en responsabilidade, sen prexuízo da esixencia das cotas, dos importes, das recargas e dos xuros de mora pertinentes, sempre que a consulta se formulase antes de producirse o feito impoñible ou dentro do prazo para a súa declaración e non se alterasen as circunstancias, antecedentes e demais datos descritos nas letras a) e c) do apartado 1 deste artigo.

3. As persoas interesadas non poderán presentar recurso ningún contra a contestación aínda cando poidan facelo posteriormente contra o acto administrativo baseado nela.

A Administración pode obter declaracións e ampliación destas, así como a corrección dos defectos advertidos, si fose necesaria para a liquidación do tributo e a súa comprobación.

Para a comprobación, investigación e inspección dos tributos, estarase ao disposto no título IV desta ordenanza.

1. Tanto no procedemento da xestión como no da resolución dos recursos, quen faga valer o seu dereito deberá probar os feitos normalmente que o constituíron.

Esta obriga enténdese cumprida cando se designan de modo concreto os elementos de proba en poder da Administración Tributaria Municipal.

2. As declaracións tributarias a que se refire o artigo 55 desta ordenanza, presúmense certas e só as poderá rectificar o suxeito pasivo, mediante a proba de que ao facelas incorreuse nun erro de feito.

3. A confesión dos suxeitos pasivos versará exclusivamente sobre supostos de feito. Non será válida cando se refira ao resultado de aplicar as correspondentes normas legais.

4. As presuncións establecidas polas leis tributarias poden destruírse pola proba en contrario, excepto nos casos nos que aquelas expresamente o prohiban.

Para que as presuncións non establecidas pola lei sexan admisibles como medios de proba, é indispensable que entre o feito demostrado e aquel que se trate de deducir haxa un enlace preciso e directo segundo as regras do criterio humano.

5. A Administración Tributaria Municipal terá o dereito de considerar como titular de calquera ben, dereito, empresa, servizo, actividade, explotación ou función a quen figure como tal nun rexistro fiscal ou outros de carácter público, agás proba en contrario.

1. O concello publicará cales son os tributos, os conceptos ou os epígrafes que podan ser materia de concerto.

2. As bases de regulación dos concertos, se non figuran de forma expresa na ordenanza fiscal que corresponda ao tributo, epígrafe ou concepto que se haxa de concertar, detallaranse para cada un deles no momento da súa publicación.

Determinadas as bases impoñibles, a xestión continuará mediante a práctica da liquidación que determina a débeda tributaria.

As liquidacións serán provisionais ou definitivas.

1. Terán a consideración de liquidacións definitivas:

a) As practicadas trala comprobación administrativa do feito impoñible e da súa valoración, mediase ou non a liquidación provisional.

b) As que non fosen comprobadas dentro do prazo da prescrición.

2. Nos demais casos, terán carácter de provisionais, sexan a conta, complementarias, de caución, parciais ou totais.

3. Así mesmo, terán a consideración de provisionais, conforme ao disposto nos apartados anteriores, as liquidacións tributarias practicadas pola Administración Municipal de acordo coa cualificación, bases, valores ou cotas sinaladas polo Estado ou os seus Organismos Autónomos, nos tributos de xestión compartida, cando os devanditos actos de cualificación ou fixación das bases, valores ou cotas fosen ditados sen a previa comprobación do feito impoñible ou das circunstancias determinantes da respectiva cualificación, valoración ou sinalamento das cotas, pola Administración competente.

1. A Administración Municipal non está obrigada a axustar as liquidacións aos datos consignados nas súas declaracións polos suxeitos pasivos.

2. O aumento da base tributaria sobre a resultante das declaracións deberá notificarse ao suxeito pasivo, con expresión concreta dos feitos e elementos adicionais que a motiven, excepto nos tributos de cobro periódico por recibo cando a modificación proveña de revalorizacións de carácter xeral autorizadas polas leis.

Poderán refundirse nun documento único a declaración,a liquidación e a recadación das exaccións que recaian sobre o mesmo suxeito pasivo; neste caso requirirase:

a) Na liquidación deberán constar as bases e os tipos ou cotas de cada concepto, co que quedarán determinadas ou individualizadas cada unha das liquidacións que se refunden.

b) Na recadación deberán constar por separado as cotas relativas a cada concepto; a súa suma determinará a cota refundida que se exaccionará mediante un documento único.

c) O importe líquido resultante da suma de tódolos conceptos incluidos no documento cobratorio será obxeto de rendondeo a 0 0 5 cts, co fin de facilitar a xestión cobratoria

1. Poderán ser obxecto de padrón ou matrícula os tributos nos que pola súa natureza se produza continuidade dos feitos impoñibles.

2. As altas produciranse ben pola declaración do suxeito pasivo, ben pola acción investigadora da Administración, ou de oficio, e producirán efectos na matrícula na data que se determine na respectiva ordenanza fiscal.

3. As baixas deberán ser formuladas polos suxeitos pasivos logo de ser comprobadas producirán a definitiva eliminación do padrón con efectos a partir do período seguinte a aquel no que fosen presentadas, salvo as excepcións que se establezan en cada ordenanza.

4. Os suxeitos pasivos estarán obrigados a poñer en coñecemento da Administración Municipal, dentro do prazo establecido en cada ordenanza e, no seu defecto, no dun mes desde que se produza, toda modificación sobrevida que poida orixinar alta, baixa ou alteración no padrón. O incumprimento deste deber será considerado infracción tributaria e sancionado como tal.

5. Os padróns ou matrículas someteranse cada exercicio á aprobación da alcaldía, e logo de aprobase se exporán ao público durante un prazo de quince días, que se contarán a partir do día seguinte ao da publicación do anuncio no Boletín Oficial da Provincia.

6. A exposición ao público dos padróns ou matrículas producirá os efectos de notificación das liquidacións de cotas que figuren consignadas para cada un dos interesados, Contra os ditos actos poderase interpoñer recurso de reposición, previo ao contencioso-administrativo, no prazo dun mes, a partir do día seguinte ao da finalización do período de exposición pública.

7. A exposición ao público realizarase no lugar indicado polo anuncio que preceptivamente se terá que fixar no taboleiro de anuncios da Casa Consistorial, así como inserirse no Boletín Oficial da Provincia. Independentemente dos anuncios anteriores, únicos obrigatorios para os efectos do procedemento, publicarase tamén o anuncio, polo menos, nun dos diarios de maior tirada.

1. As liquidacións tributarias notificaranse aos suxeitos pasivos con expresión:

a) Dos seus elementos esenciais. Cando supoñan un aumento da base impoñible respecto da declarada polo interesado, a notificación deberá expresar de forma concreta os feitos e elementos que a motivan.

b) Dos medios de impugnación que poden exercerse, con indicación dos prazos e dos organismos nos que serán interpostos.

c) Do lugar,do prazo e da forma nos que deba satisfacerse a débeda tributaria.

2. Non será necesaria, no período executivo, a notificación expresa dos xuros devengados se na notificación da débeda principal ou en calquera outro momento posterior lle fose notificado ao interesado o importe da débeda, o devengo dos xuros no caso da falta de pagamento e o cómputo do tempo de devengo.

3. Cando o suxeito pasivo, obrigado tributario ou o seu representante rexeite recibir a notificación ou cando non sexa posible realizar a dita notificación por causas alleas á vontade da Administración, estarase respectivamente ao disposto no artigo 82, apartados 3, 4 e 5 desta ordenanza.

As liquidacións definitivas, aínda que non rectifiquen as provisionais, deberán acordarse mediante un acto administrativo e notificárllelas ao interesado na forma regulamentaria.

As ordenanzas respectivas poderán determinar supostos nos que non sexa preceptiva a notificación expresa, sempre que a Administración Tributaria Municipal o advertise por escrito ao presentador da declaración, dos documentos ou do parte de alta.

1. Nos procedementos de xestión, liquidación, comprobación, investigación e recadación dos diferentes tributos, as notificacións practicaranse por calquera medio que permita ter constancia da recepción, así como da data, a identidade de quen recibe a notificación e o contido do acto notificado. A acreditación da notificación efectuada incorporarase ao expediente.

2. A notificación practicarase no domicilio ou lugar sinalado para tal efecto pola persoa interesada ou o seu representante. Cando deste xeito non fose posible, en calquera lugar adecuado para tal fin, e por calquera medio conforme ao disposto no apartado anterior.

Cando a notificación se practique no domicilio do interesado ou do seu representante, se no momento de entregarse a notificación non estivese presente, poderá facerse cargo dela calquera persoa que se encontre no domicilio e faga constar a súa identidade.

3. Cando a persoa interesada ou o seu representante rexeiten a notificación, faranse constar no expediente correspondente as circunstancias do intento da notificación, e esta terase por efectuada a tódolos efectos legais.

4. Cando non sexa posible realizar a notificación ao interesado ou ao seu representante por causas non imputables á Administración, e tralo intento por dúas veces, farase constar no expediente con expresión das circunstancias dos intentos da notificación. Nestes casos, emprazarase ao interesado ou ao seu representante para ser notificados por comparecencia, polo medio de anuncios que se publicarán, por unha soa vez para cada interesado no Boletín Oficial da Provincia.

Estes emprazamentos publicaranse así mesmo nos lugares destinados para o efecto nos concellos correspondentes ao último domicilio coñecido. Na publicación no boletín oficial referido constará a relación de notificacións pendentes con indicación do suxeito pasivo, do obrigado tributario ou do representante, o procedemento que as motiva, o órgano responsable da súa tramitación, e do lugar e do prazo nos que o seu destinatario deberá comparecer para ser notificado. En todo caso a comparecencia producirase no prazo de dez días, que se contarán desde o seguinte ao da publicación do anuncio no Boletín Oficial da Provincia. Cando transcorrido o devandito prazo non se comparecese, a notificación entenderase producida a tódolos efectos legais desde o día seguinte ao do vencemento do prazo sinalado para comparecer.

5. O alcalde, ou o concelleiro delegado, poderán convir unhas datas fixas para a publicación que deba efectuarse a través do Boletín Oficial da Provincia , sen prexuízo da súa publicación nos lugares destinados para o efecto nos concellos do último domicilio da persoa interesada.

6. As notificacións defectuosas producirán o efecto desde a data na que o suxeito pasivo se considere expresamente notificado, interpoña o recurso pertinente ou efectúe o ingreso da débeda tributaria.

7. Producirán os efectos polo transcurso de seis meses as notificacións practicadas persoalmente aos suxeitos pasivos que, cando conteñan o texto íntegro do acto, omitisen algún outro requisito, salvo que se fixese protesta formal dentro dese prazo solicitándolle á Administración que rectificase a deficiencia.

1. A recadación dos tributos realizarase mediante o pagamento voluntario ou no período executivo.

2. O pagamento voluntario deberá facerse dentro dos prazos e cos efectos que determinan os artigos 85.1 e 22.3 desta ordenanza.

1. O prazo do ingreso voluntario da débeda tributaria contarase desde:

a) A notificación directa ao suxeito pasivo da liquidación cando esta se practica individualmente.

b) A apertura do prazo de recadación cando se trate dos tributos de cobro periódico que son obxecto dunha notificación colectiva.

2. As débedas tributarias que deban pagarse mediante declaración-liquidación ou autoliquidación, deberán satisfacerse nos prazos ou datas que sinalen as normas reguladoras de cada tributo.

1. Os obrigados ao pagamento farán efectivas as súas débedas no período voluntario, dentro dos prazos seguintes:

UN. As débedas resultantes das liquidacións practicadas pola Administración deberán pagarse:

a) As notificadas entre os días 1 e 15 de cada mes, desde a data da notificación ata o día 20 do mes seguinte ou inmediato hábil posterior.

b) As notificadas entre o día 16 e último de cada mes, desde a data da notificación ata o día 5 do segundo mes posterior ou inmediato hábil posterior.

c) As correspondentes aos tributos periódicos que son obxecto dunha notificación colectiva, do 1 de setembro ao 20 de novembro ou inmediato hábil posterior, agás algunha disposición en contrario.

Cando as necesidades do servizo o aconsellen, poderá modificarse o devandito prazo por unha resolución do alcalde, sempre que o novo prazo non sexa inferior a dous meses naturais.

d) As débedas resultantes de concertos ingresaranse nos prazos determinados neles.

e) As débedas non tributarias, nos prazos que determinen as normas ou acordos que esixan as devanditas débedas, e, no seu defecto, nos prazos establecidos nos apartados a), b) ou no c), segundo os casos.

DOUS. As débedas que deban satisfacerse mediante efectos timbrados, no momento da realización do feito impoñible.

TRES. As débedas liquidadas polo propio suxeito pasivo, nas datas ou nos prazos que sinalen as normas reguladoras de cada tributo.

2. As débedas non satisfeitas no período voluntario faranse efectivas pola vía de constrinximento, unha vez iniciado o período executivo. Non obstante, respecto dos ingresos totais ou parciais correspondentes a declaracións-liquidacións o autoliquidacións, estarase ao disposto nos parágrafos 3º e 4º do apartado 3 do artigo 22.

Cando a débeda tributaria sexa inferior a 6 €, non procederá a súa cobranza en vía executiva.

3. Cando se concedese aprazamento ou fraccionamento do pagamento, estarase ao establecido no artigo 86.

4. O inicio do período executivo determina o devengo dunha recarga de constrinximento ordinario do 20 por 100 do importe da débeda non ingresada, así como o dos xuros de mora correspondentes a ela.

A recarga executiva será do 5 por cento, excluíndose o xuro de mora devengado desde o inicio do período executivo, cando a débeda tributaria non ingresada se satisfaga antes de que fose notificada ao debedor a providencia de constrinximento.

A recarga de constrinximento reducida será do 10 por cento, e aplicarase cando se satisfaga a totalidade da débeda non ingresada no período voluntario e a propia recarga antes do remate do prazo previsto no apartado 5 deste artigo.

A recarga de constrinximento recaerá sobre o importe da débeda pendente ao iniciarse o período executivo.

A base sobre a que se aplicará o tipo do xuro de mora non incluirá a recarga de constrinximento.

5. Unha vez iniciado o período executivo e notificada a providencia de constrinximento, o pagamento da débeda tributaria deberá efectuarse nos seguintes prazos:

a) Se a notificación da providencia se realiza entre os días 1 e 15 de cada mes, desde a data da recepción da notificación ata o día 20 do devandito mes ou, se este non fora hábil, ata o inmediato hábil seguinte.

b) Se a notificación da providencia se realiza entre os días 16 e último de cada mes, desde a data da recepción da notificación ata o día 5 do mes seguinte ou, si este non fora hábil, ata o inmediato hábil seguinte.

6. As suspensións acordadas polo órgano administrativo ou xudicial competente en relación coas débedas no período voluntario, interrompen os prazos fixados neste artigo.

Resolto o recurso que deu lugar á suspensión, se o acordo non anula nin modifica a liquidación impugnada, deberá pagarse nos prazos previstos nos parágrafos a) e b) do apartado 1.UN deste artigo, segundo a resolución se notificase na primeira ou segunda quincena do mes. A resolución administrativa adoptada notificarase ao recorrente con expresión deste prazo no que debe ser satisfeita a débeda.

Se a resolución dese lugar á modificación do acto ou ordena a retroacción do procedemento, a débeda resultante do acto que se dite en execución de devandito acordo deberá ingresarse nos prazos previstos nos parágrafos a) e b) do apartado 1.UN deste artigo. A notificación do novo acto indicará expresamente este prazo.

1. O pagamento das débedas tributarias e demais de dereito público poderá aprazarse ou fraccionarse só nos casos e na forma que se sinala nesta ordenanza.

2. De acordo co indicado no apartado 4 do artigo 6º do Regulamento xeral de recadación, a regulación que sobre os aprazamentos e os fraccionamentos do pagamento se contén nesta ordenanza será, en todo caso, de aplicación preferente á que sobre eles se dispón no Regulamento xeral de recadación, que só será aplicable con carácter subsidiario.

3. Os aprazamentos e os fraccionamentos concederanse, graciable e discrecionalmente, pola Administración Municipal, trala petición dos obrigados ao pagamento, de acordo coas seguintes regras:

1ª. Débedas aprazables:

1. Poderá aprazarse o pagamento das débedas ás que se refire o apartado 1 deste artigo, trala petición dos obrigados, cando a situación da súa tesourería, discrecionalmente apreciada pola Administración Municipal, lles impida efectuar o pagamento do seu débito no prazo ordinario de ingreso no período voluntario.

2. O fraccionamento do pagamento, como modalidade de aprazamento, rexirase polas normas aplicables a este no non regulado especialmente.

3. Non se concederá fraccionamento ou aprazamento do pagamento das seguintes débedas:

a) Das que se encontren no período executivo.

b) Das de vencemento periódico e notificación colectiva.

c) Das suspendidas, a instancia de parte, cando recaese sentencia firme que a desestime.

Non se esixirá garantía cando o importe das débedas nas que o aprazamento se socilita sexa inferior a 601,00 € (99.997 ptas)

4. O fraccionamento concederase, no seu caso, polo período máximo de 18 meses, en prazos trimestrais. No caso dos aprazamentos, o prazo máximo non excederá dun ano.

Igualmente, nos casos moi cualificados e excepcionais, en función da capacidade de pagamento do obrigado e do importe adebedado, poderán concederse aprazamentos e fraccionamentos por un período de dous e tres años, respectivamente.

5. O peticionario ofrecerá garantía na forma de aval solidario ou contrato de seguro de caución celebrado con unha entidade aseguradora autorizada para operar no ramo da caución, ou outras garantías nos termos establecidos na regra 2ª e a documentación acreditativa das dificultades de tesourería ás que se refire esta regra.

2ª. Garantías:

No desenvolvemento do disposto no artigo 65 da Lei xeral tributaria, para a concesión do aprazamento ou do fraccionamento do pagamento será necesaria a prestación dalgunha das seguintes garantías:

1. Preferentemente se esixirá un aval solidario de entidades de depósito ou un contrato de seguro de caución celebrado con unha entidade aseguradora autorizada para operar no ramo da caución.

2. Trala suficiente xustificación da imposibilidade de presentar estas garantías poderá ofrecerse:

a) Hipoteca mobiliaria ou inmobiliaria.

b) Prenda con ou sen desprazamento.

c) Calquera outra que estime suficiente a Administración Municipal.

Non se esixirá garantía cando o solicitante sexa unha Administración Pública.

A garantía cubrirá o importe do principal e dos xuros de mora, mais un 25 por 100 da suma de ámbalas dúas partidas.

Poderase dispensar total ou parcialmente da prestación das garantías esixibles, cando o debedor careza dos medios suficientes para garantir a débeda e a execución do seu patrimonio puidese afectar ao mantemento da capacidade produtiva e do nivel de emprego da actividade económica respectiva, ou ben puidese producir graves quebrantos para os xuros da Facenda Municipal.

3ª. Tramitación e Resolución:

1. Presentada a solicitude de aprazamento, se concorrese algún defecto na petición ou na documentación acompañada, ou se omitise o ofrecemento da garantía nos termos da regra 2ª ou algún dos documentos que debesen presentarse de acordo co presente artigo, concederáselle ao interesado un prazo de 10 días para a súa corrección co apercibimento de que si así non o fixese procederase sen más trámite ao arquivo da solicitude, que se terá por non presentada, coa conseguinte continuación do procedemento de recadación.

2. Se a solicitude de aprazamento ou do fraccionamento e a documentación preceptiva á que se refire este artigo non presentasen defectos ou omisións, ou se fosen corrixidos no prazo, tralos trámites oportunos, ditarase unha resolución expresa, sen que proceda ditar a providencia de constrinximento, aínda cando transcorrese o prazo do pagamento no período voluntario, ata que non se resolva a petición.

A resolución deberá adoptarse no prazo de sete meses que se contarán desde o día no que a solicitude do aprazamento tivo entrada nos Rexistros Municipais.

Transcorrido o devandito prazo sen que recaese a resolución, as persoas interesadas poderán considerar desestimada a súa solicitude e presentar fronte a denegación presunta o correspondente recurso ou esperar a resolución expresa.

3. A resolución notificarase coas seguintes prevencións:

a) Se fose aprobatoria, deberase presentar a garantía no prazo dos trinta días seguintes aos da notificación do acordo da concesión, que estará condicionado á súa prestación; incluirá o cálculo dos xuros de mora e advertirá das consecuencias que se producirán no caso da falta do pagamento, conforme ao disposto na regra 5ª deste artigo; e que transcorrido o dito prazo sen formalizar a garantía, ditarase inmediatamente a providencia de constrinximento pola totalidade do débito non ingresado. O vencemento dos prazos levará, con carácter xeral, data do 5 ou 20 do mes a que se refire, e o primeiro deles sinalarase de forma que antes do seu vencemento poida formalizar a correspondente garantía.

No caso das autoliquidacións ou declaracións-liquidacións sen ingreso que se presentasen extemporaneamente xunto coa solicitude do aprazamento ou fraccionamento, o acordo da concesión, que aprobará unha liquidación coas consecuencias ás que se refire o artigo 61.3 da Lei xeral tributaria, deberá previr de que a suma a garantir será a da totalidade do importe liquidado e que, no caso de que non se formalizase a correspondente garantía, procederase de conformidade co disposto no parágrafo anterior.

b) Se fose denegatoria, coa advertencia de que a débeda deberase pagar dentro do prazo que reste do período voluntario. Se non restase prazo, que deberá pagarse, xunto cos xuros devengados ata a data da resolución denegatoria antes do día 5 ou 20 do mes seguinte, segundo que a dita resolución se notificase na 1ª ou 2ª quincena.

No suposto ao que se refire o último parágrafo da letra a) precedente, o acordo da denegación aprobará a liquidación, coas consecuencias do artigo 27 da Lei xeral tributaria, e o seu pagamento deberá facerse efectivo nos prazos regulamentarios.

4ª. Xuros:

As cantidades que o seu pagamento sexa aprazado ou fraccionado devengarán o xuro de mora ao que se refiren os artigos 26 da Lei xeral tributaria e 17 da Lei xeral orzamentaria (Lei 47/2003, do 26 de novembro), segundo se trate de débedas tributarias ou non tributarias, respectivamente.

Non obstante, cando as ordenanzas de cada tributo así o prevexan, non se esixirá xuro de mora nos acordos do aprazamento ou fraccionamento do pagamento que fosen solicitados no período voluntario, nas condicións e termos que prevexa a ordenanza, sempre que se refiran a débedas de vencemento periódico e notificación colectiva e que o seu pagamento total se produza no mesmo exercicio que o do seu devengo.

No caso da concesión de aprazamento, os xuros calcularanse sobre a débeda, computándose o tempo desde o vencemento do período voluntario ata o vencemento do prazo do ingreso concedido para cada fracción. Os xuros devengados por cada fracción deberanse pagar xunto coa dita fracción no prazo do ingreso desta.

No suposto recollido no último parágrafo da letra a) do artigo 86.3.3ª.3 o xuro de mora computarase desde a data de presentación da solicitude do aprazamento ou fraccionamento.

5ª. Efectos da falta do pagamento:

1. Nos aprazamentos, se chegado o vencemento do prazo concedido non se efectuase o pagamento, expedirase a providencia de constrinximento que incluirá a débeda aprazada, os xuros devengados e a recarga de constrinximento.

2. Nos fraccionamentos, se chegado o vencemento de calquera dos prazos non se efectuase o pagamento, consideraranse tamén vencidas as fraccións pendentes esixíndose, pola vía do constrinximento, a totalidade da débeda fraccionada non satisfeita e os seus xuros devengados ata a data do vencemento do prazo incumprido, coa correspondente recarga de constrinximento.

3. De non efectuarse o pagamento, procederase á execución da garantía para satisfacer as devanditas cantidades e, no caso de inexistencia ou insuficiencia desta, seguirase o procedemento de constrinximento para a execución do débito pendente.

1. A xestión da recadación dos tributos do Concello de Narón desenvolveranse baixo a autoridade dos órganos directivos competentes por:

a) As caixas municipais

b) Os Servizos de Recadación.

c) O recadador executivo municipal.

d) Os demais órganos que teñan atribuída ou se lles atribúa esta función.

2. Son colaboradores do Servizo de Recadación as entidades de crédito autorizadas para a apertura de contas restrinxidas de recadación.

3. Os pagamentos de tributos periódicos que sexan obxecto de notificación colectiva deberanse realizar en calquera das entidades de crédito autorizadas ou nas caixas municipais competentes.

4. Os pagamentos das liquidacións individuais notificadas, así como os que resulten das declaracións-liquidacións ou autoliquidacións formuladas polos propios suxeitos pasivos, realizaranse en calquera das entidades de crédito autorizadas ou nas caixas municipais competentes.

1. O pagamento das débedas realizarase en efectivo ou empregando efectos timbrados, segundo dispoña a ordenanza de cada tributo.

2. O pagamento en efectivo poderase realizar mediante os seguintes medios:

a) Diñeiro de curso legal.

b) Cheques expedidos polas entidades de crédito contra as súas propias contas.

c) Cheques de contas correntes de calquera entidade de crédito.

d) Transferencia ordenada desde calquera entidade de crédito.

e) Xiro Postal.

f) Calquera outro que sexa autorizado polo concello.

3. Tódalas débedas que teñan que satisfacerse en efectivo, poderanse pagar con diñeiro de curso legal, calquera que sexa o órgano ou a entidade que perciba o pagamento, o período de recadación no que se efectúe e a contía da débeda.

4. Os contribuíntes poderán utilizar cheques de calquera entidade de crédito para efectuar os seus ingresos en efectivo nas caixas do concello ou nas entidades colaboradoras na recadación. O importe do cheque poderá contraerse a un só débito ou comprender varios débitos para o seu pagamento de forma simultánea. A súa entrega só liberará ao debedor cando fosen realizados.

5. Os cheques de conta corrente bancaria ou de caixas de aforros que se expidan para ese fin, deberán reunir, ademais dos requisitos xerais esixidos pola lexislación mercantil, os seguintes:

a) Ser nominativos a favor do Concello de Narón, ou ao portador (neste último caso só cando a súa entrega se realice nas entidades de crédito colaboradoras), por un importe igual á débeda ou débedas que se satisfagan con eles.

b) Estar librado contra a entidade de crédito da praza.

c) Estar datados no mesmo día ou nos dous días anteriores a aquel no que se efectúe a súa entrega.

d) Certificados ou conformados pola entidade librada.

e) O nome do asinante, que se expresará debaixo da sinatura con toda claridade. Cando se estenda por un apoderado, figurará na antefirma o nome completo do titular da conta corrente.

Os ingresos efectuados polo medio dun cheque, atendidos pola entidade librada, entenderanse realizados no día no que aqueles tivesen entrada na caixa correspondente.

6. Cando así se indique na notificación, os pagamentos en efectivo que deban realizarse nas caixas municipais, poderanse efectuar polo medio dunha transferencia bancaria. A orde de transferencia será polo importe igual ao da débeda; expresará o concepto tributario concreto ao que o ingreso corresponda, e conterá o pertinente detalle cando o ingreso se refira e teña que aplicarse a varios conceptos. Simultaneamente á orde de transferencia, os contribuíntes cursarán ao órgano recadador as declaracións ás que a dita orde corresponda e a cédula de notificación, que expresará a data da transferencia, o seu importe e o banco ou caixa de aforros utilizado na operación. Os ingresos efectuados mediante transferencia entenderanse efectuados na data que teñan entrada nas contas municipais.

7. Cando así se indique na notificación, os pagamentos en efectivo das débedas tributarias que teñan que realizarse nas caixas municipais poderán efectuarse mediante xiro postal. Os suxeitos pasivos consignarán, brevemente, no "talón para o destinatario" que integra o impreso do depósito, os datos referentes ao remitente e domicilio, suxeito pasivo, tributo ou exacción de que se trate, período impositivo, número de recibo ou liquidación, obxecto tributario e, no seu caso, a súa situación. Sen prexuízo do anterior, ao mesmo tempo de depositar o xiro, cursarán o exemplar da declaración ou notificación, segundo os casos, ao Concello de Narón, consignando no devandito exemplar, a oficina de Correos ou estafeta na que se depositase o xiro, a data do depósito e o número que se lle asignase. Os ingresos por este medio entenderanse a tódolos efectos realizados no día no que o xiro se depositase.

8. A Tesourería municipal regulará os requisitos e condicións para que o pagamento poida efectuarse utilizando técnicas e medios electrónicos, informáticos ou telemáticos.

9. Os ingresos realizaranse de luns a venres excepto os días non laborables. Os vencementos que coincidan cun sábado trasladaranse ao primeiro día hábil seguinte.

O pagamento dos tributos periódicos que son obxecto de notificación colectiva poderá realizarse mediante domiciliación nos establecementos bancarios ou caixas de aforro, axustándose ás condicións que de seguido se detallan:

1ª. Solicitude á Administración Municipal.

2ª. As domiciliacións do pagamento terán validez por tempo indefinido, e os suxeitos pasivos poderán anulalas en calquera momento. Así mesmo poderán trasladalas a outros establecementos, poñéndoo en coñecemento da Administración Municipal dentro do prazo ao que se refire o apartado seguinte.

3ª. O concello establecerá, en cada momento, a data límite para a admisión de solicitudes de domiciliación e de traslado, e o período a partir do que producirán o seu efecto.

1. Quen pague unha débeda terá dereito a que se lle entregue un xustificante do pagamento realizado. Os xustificantes do pagamento en efectivo serán:

a) Os recibos.

b) As cartas do pagamento.

c) Os xustificantes debidamente dilixenciados polos bancos e caixas de aforro autorizados.

d) Os efectos timbrados.

e) Calquera outro documento ao que o concello lle outorgue expresamente o carácter de xustificante do pagamento.

f) As certificacións de calquera dos anteriores.

2. O pagamento das débedas tributarias só se xustificará polo medio da exhibición do documento que, dos enumerados anteriormente, proceda.

3. Os xustificantes do pagamento en efectivo deberán indicar, polo menos, as seguintes circunstancias:

- Nome e apelidos, razón social ou denominación e

- NIF, se consta, do debedor.

- Domicilio.

- Concepto e período ao que se refire.

- Importe da débeda.

- Data do cobramento.

- Órgano, persoa ou entidade que o expide.

4. Cando os xustificantes do pagamento se estendan polos medios mecánicos, as circunstancias anteriormente mencionadas poderanse expresar en clave ou abreviatura, suficientemente identificadora no seu conxunto, do debedor e da débeda satisfeita á que se refiran.

1. O período executivo iniciase:

a) Para as débedas liquidadas pola Administración Tributaria, o día seguinte ao do vencemento do prazo regulamentariamente establecido para o seu ingreso.

b) No caso das débedas que se ingresarán mediante declaración-liquidación ou autoliquidación presentadas sen realizar o ingreso, cando remate o prazo regulamentario determinado para o devandito ingreso ou, se este xa concluíse, ao presentar aquela.

2. O procedemento do constrinximento iniciarase mediante a providencia notificada ao debedor na que se identificará a débeda pendente, e requirirá que se efectúe o seu pagamento coa recarga correspondente.

Se o debedor non fixese o pagamento dentro do prazo que regulamentariamente se estableza, procederase ao embargo dos seus bens, advertíndoselle desto na providencia do constrinximento.

3. A providencia anterior, expedida polo tesoureiro municipal, é o título suficiente que inicia o procedemento do constrinximento e ten tanta forza executiva coma a sentencia xudicial para proceder contra os bens e dereitos dos obrigados ao pagamento.

4. O réxime das notificacións no procedemento administrativo de recadación será o establecido no artigo 83 desta ordenanza.

1. Contra a procedencia da vía do constrinximento só serán admisibles os seguintes motivos de oposición:

a) Pagamento ou extinción da débeda.

b) Prescrición.

c) Aprazamento.

d) Falta de notificación da liquidación ou a súa anulación ou suspensión.

e) Error ou omisión no contido da providencia do constrinximento que impida a identificación do debedor ou da débeda apremada.

2. A falta de notificación da providencia de constrinximento será motivo de impugnación dos actos que se produzan no curso do procedemento do constrinximento.

O procedemento do constrinximento levarase a cabo da forma regulada na Sección Segunda do Capítulo V do Título III da Lei xeral tributaria e no Regulamento xeral de recadación, coas seguintes particularidades:

- Xuro de mora: de conformidade co disposto no artigo 109.4.b) do Regulamento xeral de recadación, o xuro de mora devengado no período executivo deberá aboarse no momento do pagamento da débeda apremada e será sempre esixible, agás nos supostos contemplados nos apartados 2 e 3 do artigo 28 da Lei xeral tributaria, calquera que sexa a cantidade devengada por tal concepto.

- Anulación das débedas: conforme se autoriza no artigo 16 da Lei xeral orzamentaria, anularanse e serán baixa en contabilidade as débedas integradas nun expediente executivo do que o seu importe total, excluída o recarga de constrinximento, non exceda de............... euros, sempre que se acredite que non se pode compensar a débeda, ben por non existir créditos recoñecidos por un acto administrativo firme da Facenda Municipal a favor dese suxeito pasivo, ben por estar endosado o crédito a favor dun terceiro con coñecemento do Servizo de Contabilidade Municipal. Será preciso, así mesmo, probar que o debedor resultou descoñecido no domicilio que figura no título executivo correspondente ou en calquera outro domicilio do que tivese coñecemento a Recadación Municipal.

Anularanse, no seu caso, e serán baixa na contabilidade, as débedas pendentes nos expedientes executivos que, logo de aplicar as cantidades correspondentes dos embargos practicados, reste por pagar, pola suma de tódolos conceptos que conforman a débeda, un importe inferior a............... euros.

- Créditos incobrables: con base no disposto no artigo 163 e seguintes do Regulamento xeral de recadación, cando a imposibilidade de cobrar se produza por descoñecerse o paradoiro do debedor, consultarase a información que sobre el consta na Administración Tributaria Municipal ou á que teña acceso a Recadación Municipal. De todo iso deixarase constancia no expediente. Cumprimentado o trámite, remitirase á Tesourería para que acorde propoñelos como falidos ou, no seu defecto, mande corrixir os defectos que observe.

A inexistencia de bens embargables de debedores dos que se coñeza o seu domicilio, xustificarase no expediente do constrinximento, a través das correspondentes dilixencias negativas de embargo dos bens aos que se refire o artigo 115.1 do Regulamento xeral de recadación. Así mesmo, acreditarase a solicitude de información das contas do debedor nas entidades de depósito e a súa inexistencia ou, no seu caso, as dilixencias negativas de embargo practicadas nas devanditas contas.

Nos expedientes superiores a............... euros, será preciso acompañar a información centralizada existente no Rexistro da Propiedade sobre a titularidade rexistrable a nome do debedor.

En todo caso, será necesario acreditar que tampouco se pode compensar a débeda, ben por non existir créditos recoñecidos por un acto administrativo firme da Facenda Municipal a favor do suxeito pasivo, ben por estar endosado o crédito a un terceiro con coñecemento do Servizo de Contabilidade Municipal.

- Custas: ademais das enumeradas no artigo 153 do Regulamento xeral de recadación, teñan a consideración de custas do expediente por ser gastos que imprescindible e concretamente esixe e require a tramitación do procedemento:

a) As citacións ou emprazamentos que deban publicarse, por esixilo un precepto legal ou regulamentario, no Boletín Oficial da Provincia.

b) Os anuncios de poxa ou concurso, íntegros ou en extracto, nos medios aos que fai referencia o artigo 146.5 do Regulamento xeral de recadación.

c) Os gastos de franqueo segundo a tarifa do Servizo de Correos.

- Valoracións: en relación co disposto no artigo 139 do Regulamento xeral de recadación, débese entender:

Se a diferenza entre as sumas dos valores asignados aos bens pola Administración e o obrigado ao pagamento excedesen do 20 por 100, emprazarase ao debedor para que se presente na sede da Recadación no prazo de 10 días hábiles para resolver a diferenza da valoración e, canso se logre acordo, considerarase como valor do ben embargado o alcanzado no devandito acordo.

Á persoa interesada que non se presente no devandito prazo, declararáselle decaído no seu dereito ao referido trámite e, por non existir acordo entre as partes, o recadador solicitará unha nova valoración por un perito adecuado, tal como se establece no artigo 139.4 do Regulamento xeral de recadación.

- Mesa de poxa: a mesa de poxa estará composta polo tesoureiro municipal, que será o presidente, polo interventor xeral, polo recadador municipal e por un funcionario que para ese efecto designe o alcalde ou concelleiro delegado, que actuará como secretario. Todos poderán ser substituídos.

- Improcedencia do alleamento dos bens e dereitos embargados: a Administración Tributaria Municipal non poderá proceder ao alleamento dos bens e dereitos embargados no curso do procedemento do constrinximento ata que o acto de liquidación da débeda tributaria executada sexa firme, agás nos supostos de forza maior, bens perecedoiros, bens nos que exista un risco de perda inminente de valor ou cando o contribuínte solicite de forma expresa o seu alleamento.

- Anuncio da poxa: as poxas anunciaranse en todo caso nos taboleiros de anuncios da Corporación e da Recadación Executiva Municipal.

Cando o importe dos bens dunha poxa supere a cifra de 60.100 euros, anunciarase tamén no Boletín Oficial da Provincia. Cando supere a de 601.000 euros anunciarase tamén no Boletín da Provincia e no do Estado.

Cando o importe dos bens da poxa fose igual ou inferior de 60.100 euros, publicarase no Boletín Oficial da Provincia un extracto do anuncio cando o seu custo fose proporcionado ao valor dos bens.

Suspensión do procedemento do constrinximento. De conformidade co disposto no artigo 165 da Lei xeral tributaria, o procedemento do constrinximento suspenderase na forma e cos requisitos previstos nas disposicións reguladoras dos recursos e reclamacións económico-administrativas, segundo o previsto no artigo 64 desta ordenanza.

Contra a pertinencia do procedemento do constrinximento e contra os actos e resolucións ditadas en materia de xestión da recadación, poderá interpoñerse o recurso de reposición ao que se refire o artigo 50 desta ordenanza, ante o órgano que ditou o acto, no prazo dun mes que se contará desde o seguinte ao da recepción da notificación.

Nas Ordenanzas de cada un dos tributos poderán establecerse bonificacións fiscais para os suxeitos pasivos que domicilien as súas débedas de vencemento periódico nunha das entidades financeiras colaboradoras deste Concello, anticipen pagos ou realicen actuacións que impliquen a colaboración na recadación dos ingresos. (1)

Corresponde á Inspección dos Tributos:

a) A investigación dos feitos impoñibles para o descubrimento dos que sexan ignorados pola Administración.

b) A integración definitiva das bases tributarias mediante as actuacións de comprobación nos supostos de estimación directa e obxectiva singular, e a través das actuacións inspectoras correspondentes á estimación indirecta.

c) Practicar as liquidacións tributarias resultantes das actuacións da comprobación e da investigación.

d) Realizar, por propia iniciativa ou trala solicitude dos demais órganos da administración, aquelas actuacións inquisitivas ou de información que deban realizarse cerca dos particulares ou doutros organismos, e que directa ou indirectamente conduzan á aplicación dos tributos.

1. Os inspectores dos tributos poderán entrar nas fincas, locais de negocio e demais establecementos ou lugares nos que se desenvolvan actividades ou explotacións sometidas a gravame para exercer funcións de comprobación e investigación.

2. Cando o dono ou persoa baixo a que se atope a custodia da finca ou edificio, se opuxesen á entrada da Inspección, sen prexuízo en todo caso da adopción das medidas preventivas que procedan, non poderá realizarse ningún recoñecemento sen a previa autorización escrita da Alcaldía; cando se refira ao domicilio particular de calquera español ou estranxeiro ou ao domicilio social dunha persoa xurídica, será preciso obter o oportuno mandamento xudicial cando non mediase consentimento expreso da persoa interesada ou do seu representante.

1. Os libros e a documentación do suxeito pasivo que teñan relación co feito impoñible, deberán ser examinados polos inspectores dos tributos na vivenda, local, escritorio, despacho ou oficina daquel, na súa presenza ou na da persoa que designe.

2. Cando se trate de rexistros e de documentos establecidos por normas de carácter tributario ou de xustificantes esixidos por estas, poderá requirirse a súa presentación nas oficinas da Administración Municipal para o seu exame.

As actuacións de comprobación e de investigación poderán desenvolverse indistintamente:

a) No lugar no que o suxeito pasivo teña o seu domicilio tributario ou no do representante que para ese efecto designase.

b) Onde se realicen total ou parcialmente as actividades gravadas.

c) Onde exista algunha proba, polo menos parcial, do feito impoñible.

d) Nas oficinas públicas ás que se refire o apartado 1.d) do artigo 151 da Lei xeral tributaria, cando os elementos sobre os que se teñan que realizar poidan examinarse no devandito lugar.

As actuacións da Inspección dos Tributos documentaranse en:

a) Dilixencias.

b) Comunicacións.

c) Informes.

d) Actas.

1. Son dilixencias os documentos que estende a Inspección dos Tributos, no curso do procedemento inspector, para facer constar cantos feitos ou circunstancias con relevancia para o servizo se produzan no dito procedemento, así como as manifestacións da persoa ou persoas coas que actúa a Inspección.

2. As dilixencias recollerán así mesmo, os resultados das actuacións da Inspección dos Tributos ás que se refire a letra d) do artigo 97 desta ordenanza.

3. As dilixencias son documentos preparatorios das actas previas e definitivas, que non conteñen propostas de liquidación tributarias.

4. En particular, deberán constar nas dilixencias:

a) Os feitos ou circunstancias determinantes da aplicación do réxime de estimación indirecta das bases impoñibles.

b) As accións ou omisións constitutivas de infraccións tributarias simples, para os efectos da súa sanción polos órganos competentes.

c) Os elementos dos feitos impoñibles ou da súa valoración, que, no aínda que de momento non deban xerar ningunha liquidación tributaria, sexa axeitado documentar para a súa incorporación ao respectivo expediente administrativo.

5. Nas dilixencias tamén se fará constar o lugar e a data da súa expedición, así como a dependencia, oficina, despacho ou domicilio no que se estenda; a identificación dos funcionarios da Inspección dos Tributos que subscriban a dilixencia; o nome e os apelidos, número do DNI e a sinatura, no seu caso, da persoa coa que se entendan as actuacións, así como o carácter ou a representación coa que intervén; a identidade do obrigado tributario á que se refiran as actuacións, e, finalmente, os propios feitos ou circunstancias que constitúen o contido propio da dilixencia.

6. Das dilixencias que se estendan entregarase sempre un exemplar á persoa coa que se entendan as actuacións. Cando se negase a recibilo, remitiráselle por calquera dos medios admitidos no dereito.

Cando a dita persoa se negase a asinar a dilixencia, ou non puidese ou non soubese facelo, farase constar así nela, sen prexuízo da entrega do duplicado correspondente nos termos previstos no parágrafo anterior.

Cando o resultado reflectido nunha dilixencia que, segundo a natureza das actuacións inspectoras, non requirise a presenza dunha persoa coa que se entendan esas actuacións, a dilixencia asinarase unicamente polos actuarios e remitirase un exemplar dela á persoa interesada de acordo co dereito.

1. Son comunicacións os medios documentais polo medio dos que a Inspección dos Tributos se relaciona unilateralmente con calquera persoa no exercicio das súas funcións.

2. Nas comunicacións, a Inspección dos Tributos poderá poñer feitos ou circunstancias no coñecemento dos interesados, así como efectuarlles os requirimentos procedentes.

As comunicacións poderanse incorporar ao contido das dilixencias que se estendan.

3. As comunicacións, logo de que a Inspección as asine, notificaránselle aos interesados de conformidade co disposto no artigo 82 desta ordenanza.

4. Nas comunicacións farase constar o lugar e a data da súa expedición, a identidade da persoa ou entidade e o lugar aos que se dirixe, a identificación e a sinatura do que as remita, e os feitos ou circunstancias comunicados ou o contido do requirimento que a través da comunicación se efectúa.

5. As comunicacións estenderanse por duplicado, conservando a Inspección un exemplar.

1. A Inspección dos Tributos emitirá de oficio ou a petición dos terceiros os informes que:

a) Sexan preceptivos, de conformidade co ordenamento xurídico.

b) Lle soliciten outros órganos e servizos da administración ou os poderes lexislativo e xudicial nos termos previstos polas leis.

c) Resulten necesarios para a aplicación dos tributos; neste caso fundamentarase a conveniencia de emitilos.

2. Cando os informes da Inspección complementen as actas previas ou definitivas estendidas por ela, recollerán especialmente o conxunto dos feitos e os fundamentos de dereito que sustenten a proposta de regularización contida na acta.

1. Son actas aqueles documentos que estende a Inspección dos Tributos co fin de recoller os resultados das súas actuacións de comprobación e investigación, nas que propón, en todo caso, a regularización que considere procedente da situación tributaria do suxeito pasivo ou responsable, polos conceptos de cota, recargas e xuros de mora, ou ben declara correcta a dita situación .

As actas son documentos directamente preparatorios das liquidacións tributarias derivadas das actuacións inspectoras de comprobación e investigación, nos que incorporan unha proposta destas liquidacións.

2. Nas actas da Inspección que documenten o resultado das súas actuacións consignaranse:

a) O lugar e a data da súa formalización.

b) A identificación persoal dos actuarios que a subscriben.

c) O nome e os apelidos, número do DNI e a sinatura da persoa coa que se entenden as actuacións e o carácter ou representación co que intervén nelas, así como, en calquera caso, o nome e os apelidos o a razón ou denominación social completa, o N.l.F. e o domicilio tributario da persoa interesada.

d) A data do inicio das actuacións e o criterio seguido no cómputo do prazo da súa duración cando exceda dos doce meses.

e) Os elementos esenciais do feito impoñible e da súa atribución ao suxeito pasivo ou responsable, con expresión dos feitos e circunstancias con transcendencia tributaria que resultasen das actuacións inspectoras ou referencia das dilixencias nas que se fixese constar.

f) Así mesmo, farase constar se a persoa interesada presentou ou non alegacións, ao abeiro do artigo 21 da Lei 1/1998, do 26 de febreiro, de Dereitos e garantías dos contribuíntes. No caso de que as efectuase, deberase realizar unha valoración delas.

g) A regularización da situación tributaria da persoa interesada que os actuarios estimen procedente, con expresión da débeda tributaria debida polo suxeito pasivo ou responsable, polo concepto de cota, recargas e xuros de mora.

h) A conformidade ou desconformidade do suxeito pasivo ou do responsable tributario.

i) A expresión dos trámites inmediatos do procedemento incoado como consecuencia da acta e, cando a acta sexa de conformidade, dos recursos que procedan contra o acto da liquidación derivado daquela, o órgano ante o que teñan que presentarse e o prazo para interpoñelos.

j) No seu caso, farase constar a ausencia de motivos para proceder á apertura do procedemento para sancionar no suposto de que, a xuízo do actuario, non estea xustificada a súa iniciación.

Para estes efectos, e se transcorridos os prazos previstos no apartado 2 do artigo 60 do Regulamento xeral de inspección, en relación coas actas de conformidade e no seu apartado 4, respecto das actas de desconformidade, non se ordenase a iniciación do procedemento para sancionar, este non se poderá iniciar con posterioridade ao transcurso destes prazos, sen prexuízo do disposto na Lei xeral tributaria na materia de revisión dos actos administrativos.

k) Cando sexa empresario ou profesional o suxeito pasivo ou responsable e respecto dos tributos para os que resulte transcendente, deberá facerse constar na acta a situación dos libros ou rexistros obrigatorios do interesado, con expresión dos defectos ou anomalías advertidos ou, pola contra, que do seu exame se pode deducir racionalmente que non existe ningunha anomalía que sexa substancial para a exacción do tributo de que se trate.

3. A Inspección poderá determinar que as actas ás que se refire o apartado anterior sexan estendidas, ben na oficina, local ou negocio, despacho ou vivenda do suxeito pasivo; ben nas oficinas da propia Inspección ou calquera outra da Administración Tributaria Municipal.

4. As actas e as dilixencias estendidas pola Inspección dos Tributos teñen natureza de documentos públicos, e fan proba dos feitos que motiven a súa formalización, agás que se demostre o contrario.

5. Se pola súa extensión non puidesen recollerse no modelo da acta tódalas circunstancias que deban constar nela, reflectiranse nun anexo á dita acta; o anexo formará parte da acta para tódolos efectos, formalizarase nos impresos normalizados, e entregaráselle ao suxeito pasivo ou ao representante unha copia asinado polo actuario.

1. Cando para a elaboración da proposta de regularización deba concretarse a aplicación de conceptos xurídicos indeterminados, cando resulte necesaria a apreciación dos feitos determinantes para a correcta aplicación da norma ao caso concreto, ou cando sexa preciso realizar estimacións, valoracións ou medicións de datos, elementos ou características relevantes para a obriga tributaria que non poidan cuantificarse de forma certa, a Administración Tributaria, con carácter previo á liquidación da débeda tributaria, poderá concretar a dita aplicación, a apreciación daqueles feitos ou a estimación, valoración ou medición mediante un acordo co obrigado tributario nos termos previstos neste artigo.

2. Ademais do disposto no artigo 153 da Lei xeral tributaria, a acta con acordo incluirá necesariamente o seguinte contido:

a) O fundamento da aplicación, da estimación, da valoración ou da medición realizada.

b) Os elementos de feito, os fundamentos xurídicos e a cuantificación da proposta de regularización.

c) Os elementos de feito, os fundamentos xurídicos e a cuantificación da proposta de sanción que no seu caso proceda, á que será de aplicación a redución prevista no apartado 1 do artigo 188 da Lei xeral tributaria, así como a renuncia á tramitación separada do procedemento para sancionar.

d) Manifestación expresa da conformidade do obrigado tributario coa totalidade do contido a que se refiren os parágrafos anteriores.

3. Para a subscrición da acta con acordo necesitarase a concorrencia dos seguintes requisitos:

a) A autorización do órgano competente para liquidar, que poderá ser previa ou simultánea á subscrición da acta con acordo.

b) A constitución dun depósito, aval de carácter solidario dunha entidade de crédito ou sociedade de garantía recíproca ou certificado dun seguro de caución, de contía suficiente para garantir o cobro das cantidades que podan derivarse da acta.

4. O obrigado tributario ou o seu representante e a Inspección dos tributos perfeccionarán o acordo polo medio da subscrición da acta.

5. Entenderase producida e notificada a liquidación e, no seu caso, imposta e notificada a sanción nos termos das propostas formuladas, cando transcorridos 10 días que se contarán desde o seguinte á data da acta, non se notificase ao interesado o acordo do órgano competente para liquidar no que se rectificasen os erros materiais que puidera conter a acta con acordo. Logo de confirmar as propostas, o depósito realizado aplicarase ao pagamento destas cantidades. Cando se presentase aval ou certificado dun seguro de caución, o ingreso deberá realizarse no prazo ao que se refire o apartado 2 do artigo 62 da Lei xeral tributaria, sen posibilidade de aprazar ou fraccionar o pagamento

6. O contido da acta con acordo entenderase integramente aceptado polo obrigado e pola Administración tributaria. A liquidación e a sanción derivadas do acordo só poderán ser obxecto de impugnación ou revisión na vía administrativa polo procedemento de declaración da nulidade de pleno dereito previsto no artigo 217 da Lei xeral tributaria, e sen prexuízo do recurso que poida proceder na vía contencioso-administrativa pola existencia de vicios no consentimento.

1. Cando o suxeito pasivo preste a súa conformidade á proposta de liquidación derivada da acta da Inspección, esta farao constar así nela entregándolle un exemplar trala sinatura de ámbalas dúas partes. O suxeito pasivo considerarase notificado do seu contido, e se entenderá que a conformidade se estende non só aos feitos recollidos na acta, senón tamén aos elementos determinantes das bases tributarias.

2. Con carácter previo á sinatura da acta de conformidade concederáselle un trámite de audiencia á persoa interesada para que alegue o que conveña no seu dereito.

3. Cando o obrigado tributario ou o seu representante manifesten a súa conformidade coa proposta de regularización que formule a Inspección dos Tributos, farase constar expresamente esta circunstancia na acta.

4. Entenderase producida e notificada a liquidación tributaria de conformidade coa proposta formulada na acta cando, no prazo dun mes que se contará desde o día seguinte á data do acta, non se notificase á persoa interesada un acordo do órgano competente para liquidar, con algún dos seguintes contidos:

a) Rectificación de erros materiais.

b) Orde de completar o expediente polo medio da realización das actuacións que procedan.

c) A confirmación da liquidación proposta na acta.

d) A estimación de que na proposta de liquidación existiu un erro na apreciación dos feitos, ou se aplicaron indebidamente as normas xurídicas, de xeito que se lle concederá ao interesado un prazo de audiencia previo á liquidación que se practique.

5. Para a imposición das sancións que poidan proceder como consecuencia destas liquidacións, será de aplicación a redución prevista no apartado 1 do artigo 188 da Lei xeral tributaria.

6. Aos feitos e elementos determinantes da débeda tributaria respecto dos que o obrigado tributario ou o seu representante prestaron a súa conformidade, seralles de aplicación o disposto no apartado 2 do artigo 144 da Lei xeral tributaria.

7. Así mesmo, o suxeito pasivo terá que ingresar o importe da débeda tributaria, baixo apercibimento da súa exacción pola vía do constrinximento no caso de falta do pagamento, nos prazos previstos no artigo 85 desta ordenanza. A data determinante para o cómputo destes prazos será aquela na que se entenda producida a liquidación derivada da acta.

1. Cando o suxeito pasivo ou o responsable se neguen a subscribir a acta ou, subscribíndoa, non presten a súa conformidade coa proposta de regularización contida nela, incoarase o correspondente expediente administrativo que tramitará o órgano actuante da Inspección dos Tributos; o interesado, no exemplar que se lle entregue, quedará advertido do seu dereito de presentar ante o devandito órgano as alegacións que considere oportunas dentro do prazo dos quince días seguintes á data na que se estendese a acta ou á súa recepción.

2. Con carácter previo á sinatura da acta de desconformidade, concederáselle un trámite de audiencia á persoa interesada para que alegue o que conveña no seu dereito.

3. Cando o obrigado tributario ou o seu representante non subscriban a acta ou manifesten a súa desconformidade coa proposta de regularización que formule a Inspección dos tributos, farase constar expresamente esta circunstancia na acta, á que se acompañará un informe do actuario no que se expoñan os fundamentos de dereito nos que se base a proposta de regularización.

4. No prazo de 15 días desde a data na que se estendese a acta ou desde a súa notificación, o obrigado tributario poderá formular as alegacións ante o órgano competente para liquidar.

5. Antes de ditar o acto de liquidación, o órgano competente poderá acordar a práctica das actuacións complementarias nos termos que se fixen regulamentariamente

6. Logo de recibir as alegacións, o órgano competente ditará a liquidación que proceda, que lle será notificada ao interesado.

1. Cando exista unha proba preconstituída do feito impoñible, poderá estenderse a acta sen a presenza do suxeito pasivo ou do seu representante. Na acta expresaranse, co detalle necesario, os feitos e os elementos de proba empregados e a ela acompañarase, en todo caso, o informe do actuario.

2. Con carácter previo á formalización da acta, notificaráselle ao obrigado tributario a iniciación do correspondente procedemento e abrirase un prazo, non inferior a dez días nin superior a quince, no que se porá de manifesto o expediente, para que a persoa interesada poida alegar o que no seu dereito lle conveña e presentar os documentos e xustificantes que estime pertinentes.

3. Contra a liquidación derivada da acta de proba preconstituída, o suxeito pasivo poderá interpoñer recurso de reposición, aínda que non formulase alegacións á iniciación do expediente.

1. As actas previas darán lugar a liquidacións de carácter provisional, a conta das definitivas que posteriormente se poidan practicar.

2. Procederá a incoación dunha acta previa:

a) Cando o suxeito pasivo acepte parcialmente a proposta de regularización da súa situación tributaria efectuada pola Inspección dos Tributos. Neste caso, incorporaranse á acta previa os conceptos e elementos da proposta respecto dos que o suxeito pasivo exprese a súa conformidade, e a liquidación resultante terá a natureza de "a conta" da que, en definitiva, se practique.

b) Cando a Inspección non puidese ultimar a comprobación ou a investigación dos feitos ou das bases impoñibles e sexa necesario suspender as actuacións, será posible a liquidación provisional.

c) En calquera outro dos supostos establecidos no art. 50 do Regulamento xeral da Inspección dos Tributos.

3. Cando a Inspección estenda unha acta co carácter de previa deberá facelo constar expresamente, e sinalará as circunstancias determinantes da súa incoación.

1. Cando se trate de actas de conformidade, entenderase producida a liquidación tributaria de acordo coa proposta formulada na acta cando, transcorrido o prazo dun mes desde a súa data, non se notificase ao interesado o acordo do órgano competente polo que se dita o acto de liquidación, se rectifican os erros materiais apreciados na proposta formulada na acta, se inicia o expediente administrativo ao que se refire o apartado seguinte, ou ben se deixa sen eficacia a acta incoada e se ordena completar as actuacións prácticas durante un prazo non superior a tres meses.

Neste último suposto, o resultado das actuacións complementarias documentarase na acta que se tramitará de conformidade á súa natureza.

2. Cando na proposta de liquidación formulada na acta se observase un erro na apreciación dos feitos nos que se funda, ou a indebida aplicación das normas xurídicas, o órgano competente acordará de forma motivada a iniciación do correspondente expediente administrativo, que lle notificará ao interesado dentro do prazo dun mes a que se refire o apartado anterior.

O interesado poderá formular as alegacións que estime convenientes, dentro dos quince días seguintes á notificación do acordo adoptado.

Transcorrido o prazo das alegacións, nos quince días seguintes ditarase a liquidación que corresponda.

3. Cando o acta sexa de desconformidade, a Administración Municipal, á vista da acta e do seu informe e das alegacións formuladas, no seu caso, pola persoa interesada, ditara o acto administrativo que corresponda dentro do mes seguinte ao remate do prazo para formular as alegacións.

Así mesmo, dentro do mesmo prazo para resolver, poderase acordar que se complete o expediente en calquera dos seus extremos, para o que a Inspección practicará as actuacións que procedan nun prazo non superior aos tres meses. Neste caso, o acordo adoptado notificaráselle ao interesado e interromperá o cómputo do prazo para resolver. Rematadas as actuacións complementarias, documentaranse segundo proceda a tenor dos seus resultados. Cando se incoase unha acta, esta substituirá en tódolos seus extremos á anteriormente formalizada e tramitarase segundo proceda; noutro caso, porase de novo o expediente completo de manifesto ao interesado por un prazo de quince días, resolvendo a Administración dentro do mes seguinte.

4. As liquidacións tributarias producidas conforme á proposta contida nunha acta de conformidade e os demais actos de liquidación ditados a consecuencia da actuación inspectora, serán recorribles en reposición.

Non se poderán impugnar as actas de conformidade, senón unicamente as liquidacións tributarias, definitivas ou provisionais, resultantes daquelas.

En ningún caso o obrigado tributario poderá impugnar os feitos e os elementos determinantes das bases tributarias respecto dos que deu a súa conformidade, agás que probe que incorreu nun erro de feito.

Estimación indirecta das bases:

1. Cando proceda a regularización da situación tributaria dun suxeito pasivo polo medio da determinación das súas bases impoñibles a través do procedemento de estimación indirecta, o actuario proporá a súa aplicación sobre a base das dilixencias levantadas. Á proposta acompañarase o informe sobre as bases estimadas e as débedas tributarias correspondentes, detallando os fundamentos da aplicación do réxime de estimación indirecta, e os índices, ratios e módulos empregados e os cálculos realizados para estimar as bases impoñibles que se propoñen.

2.A aplicación do réxime de estimación indirecta non requirirá un acto administrativo previo que así o declare.

3. Sen embargo, o órgano competente deberá ditar un acto administrativo de fixación das bases e da liquidación tributaria que proceda, trala posta de manifesto do expediente, neste último caso, á persoa interesada.

1. O exercicio das funcións propias da Inspección dos Tributos adecuarase aos correspondentes planes de inspección, sen prexuízo da iniciativa dos inspectores actuarios de acordo cos criterios da eficacia e da oportunidade.

2. Os planes de inspección establecen criterios sectoriais ou territoriais, cuantitativos ou comparativos, ou ben de calquera outra especie que teñan que servir para seleccionar aos suxeitos pasivos e aos obrigados tributarios acerca dos que se deban efectuar as actuacións inspectoras de comprobación e de investigación ou de obtención de información.

3. Os planes de inspección terán a extensión temporal que en cada caso determine o órgano competente para a súa aprobación.

4. Os planes de inspección teñen, en xeral, carácter reservado e non serán obxecto de publicidade. Non obstante, os criterios que informan cada ano o Plan municipal de inspección, os deberá publicar cada ano a Administración Tributaria.

Corresponde ao alcalde, sen prexuízo das delegacións que conforme ás leis poida realizar, a aprobación dos seguintes planes:

a) O Plan municipal de inspección, que establece os criterios xerais para determinar as actuacións que teñan que realizar os órganos municipais competentes na materia de inspección tributaria.

b) Os Planes especiais de actuación mediante os que se articulan actuacións sectoriais ou territoriais específicas non contempladas no Plan municipal de inspección.

c) Os Planes de colaboración nos que se perfilan as actuacións conxuntas ou coordinadas na materia de inspección tributaria que realizará a Administración Municipal en colaboración coas Administracións Tributarias do Estado, das comunidades autónomas e doutras entidades locais.