ARTIGO 1 .- A presente ordenanza dítase de conformidade co disposto no artigo 106.2 da Lei 7/1.985, de 2 de abril, Reguladora das Bases do Réxime Local, así como co establecido no Real Decreto 2/2004, de 5 de marzo polo que se aproba o Texto Refundido da Lei de Facendas Locais, e na Lei 58/2003 de 17 de decembro, Xeneral Tributaria, da lexislación tributaria do estado e demais normas concordantes.

ARTIGO 2.- A presente Ordenanza ten por obxecto establecer os principios xerais básicos e normas de actuación comúns a todos os tributos que constitúen o réxime fiscal deste Municipio. Devanditas normas consideraranse parte integrante de todas e cada unha das Ordenanzas fiscais reguladoras de cada exacción no que non estea especialmente regulado nestas.

Sección Segunda: Ámbito de aplicación.

ARTIGO 3. - Esta Ordenanza Fiscal Xeral obrigará.

a) Ámbito territorial: en todo o territorio do termo municipal.

b) Ámbito temporal: desde a súa aprobación polo Pleno deste Concello ata a súa derrogación ou modificación.

c) Ámbito persoal: a todas as persoas físicas ou xurídicas susceptibles de dereitos e obrigacións fiscais así como a todo outro ente ou colectivo que, sen personalidade xurídica, sinala o art. 35 da Lei Xeral Tributaria.

Sección Terceira: Interpretación das normas fiscais.

ARTIGO 4.-

1.- As normas tributarias interpretaranse con arranxo aos criterios admitidos en dereito.

2.- Os termos contidos nas ordenanzas entenderanse conforme ao seu sentido técnico ou usual, segundo proceda.

3.- Non se admitirá a analogía, para entender máis aló dos seus termos estritos o ámbito do feito impoñible ou o das exencións ou bonificacións.

4.- Entenderase que existe conflito na aplicación da norma tributaria cando se evite total ou parcialmente a realización do feito impoñible ou se minore a base ou a débeda tributaria mediante actos ou negocios nos que concorran as seguintes circunstancias:

a) Que, individualmente considerados ou no seu conxunto, sexan notoriamente artificiosos ou impropios para a consecución do resultado obtido.

b) Que da súa utilización non resulten efectos xurídicos ou económicos relevantes, distintos do aforro fiscal e dos efectos que se obtiveron cos actos ou negocios usuais ou propios.

Para que a Administración tributaria poida declarar o conflito na aplicación da norma tributaria será necesario o previo informe favorable da Comisión consultiva a que se refire o artigo 159 da Lei Xeral Tributaria.

Nas liquidacións que se realicen como resultado do disposto neste apartado esixirase o tributo aplicando a norma que correspondese aos actos ou negocios usuais ou propios ou eliminando as vantaxes fiscais obtidas, e liquidaranse intereses de demora, sen que proceda a imposición de sancións.

ARTIGO 5.- Os tributos esixiranse con arranxo á verdadeira natureza xurídica e económica do feito impoñible sexa cal for o nome co que se lle designe.

1. Nos actos ou negocios nos que exista simulación, o feito impoñible gravado será o efectivamente realizado polas partes.

2. A existencia de simulación será declarada pola Administración tributaria no correspondente acto de liquidación, sen que devandita cualificación produza outros efectos que os exclusivamente tributarios.

3. Na regularización que proceda como consecuencia da existencia de simulación esixiranse os intereses de demora e, no seu caso, a sanción pertinente.

CAPITULO SEGUNDO: ELEMENTOS DA RELACIÓN TRIBUTARIA.

Sección Primeira: O Feito Impoñible.

ARTIGO 6.- O feito impoñible é o orzamento de natureza física, xurídica ou económica fixado na Ordenanza correspondente para configurar cada exacción e cuxa realización orixina o nacemento da obrigación a contribuír.

Cada Ordenanza fiscal particular completará a determinación concreta do feito impoñible.

Sección Segunda: O Suxeito Pasivo. Domicilio. Obrigacións.

ARTIGO 7.- En todo o concernente á determinación do suxeito pasivo, capacidade de obrar e responsables do tributo estarase ao disposto ao efecto na Lei Xeral Tributaria e ás modificacións legais que con posterioridade poida promulgarse sobre a materia.

ARTIGO 8.- O domicilio fiscal será único:

1. O domicilio fiscal é o lugar de localización do obrigado tributario nas súas relacións coa Administración tributaria.

2. O domicilio fiscal será:

a) Para as persoas físicas, o lugar onde teñan a súa residencia habitual. No entanto, para as persoas físicas que desenvolvan principalmente actividades económicas, nos termos que reglamentariamente determínense, a Administración tributaria poderá considerar como domicilio fiscal o lugar onde estea efectivamente centralizada a xestión administrativa e a dirección das actividades desenvolvidas. Se non puidese establecerse dito lugar, prevalecerá aquel onde radique o maior valor do inmobilizado no que se realicen as actividades económicas.

b) Para as persoas xurídicas, o seu domicilio social, sempre que nel estea efectivamente centralizada a súa xestión administrativa e a dirección dos seus negocios. Noutro caso, atenderase ao lugar no que leve a cabo devandita xestión ou dirección.

Cando non poida determinarse o lugar do domicilio fiscal de acordo cos criterios anteriores prevalecerá aquel onde radique o maior valor do inmobilizado.

c) Para as entidades ás que se refire o apartado 4 do artigo 35 da Lei Xeral Tributaria , o que resulte de aplicar as regras establecidas no parágrafo b) anterior.

d) Para as persoas ou entidades non residentes en España, o domicilio fiscal determinarase segundo o establecido na normativa reguladora de cada tributo.

En defecto de regulación, o domicilio será o do representante ao que se refire o artigo 47 da Lei Xeral Tributaria. No entanto, cando a persoa ou entidade non residente en España opere mediante establecemento permanente, o domicilio será o que resulte de aplicar a devandito establecemento permanente as regras establecidas nos parágrafos a) e b) deste apartado.

3. Os obrigados tributarios deberán comunicar o seu domicilio fiscal e o cambio do mesmo á Administración mediante declaración expresa. O cambio de domicilio fiscal non producirá efectos fronte á Administración tributaria ata que se cumpra con devandito deber de comunicación, sendo neste caso válidas e eficaces as notificacións dirixidas ao último domicilio declarado.

4. A Administración poderá comprobar e rectificar o domicilio fiscal declarado polos obrigados tributarios en relación cos tributos cuxa xestión compétalle mediante o procedemento oportuno.

ARTIGO 9.- O suxeito pasivo está obrigado a:

1. Son obrigacións tributarias materiais as de carácter principal, as de realizar pagos a conta, as establecidas entre particulares resultantes do tributo e as accesorias.

2. Son obrigacións tributarias formais as que, sen ter carácter pecuniario, son impostas pola normativa tributaria ou aduaneira aos obrigados tributarios, debedores ou non do tributo, e cuxo cumprimento está relacionado co desenvolvemento de actuacións ou procedementos tributarios ou aduaneiros

Ademais das restantes que poidan legalmente establecerse, os obrigados tributarios deberán cumprir as seguintes obrigacións:

a) A obrigación de presentar declaracións censales en materias de competencia municipal.

b) A obrigación de utilizar o número de identificación fiscal nas súas relacións de natureza ou con transcendencia tributaria.

c) A obrigación de presentar declaracións, autoliquidaciones e comunicacións.

d) A obrigación de levar e conservar libros de contabilidade e rexistros, así como os programas, ficheiros e arquivos informáticos que lles sirvan de soporte e os sistemas de codificación utilizados que permitan a interpretación dos datos cando a obrigación cúmprase con utilización de sistemas informáticos. Deberase facilitar a conversión de devanditos datos a formato legible cando a lectura ou interpretación dos mesmos non fose posible por estar encriptados ou codificados.

En todo caso, os obrigados tributarios que deban presentar autoliquidaciones ou declaracións por medios telemáticos deberán conservar copia dos programas, ficheiros e arquivos xerados que conteñan os datos orixinarios dos que deriven os estados contables e as autoliquidaciones ou declaracións presentadas.

e) A obrigación de expedir e entregar facturas ou documentos sustitutivos e conservar as facturas, documentos e xustificantes que teñan relación coas súas obrigacións tributarias.

f) A obrigación de achegar á Administración tributaria libros, rexistros, documentos ou información que o obrigado tributario deba conservar en relación co cumprimento das obrigacións tributarias propias ou de terceiros, así como calquera dato, informe, antecedente e xustificante con transcendencia tributaria, a requirimento da Administración ou en declaracións periódicas. Cando a información esixida consérvese en soporte informático deberá fornecerse en devandito soporte cando así fose requirido.

g) A obrigación de facilitar a práctica de inspeccións e comprobacións administrativas.

h) As demais que estableza a normativa tributaria.

3. En desenvolvemento do disposto neste artigo, as Ordenanzas reguladoras de cada tributo poderán regular as circunstancias relativas ao cumprimento das obrigacións tributarias formais.

Sección Terceira: Base impoñible e base liquidable.

ARTIGO 10.- Enténdese por base impoñible:

a) A cualificación do feito impoñible como módulo de imposición cando a débeda tributaria veña determinada por cantidades fixas.

b) O aforamento en unidades de cantidade, peso ou medida de feito impoñible, sobre as que se aplicará a tarifa pertinente para chegar a determinar a débeda tributaria.

c) A valoración en unidades monetarias do feito impoñible tido en conta pola Administración municipal, sobre a que, unha vez practicadas, no seu caso, os aumentos ou reducións determinadas nas respectivas Ordenanzas particulares, aplicarase o tipo pertinente para chegar á determinación da débeda tributaria.

ARTIGO 11.-

1. A base impoñible poderá determinarse polos seguintes métodos:

a) Estimación directa.

b) Estimación obxectiva.

c) Estimación indirecta.

2. As bases impoñibles determinaranse con carácter xeral a través do método de estimación directa. No entanto, a Lei poderá establecer os supostos en que sexa de aplicación o método de estimación obxectiva, que terá, en todo caso, carácter voluntario para os obrigados tributarios.

3. A estimación indirecta terá carácter subsidiario respecto dos demais métodos de determinación e aplicarase cando se produza algunha das circunstancias previstas no artigo 53 da Lei Xeral Tributaria.

Método de estimación directa.

O método de estimación directa poderá utilizarse polo contribuínte e pola Administración tributaria de acordo co disposto na normativa de cada tributo. A estes efectos, a Administración tributaria utilizará as declaracións ou documentos presentados, os datos consignados en libros e rexistros comprobados administrativamente e os demais documentos, xustificantes e datos que teñan relación cos elementos da obrigación tributaria.

Método de estimación obxectiva.

O método de estimación obxectiva poderá utilizarse para a determinación da base impoñible mediante a aplicación das magnitudes, índices, módulos ou datos previstos na normativa propia de cada tributo.

Método de estimación indirecta.

O método de estimación indirecta aplicarase cando a Administración tributaria non poida dispor dos datos necesarios para a determinación completa da base impoñible como consecuencia dalgunha das seguintes circunstancias:

a) Falta de presentación de declaracións ou presentación de declaracións incompletas ou inexactas.

b) Resistencia, obstrución, escusa ou negativa á actuación inspectora.

c) Incumprimento substancial das obrigacións contables ou rexistrais.

d) Desaparición ou destrución, aínda por causa de forza maior, dos libros e rexistros contables ou dos xustificantes das operacións anotadas nos mesmos.

As bases ou rendementos determinaranse mediante a aplicación de calquera dos seguintes medios ou de varios deles conxuntamente:

a) Aplicación dos datos e antecedentes dispoñibles que sexan relevantes ao efecto.

b) Utilización daqueles elementos que indirectamente acrediten a existencia dos bens e das rendas, así como dos ingresos, vendas, custos e rendementos que sexan normais no respectivo sector económico, atendidas as dimensións das unidades produtivas ou familiares que deban compararse en termos tributarios.

c) Valoración das magnitudes, índices, módulos ou datos que concorran nos respectivos obrigados tributarios, segundo os datos ou antecedentes que se posúan de supostos similares ou equivalentes.

Cando resulte aplicable o método de estimación indirecta, seguirase o procedemento previsto no artigo 158 da Lei Xeral Tributaria.

ARTIGO 12.- Enténdese por base liquidable o resultado de practicar, no seu caso, na impoñible as reducións establecidas pola Lei propia de cada tributo ou pola Ordenanza Fiscal correspondente.

CAPITULO TERCEIRO: A DÉBEDA TRIBUTARIA.

Sección Primeira: Determinación.

ARTIGO 13.-

1. A cota íntegra determinarase:

a) Aplicando o tipo de gravame á base liquidable.

b) Segundo cantidade fixa sinalada ao efecto.

c) Globalmente nas contribucións especiais, para o conxunto dos obrigados a contribuír xa que logo por cento do custo das obras e instalacións que se impute ao interese particular distribuíndose a cota global por partes alícuotas entre os suxeitos pasivos, conforme a módulos que se fixarán en cada caso.

2. Para o cálculo da cota íntegra poderán utilizarse os métodos de determinación previstos no apartado 2 do artigo 50 da Lei Xeral Tributaria.

3. A cota íntegra deberá reducirse de oficio cando da aplicación dos tipos de gravame resulte que a un incremento da base corresponde unha porción de cota superior a devandito incremento. A redución deberá comprender polo menos devandito exceso.

4. O importe da cota íntegra poderá modificarse mediante a aplicación das reducións ou límites que a Lei de cada tributo estableza en cada caso.

5. A cota líquida será o resultado de aplicar sobre a cota íntegra as deducións, bonificacións, adicións ou coeficientes previstos, no seu caso, na Lei de cada tributo.

6. A cota diferencial será o resultado de minorar a cota líquida no importe das deducións, pagos fraccionados, retencións, ingresos a conta e cotas, conforme á normativa de cada tributo.

Sección Segunda: Contido.

ARTIGO 14.- A débeda tributaria é a cantidade debida polo suxeito pasivo á Administración Municipal , que resulte da obrigación tributaria principal ou das obrigacións de realizar pagos a conta.

Ademais da obrigación tributaria principal, o obrigado tributario deberá de satisfacer as obrigacións tributarias accesorias.

Teñen a natureza de obrigacións tributarias accesorias as obrigacións de satisfacer

a) As recargas por declaración extemporánea.

b) O interese de demora.

c) As recargas do período executivo.

d) As recargas exixibles legalmente.

As sancións que puidesen imporse de acordo co previsto no Título IV da Lei Xeral Tributaria , non formarán parte da débeda tributaria, pero na súa recadación aplicaranse as normas incluídas no capítulo V do Título III da Lei Xeral Tributaria.

As recargas por declaración extemporánea - son recargas como consecuencia da presentación de autoliquidaciones ou declaracións fóra de prazo sen requirimento previo da Administración tributaria.

Presentación antes dos 3 meses seguintes ó termino do prazo: 5% de recarga

Presentación entre 3 e 6 meses seguintes ó termino do prazo: 10% de recarga

Presentación entre 6 e 12 meses seguintes ó termino do prazo: 15% de recarga

Se a presentación da autoliquidación ou declaración efectúase unha vez transcorridos 12 meses desde o termo do prazo establecido para a presentación, a recarga será do 20 % e excluirá as sancións que puidesen esixirse, pero se esixirán os intereses de demora polo período transcorrido desde o día seguinte ao termo dos 12 meses.

Cando os obrigados tributarios non efectúen o ingreso nin presenten solicitude de aprazamento, fraccionamiento ou compensación ao tempo da presentación da autoliquidación extemporánea, a liquidación administrativa que proceda por recargas e intereses de demora derivada da presentación extemporánea segundo o disposto no apartado anterior non impedirá a esixencia das recargas e intereses do período executivo que correspondan sobre o importe da autoliquidación.

Cando a recarga por declaración extemporánea sexa inferior a 6 € non se procederá á súa liquidación

Sección Terceira: Extinción.

ARTIGO 15.-

1.A débeda tributaria extínguese por:

a) Pago ou cumprimento.

b) Prescrición.

c) Compensación.

d) Condonación.

e) Polos medios previstos na normativa aduaneira e polos demais medios previstos nas Leis.

2. O pago, a compensación, a dedución sobre transferencias ou a condonación da débeda tributaria ten efectos liberatorios exclusivamente polo importe pagado, compensado, deducido ou condonado.

Subsección Primeira: Pago.

ARTIGO 16.- Respecto ao pago das débedas tributarias estarase ao previsto no Título II, Capítulo IV, Sección 2ª, da Lei Xeral Tributaria.

O pago das exacciones municipais en canto a medios, modo, forma, prazos e demais extremos que susciten, regularase polas prescricións do Capítulo VII desta Ordenanza.

Subsección Segunda: Prescrición.

ARTIGO 17.-

1. Prescribirán aos catro anos os seguintes dereitos e accións.

a) O dereito da Administración para determinar a débeda tributaria mediante a oportuna liquidación. O prazo de prescrición comezará a contarse desde o día seguinte a aquel en que finalice o prazo regulamentario para presentar a correspondente declaración ou autoliquidación.

b) O dereito da Administración para esixir o pago das débedas tributarias liquidadas e autoliquidadas. O prazo de prescrición comezará a contarse desde o día seguinte a aquel en que finalice o prazo de pago en período voluntario, sen prexuízo do disposto no apartado 3 deste artigo.

c) O dereito a solicitar as devolucións derivadas da normativa de cada tributo, as devolucións de ingresos indebidos e o reembolso do custo das garantías. O prazo de prescrición comezará a contarse desde o día seguinte a aquel en que finalice o prazo para solicitar a correspondente devolución derivada da normativa de cada tributo ou, en defecto de prazo, desde o día seguinte a aquel en que dita devolución puido solicitarse; desde o día seguinte a aquel en que se realizou o ingreso indebido ou desde o día seguinte á finalización do prazo para presentar a autoliquidación se o ingreso indebido realizouse dentro de devandito prazo; ou desde o día seguinte a aquel en que adquira firmeza a sentenza ou resolución administrativa que declare total ou parcialmente improcedente o acto impugnado.

No suposto de tributos que graven unha mesma operación e que sexan incompatibles entre si, o prazo de prescrición para solicitar a devolución do ingreso indebido do tributo improcedente comezará a contarse desde a resolución do órgano especificamente previsto para dirimir cal é o tributo procedente.

d) O dereito a obter as devolucións derivadas da normativa de cada tributo, as devolucións de ingresos indebidos e o reembolso do custo das garantías. O prazo de prescrición comezará a contarse desde o día seguinte a aquel en que finalicen os prazos establecidos para efectuar as devolucións derivadas da normativa de cada tributo ou desde o día seguinte á data de notificación do acordo onde se recoñeza o dereito a percibir a devolución ou o reembolso do custo das garantías.

2. O prazo de prescrición para esixir a obrigación de pago aos responsables solidarios comezará a contarse desde o día seguinte á finalización do prazo de pago en período voluntario do debedor principal.

No entanto o disposto no parágrafo anterior, no caso dos responsables solidarios previstos no apartado 2 do artigo 42 da Lei Xeral Tributaria , devandito prazo de prescrición iniciarase no momento en que ocorran os feitos que constitúan o orzamento da responsabilidade.

Tratándose de responsables subsidiarios, o prazo de prescrición comezará a computarse desde a notificación da última actuación recadatoria practicada ao debedor principal ou a calquera dos responsables solidarios.

a) Por calquera acción da Administración tributaria, realizada con coñecemento formal do obrigado tributario, conducente ao recoñecemento, regularización, comprobación, inspección, aseguramiento e liquidación de todos ou parte dos elementos da obrigación tributaria.

b) Pola interposición de reclamacións ou recursos de calquera clase, polas actuacións realizadas con coñecemento formal do obrigado tributario no curso de devanditas reclamacións ou recursos, pola remisión do tanto de culpa á xurisdición penal ou pola presentación de denuncia ante o Ministerio Fiscal, así como pola recepción da comunicación dun órgano xurisdiccional na que se ordene a paralización do procedemento administrativo en curso.

c) Por calquera actuación fehaciente do obrigado tributario conducente á liquidación ou autoliquidación da débeda tributaria.

ARTIGO 18.-

1. O prazo de prescrición do dereito a que se refire o parágrafo b) do artigo 17 desta ordenanza interrómpese:

a) Por calquera acción da Administración tributaria, realizada con coñecemento formal do obrigado tributario, dirixida de forma efectiva á recadación da débeda tributaria.

b) Pola interposición de reclamacións ou recursos de calquera clase, polas actuacións realizadas con coñecemento formal do obrigado no curso de devanditas reclamacións ou recursos, pola declaración do concurso do debedor ou polo exercicio de accións civís ou penais dirixidas ao cobro da débeda tributaria, así como pola recepción da comunicación dun órgano xurisdiccional na que se ordene a paralización do procedemento administrativo en curso.

c) Por calquera actuación fehaciente do obrigado tributario conducente ao pago ou extinción da débeda tributaria.

3. O prazo de prescrición do dereito ao que se refire o parágrafo c) do artigo 17 desta ordenanza interrómpese:

a) Por calquera actuación fehaciente do obrigado tributario que pretenda a devolución, o reembolso ou a rectificación da súa autoliquidación.

b) Pola interposición, tramitación ou resolución de reclamacións ou recursos de calquera clase.

4. O prazo de prescrición do dereito ao que se refire o parágrafo d) do artigo 17 desta ordenanza interrómpese:

a) Por calquera acción da Administración tributaria dirixida a efectuar a devolución ou o reembolso.

b) Por calquera actuación fehaciente do obrigado tributario pola que esixa o pago da devolución ou o reembolso.

c) Pola interposición, tramitación ou resolución de reclamacións ou recursos de calquera clase.

5. Producida a interrupción, iniciarase de novo o cómputo do prazo de prescrición, salvo o establecido no apartado seguinte.

6. Cando o prazo de prescrición interrompeuse pola interposición do recurso ante a xurisdición contencioso-administrativa, polo exercicio de accións civís ou penais, pola remisión do tanto de culpa á xurisdición competente ou a presentación de denuncia ante o Ministerio Fiscal ou pola recepción dunha comunicación xudicial de paralización do procedemento, o cómputo do prazo de prescrición iniciarase de novo cando a Administración tributaria reciba a notificación da resolución firme que poña fin ao proceso xudicial ou que levante a paralización, ou cando se reciba a notificación do Ministerio Fiscal devolvendo o expediente.

Cando o prazo de prescrición interrompeuse pola declaración do concurso do debedor, o cómputo do prazo de prescrición iniciarase de novo no momento de aprobación do convenio concursal para as débedas tributarias non sometidas ao mesmo. Respecto das débedas tributarias sometidas ao convenio concursal, o cómputo do prazo de prescrición iniciarase de novo cando aquelas resulten exixibles ao debedor. Se o convenio non fose aprobado, o prazo reiniciarase cando se reciba a resolución xudicial firme que sinale devandita circunstancia.

O disposto neste apartado non será aplicable ao prazo de prescrición do dereito da Administración tributaria para esixir o pago cando non se acordou a suspensión en vía contencioso-administrativa.

7. Interrompido o prazo de prescrición para un obrigado tributario, devandito efecto esténdese a todos os demais obrigados, incluídos os responsables. No entanto, se a obrigación é mancomunada e só se reclama a un dos obrigados tributarios a parte que lle corresponde, o prazo non se interrompe para os demais.

Se existisen varias débedas liquidadas a cargo dun mesmo obrigado ao pago, a interrupción da prescrición só afectará á débeda á que se refira.

ARTIGO 19.-

1. A prescrición gañada aproveita por igual a todos os obrigados ao pago da débeda tributaria salvo o disposto no apartado 7 do artigo anterior.

2. A prescrición gañada extingue a débeda tributaria.

3. Salvo o disposto nos apartados seguintes, as obrigacións formais vinculadas a outras obrigacións tributarias do propio obrigado só poderán esixirse mentres non expire o prazo de prescrición do dereito para determinar estas últimas.

4. A efectos do cumprimento das obrigacións tributarias doutras persoas ou entidades, as obrigacións de conservación e subministración de información previstas nos parágrafos d), e) e f) do apartado 2 do artigo 29 da Lei Xeral Tributaria deberán cumprirse no prazo previsto na normativa mercantil ou no prazo de esixencia das súas propias obrigacións formais ao que se refire o apartado anterior, se este último fose superior.

5. A obrigación de xustificar a procedencia dos datos que teñan a súa orixe en operacións realizadas en períodos impositivos prescritos manterase durante o prazo de prescrición do dereito para determinar as débedas tributarias afectadas pola operación correspondente.

ARTIGO 20.-

1.- A prescrición será declarada pola Xunta de Goberno Local, previo informe do Interventor e do Xefe do Servizo de Recadación Municipal, o que formará con periodicidade mínima anual expediente colectivo para a declaración da prescrición de todas aquelas débedas prescritas no ano, que non sexan así declaradas particularmente.

2.- Os dereitos da Facenda Municipal declarados prescritos, causarán baixa nas respectivas contas previa a tramitación do expediente coas formalidades sinaladas no número anterior.

3.- Así mesmo serán datadas nas contas correspondentes todas aquelas liquidacións das que resulten débedas inferiores á contía que se estime e fixe nas Bases anuais de execución do Orzamento como insuficiente para a cobertura do custo que o seu exacción e recadación representen. As Bases poderán igualmente dispor a non liquidación das débedas cuxas contías presenten idénticas características de insuficiencia.

Subsección Terceira: Compensación.

ARTIGO 21.-

1.- Nos casos e cos requisitos que se establecen nesta Subsección poderán extinguirse total ou parcialmente por compensación as débedas a favor da Facenda Municipal que se atopen en fase de xestión recadatoria, tanto voluntaria como executiva, cos créditos recoñecidos pola mesma a favor do debedor.

2.- Cando unha liquidación cuxo importe foi ingresado sexa anulada e substituída por outra, poderase diminuír esta en a cantidade previamente ingresada.

ARTIGO 22.-

1.- O Alcalde, previo informe da Intervención ou da tesourería , poderá:

a) Dispor a compensación das débedas, de oficio ou a instancia do interesado, cos créditos e pagos que a favor do debedor deba de facer efectivos a Tesourería Municipal.

b) Dispor a compensación de devanditas débedas, de oficio ou a instancia de parte, cos pagos a realizar por calquera órganos do Estado competentes para efectualos.

2.- As débedas a favor da Facenda Municipal , cando o debedor sexa un Ente territorial, Organismo Autónomo, Seguridade Social ou Entidade de dereito público, cuxa actividade non rexer polo dereito privado, serán compensables de oficio, unha vez transcorrido o prazo de ingreso en período voluntario, serán compensables:

a) En primeiro lugar cos créditos que a favor das Entidades citadas rexistre o Erario municipal. O Decreto de Alcaldía polo que se acorde a compensación será notificado á Entidade debedora.

b) En segundo lugar, coas cantidades que correspondan sobre impórtelos que a Administración do Estado deba transferir ás Entidades debedoras, -Entes territoriais, Corporacións Locais, Comunidades Autónomas, Organismos autónomos, Seguridade social ou outros Entes de Dereito Público- comunicando para ese efecto o acordo de compensación á Entidade debedora, á Intervención Delegada , no seu caso e á Delegación de Facenda, instando da mesma o que se faga expresión nos libramientos correspondentes en favor das Entidades debedoras das retencións a favor da Tesourería Municipal.

3.- Cando un debedor á Facenda Municipal non comprendido no número 2 anterior sexa á vez acredor da mesma por un crédito recoñecido, transcorrido o período voluntario, expedirase providencia de prema e compensarase de oficio a débeda, máis a recarga de prema, co crédito, notificándose tal compensación ao interesado.

ARTIGO 23.-

1.- Os interesados en compensar os débitos e créditos que contra eles e no seu favor existan na Facenda Municipal , dirixirán para ese efecto solicitude ao Concello, que conterá os seguintes requisitos:

a) Nome e Apelidos, razón social ou denominación, domicilio e número de identificación fiscal do obrigado ao pago.

b) Débeda cuxa compensación solicitar, indicando a súa importe, data de vencimiento do prazo de ingreso voluntario e referencia contable.

c) Crédito recoñecido contra o Concello cuxa compensación ofrecer, indicando o seu importe e a súa natureza.

2.- O Alcalde acordará a compensación ou denegación da compensación pretendida, concedendo, en caso de denegación, un prazo de 10 días ao interesado para o ingreso, transcorrido o cal procederase á prema ou se continuará o procedemento, segundo os casos.

3.- Se das actas estendidas pola Inspección Municipal de Tributos resultasen, por unha mesma actuación de comprobación e inspección, liquidacións de distinto signo relativas a un mesmo obrigado ao pago, o Alcalde, unha vez firmes aquelas e a petición do interesado en período voluntario, acordará a compensación das mesmas, sen que tal acordo prexudique, no seu caso, a concesión de aprazamentos ou fraccionamientos pola débeda restante.

ARTIGO 24.-

1.- Acordada a compensación declararanse extinguidas as débedas e créditos na cantidade concorrente, practicándose as operacións contables precisas para reflectilo e entregándose ao interesado un xustificante da compensación efectuada, seguíndose, en caso de compensación parcial e respecto da débeda restante, co procedemento de recadación na fase en que este se atopase: procederá a prema se non é ingresada á súa vencimiento ou a continuidade da vía executiva se a débeda xa estaba apremada.

2.- No suposto de compensación de débedas das Entidades referidas no número 2 do artigo 22 desta Ordenanza, se se efectuase compensación parcial por ser o crédito inferior, pola débeda restante acordaranse sucesivas compensacións cos créditos que posteriormente se recoñezan a favor de devanditas Entidades.

Subsección Cuarta: Condonación.

ARTIGO 25.-

1.- As débedas tributarias só poderán ser obxecto de condonación, rebaixa ou perdón en virtude de Lei, en contía e cos requisitos que na mesma determínese.

2.- A condonación extingue a débeda nos termos previstos na lei que a outorgue.

Subsección Quinta: Insolvencia do debedor.

ARTIGO 26.-

1.- As débedas tributarias que non poidan facerse efectivas nos respectivos procedementos executivos por insolvencia probada do suxeito pasivo e demais responsables, declararanse provisionalmente extinguidas na contía procedente en tanto non se rehabiliten dentro do prazo de prescrición.

2.- Por Instrución da Alcaldía determinaranse os xustificantes que, en función das circunstancias concorrentes na débeda e a efectos de acreditar a insolvencia do debedor, deberán ser unidos aos expedientes de tal natureza.

3.- A aprobación da declaración de insolvencia e baixa provisional de créditos corresponde á Xunta de Goberno Local.

4.- Se vence o prazo de prescrición e non se rehabilitou a débeda, quedará esta definitivamente extinguida.

CAPITULO CUARTO: GARANTIAS DA DÉBEDA TRIBUTARIA.

Sección Primeira: Prelación no Cobro.

ARTIGO 27.-

A Facenda Municipal gozará de prelación para o cobro dos créditos tributarios vencidos e non satisfeitos, en canto concorro con acredores que non o sexan do dominio, peza, hipoteca, ou calquera outro dereito real debidamente inscrito no Rexistro da Propiedade con anterioridade á data en que se faga constar no mesmo o dereito da Facenda Municipal.

1.- Nos tributos que graven periodicamente os bens ou dereitos inscribibles nun rexistro público ou os seus produtos directos, certos ou presuntos, o Concello terá preferencia sobre calquera outro acredor ou adquirente, aínda que estes inscriban os seus dereitos para o cobro das débedas non satisfeitas correspondentes ao ano natural en que se exercite a acción administrativa de cobro e ao inmediatamente anterior.

2.- Aos efectos do disposto no número anterior enténdese que se exercita a acción administrativa de cobro cando se inicia o procedemento de recadación en período voluntario.

Sección Segunda: garantias de aprazamento ou fraccionamento

ARTIGO 28.-

1.-Para garantir os aprazamentos ou fraccionamientos da débeda tributaria, a Administración tributaria poderá esixir que se constitúa ao seu favor aval solidario de entidade de crédito ou sociedade de garantía recíproca ou certificado de seguro de caución.

2.-Cando se xustifique que non é posible obter devandito aval ou certificado ou que a súa achega compromete gravemente a viabilidade da actividade económica, a Administración poderá admitir garantías que consistan en hipoteca, peza, fianza persoal e solidaria ou outra que se estime suficiente, na forma que se determine reglamentariamente.

O Importe garantido cubrirá o importe principal, os xuros de mora calculados para o tempo que se fracciona ou apraza e un 25% máis da suma de ambas partidas

3.-Nos termos que se establezan reglamentariamente, o obrigado tributario poderá solicitar da Administración que adopte medidas cautelares en substitución das garantías previstas nos parágrafos anteriores..

4.- Poderá dispensarse total ou parcialmente ao obrigado tributario da constitución das garantías ás que se refire o apartado anterior nos casos seguintes:

Cando as débedas tributarias sexan de contía inferior 1.000 €. Esta excepción poderá limitarse a solicitudes formuladas en determinadas fases do procedemento de recadación.

2.-Cando o obrigado ao pago careza de bens suficientes para garantir a débeda e a execución do seu patrimonio puidese afectar substancialmente ao mantemento da capacidade produtiva e do nivel de emprego da actividade económica respectiva, ou puidese producir graves quebrantos para os intereses da Facenda Pública, na forma prevista reglamentariamente.

3.- Nos demais casos que estableza a normativa tributaria

4.-En calquera caso, os fraccionamentos non poderán superar o periodo de 18 meses en prazos trimestrais. No caso dos aprazamentos, o prazo máximo será de 12 meses, sin perxuicio en ambos casos de situacións de carácter excepcional e cualificado debidamente xustificado que poderán alcanzar periodos de 3 e 2 anos respectivamente.

Sección Terceira: Transmisibilidad.

ARTIGO 29.-

1.- As débedas e responsabilidades derivadas do exercicio de explotación e actividades económicas por persoas físicas, sociedades e entidades xurídicas serán exixibles a quen lles sucedan por calquera concepto na respectiva titularidade, sen prexuízo do que para a herdanza aceptada a beneficio de inventario establece o Código Civil.

2.- O que pretenda adquirir devandita titularidade, previa a conformidade do titular actual, terá dereito a solicitar da Administración certificación detallada das débedas e responsabilidades tributarias derivadas do exercicio da explotación e actividades a que se refire o apartado anterior. no caso de que a certificación expedísese con contido negativo ou non se facilitase no prazo de dous meses quedará aquel exento da responsabilidade establecida neste artigo.

CAPITULO QUINTO: INFRACCIÓNS E SANCIÓNS TRIBUTARIAS.

Sección Primeira: Concepto e Clase.

ARTIGO 30.-

Son infraccións tributarias as accións ou omisións tipificadas e sancionadas nesta ordenanza e en xeral, previstas na lexislación estatal. As infraccións tributarias son sancionables ata a título de simple neglixencia.

ARTIGO 31.-

As infraccións tributarias clasificaranse como leves, graves ou moi graves de acordo co disposto en cada caso nos artigos 191 a 206 da Lei Xeral Tributaria , en función das circunstancias subxectivas concorrente na acción ou omisión infractora.

ARTIGO 32.-

Constitúen infraccións simples o incumprimento de obrigacións ou deberes tributarios e cando non constitúan infraccións graves ou moi graves.

ARTIGO 33.-

Sen prexuízo do resto de tipos infractores establecidos nos artigos 191 a 206 da Lei Xeral Tributaria , a Administración Tributaria municipal poderá declarar en canto concorran no ámbito das súas competencias a comisión dos seguintes tipos de infraccións:

a) Deixar de ingresaro a débeda tributaria que debese de resultar dunha autoliquidación.

b) Incumprir a obrigación de presentar de forma completa e correcta declaracións ou documentos necesarios para practicar liquidacións.

c) Obter indebidamente devolucións.

d) Solicitar indebidamente devolucións, beneficios ou incentivos fiscais.

e) Determinar ou acreditar improcedentemente partidas positivas ou negativas ou créditos tributarios aparentes.

f) Non presentar en prazo autoliquidaciones ou declaracións sen que se produza prexuízo económico ou por incumprir a obrigación de comunicar o domicilio fiscal ou por incumprir as condicións de determinadas autorizacións.

g) Presentar incorrectamente autoliquidaciones ou declaracións sen que se produza prexuízo económico ou contestacións a requirimentos individualizados de información.

h) Incumprir obrigacións contables e rexistrais.

i) Incumprir as obrigacións relativas á utilización do número de identificación fiscal ou doutros números ou códigos.

j) Resistencia, obstrución, escusa ou negativa ás actuacións da Administración Tributaria.

Sección Segunda: Suxeitos Infractores.

ARTIGO 34.-

1.- Serán suxeitos infractores as persoas físicas ou xurídicas e as entidades mencionadas no apartado 4 do artigo 35 da Lei Xeral Tributaria que realicen as accións ou omisións tipificadas como infraccións nas Leis e nas Ordenanzas Fiscais e en particular as seguintes:

a) Os contribuíntes e os substitutos dos contribuíntes.

b) Os retenedores e os obrigados a practicar ingresos a conta.

c) Os obrigados ao cumprimento de obrigacións tributarias formais.

d) A sociedade dominante no réxime de consolidación fiscal.

e) As entidades que estean obrigadas a imputar ou atribuír rendas aos seus socios ou membros.

f) O representante legal dos suxeitos obrigados que carezan de capacidade de obrar na orde tributaria.

2.- O suxeito infractor terá a consideración de debedor principal a efectos do disposto no apartado 1 do artigo 41 da Lei Xeral Tributaria en relación coa declaración de responsabilidade.

3.- A concorrencia de varios suxeitos infractores na realización dunha infracción tributaria determinará que queden solidariamente obrigados fronte á Administración ao pago da sanción.

4.- En canto ao réxime de responsabilidade e sucesión das sancións tributarias estarase ao disposto nos artigos 179.1 e 182 da Lei Xeral Tributaria.

5.- As accións ou omisións non darán lugar a responsabilidade por infracción tributaria nos seguintes supostos:

a) Cando se realicen por quen carezan de capacidade de obrar na orde tributaria.

b) Cando concorra forza maior.

c) Cando deriven dunha decisión colectiva para quen salvasen o seu voto ou non asistisen á reunión en que se adopto a mesma.

d) Cando se puxo a dilixencia necesaria no cumprimento das obrigacións tributarias. Entre outros supostos entenderase que se puxo a dilixencia necesaria cando o obrigado actúe amparándose nunha interpretación razoable da norma ou cando o obrigado axuste a súa actuación aos criterios manifestados pola Administración tributaria competente nas publicacións e comunicacións escritas ás que se refiren os artigos 86 e 87 da Lei Xeral Tributaria. Tampouco se esixirá esta responsabilidade se o obrigado tributario axusta a súa actuación aos criterios manifestados pola Administración na contestación a unha consulta formulada por outro obrigado, sempre que entre as súas circunstancias e as mencionadas na contestación exista unha igualdade substancial que permita entender aplicables devanditos criterios e estes non sexan modificados.

6.- Os obrigados tributarios que voluntariamente regularicen a súa situación tributaria ou emenden declaracións, autoliquidaciones, comunicacións de datos ou solicitudes presentadas con anterioridade de forma incorrecta non incorrerán en responsabilidade polas infraccións tributarias cometidas con ocasión da presentación daquelas.

O disposto no parágrafo anterior entenderase sen prexuízo do previsto no artigo 27 da Lei Xeral Tributaria e das posibles infraccións que poidan cometerse como consecuencia da presentación tardía ou incorrecta das novas declaracións, autoliquidaciones, comunicacións de datos ou solicitudes.

7.- Nos supostos en que as infraccións puidesen ser constitutivas dos delitos contra a Facenda Municipal regulados no Código Penal, o Concello pasará o tanto de culpa á xurisdición competente e absterase de seguir o procedemento sancionador mentres a autoridade xudicial non dite sentenza firme.

A sanción da autoridade xudicial excluirá a imposición de sancións administrativas.

De non haberse estimado a existencia de delito ou imposto indemnización, o Concello continuará o expediente sancionador.

Sección terceira: Sancións.

ARTIGO 35.-

1.- As infraccións tributarias sancionaranse mediante a imposición de sancións pecuniarias e, cando cumpra, de sancións non pecuniarias de carácter accesorio.

2.- As sancións pecuniarias poderán consistir en multa fixa ou proporcional.

ARTIGO 36.-

1. Cando a multa pecuniaria imposta por infracción grave ou moi grave sexa de importe igual ou superior a 30.000 euros e utilizouse o criterio de gradación de comisión repetida de infraccións tributarias, poderanse impor, ademais, as seguintes sancións accesorias:

a) Perda da posibilidade de obter subvencións ou axudas públicas e do dereito a aplicar beneficios e incentivos fiscais de carácter rogado durante un prazo dun ano se a infracción cometida fose grave ou de dous anos se fose moi grave.

b) Prohibición para contratar coa Administración durante un prazo dun ano se a infracción cometida fose grave ou de dous anos se fose moi grave.

2. Cando a multa pecuniaria imposta por infracción moi grave sexa de importe igual ou superior a 60.000 euros e utilizouse o criterio de gradación de comisión repetida de infraccións tributarias, poderanse impor, ademais, as seguintes sancións accesorias:

a) Perda da posibilidade de obter subvencións ou axudas e do dereito a aplicar beneficios e incentivos fiscais de carácter rogado durante un prazo de tres, catro ou cinco anos, cando o importe da sanción imposta fose igual ou superior a 60.000, 150.000 ó 300.000 euros, respectivamente.

b) Prohibición para contratar coa Administración durante un prazo de tres, catro ou cinco anos, cando o importe da sanción imposta fose igual ou superior a 60.000, 150.000 ó 300.000 euros, respectivamente.

ARTIGO 37.- Non serán aplicables sancións tributarias como consecuencia de actas de inspección que se correspondan á utilización de por a administración dos servizos de inspección, cando colaboren na xestión e liquidación de tributos para a corrección de situacións fiscais por irregularidades non imputables ao contribuínte.

ARTIGO 38.-

1.- As sancións tributarias será acordadas e impostas por:

a) O Pleno se consiste na prohibición de celebrar contratos con este Concello ou multa pecuniaria fixa.

b) Os Órganos que deban ditar os actos administrativos polos que se practiquen as liquidacións provisionais ou definitivas dos tributos ou outorguen licenza.

2.- A imposición de sancións non consistentes en multas realizarase mediante expediente distinto e independente do instruído para regularizar a situación tributaria do suxeito infractor e impor as multas correspondentes, iniciado a proposta do funcionario competente e no que en todo caso darase audiencia ao interesado antes de dita o acordo correspondente.

3.- Cando pola gravidade do asunto ou reiteración de infraccións o Pleno estime debe ser imposta algunha das sancións sinaladas na Lei Xeral Tributaria e non previstas nesta Ordenanza darase conta ao Órgano da Administración Central competente para que abra o expediente sancionador correspondente.

Sección Cuarta: Gradación das Sancións.

ARTIGO 39.-

As sancións tributarias se graduarán atendendo en cada caso concreto a:

a) Comisión repetida de infraccións tributarias.

b) Prexuízo económico para a Facenda Pública.

c) Incumprimento substancial da obrigación de facturación ou documentación.

d) Acordo ou conformidade do interesado.

Sección Quinta: Extinción.

ARTIGO 40.-

A responsabilidade derivada das infraccións extínguese polo pago ou cumprimento da sanción, por prescrición ou por condonación.

ARTIGO 41.-

As débedas tributarias só poderán condonarse en virtude de Lei, na contía e cos requisitos que na mesma determínense.

ARTIGO 42.-

Á morte dos suxeitos infractores, as obrigacións tributarias pendentes transmitirase aos herdeiros ou legatarios, sen prexuízo do que establece a lexislación civil para a adquisición da herdanza. En ningún caso serán transmisibles as sancións.

ARTIGO 43.-

No caso de Sociedades ou Entidades disoltas e liquidadas, as súas obrigacións tributarias pendentes tramitaranse aos socios ou participes no capital que responderán delas solidariamente e ata o límite do valor da cota de liquidación que se lles adxudiquei.

CAPITULO SEXTO.- NORMAS DE GESTION.

Sección Primeira.- Principios Xerais.

ARTIGO 44.-

A xestión tributaria consiste no exercicio das funcións administrativas dirixidas a:

- A recepción e tramitación de declaracións, autoliquidaciones, comunicacións de datos e demais documentos con transcendencia tributaria.

A comprobación e realización das devolucións previstas na normativa tributaria.

- O recoñecemento e comprobación da procedencia dos beneficios fiscais de acordo coa normativa reguladora do correspondente procedemento.

- O control e os acordos de simplificación relativos á obrigación de facturar, en canto teñan transcendencia tributaria.

- A realización de actuacións de control do cumprimento de presentar declaracións tributarias e doutras obrigacións formais.

- A realización de actuacións de verificación de datos.

- A realización de actuacións de comprobación de valores.

- A realización de actuacións de comprobación limitada.

- A práctica de liquidacións tributarias derivadas das actuacións de verificación e comprobación realizadas.

- A emisión de certificados tributarios.

- A expedición e, no seu caso, revogación do números de identificación fiscal, nos termos establecidos na normativa específica.

- A elaboración e mantemento dos censos tributarios.

- A información e asistencia tributaria.

- A realización das demais actuacións de aplicación dos tributos non integradas nas funcións de inspección e recadación.

2. As actuacións e o exercicio das funcións ás que se refire o apartado anterior realizaranse de acordo co establecido na Lei Xeral Tributaria e na súa normativa de desenvolvemento.

ARTIGO 45.-

Os actos de xestión gozan de presunción de legalidade que só poderá destruírse mediante revisión, revogación ou anulación practicadas de oficio ou mediante a resolución dos recursos pertinentes.

ARTIGO 46.-

1.- Os actos de xestión das exacciones son impugnables con arranxo ás normas establecidas na lexislación correspondente sobre materia de recursos e reclamacións.

ARTIGO 47.-

1.- As persoas físicas ou xurídicas, públicas ou privadas, así como as entidades mencionadas no apartado 4 do artigo 35 da Lei Xeral Tributaria , estarán obrigadas a proporcionar á Administración tributaria toda clase de datos, informes, antecedentes e xustificantes con transcendencia tributaria relacionados co cumprimento das súas propias obrigacións tributarias ou deducidos das súas relacións económicas, profesionais ou financeiras con outras persoas.

2.- En todo o relativo ao réxime de colaboración (obrigacións de carácter xeral, requirimento individualizado, forma e prazos), estarase ao disposto na Sección 3ª do Capítulo I do Título III e resto de normas concordantes da Lei Xeral Tributaria.

Sección Segunda: Iniciación da xestión.

ARTIGO 48.-

A xestión dos tributos iniciarase:

a) Por unha autoliquidación, por unha comunicación de datos ou por calquera outra clase de declaración.

b) Por unha solicitude do obrigado tributario de acordo co previsto no artigo 98 da Lei Xeral Tributaria.

c) De oficio pola Administración Tributaria.

ARTIGO 49.-

1.- A declaración presentarase, normalmente nos impresos que facilite, ou cuxo modelo aprobe o Concello e será obrigatorio cumprimentar cantos datos solicítense, podendo negarse a aceptación daqueles onde non conste o D.N.I. ou N.I.F.

2.- Considerarase declaración tributaria todo documento presentado ante a Administración tributaria onde se recoñeza ou manifeste a realización de calquera feito relevante para a aplicación dos tributos.

A presentación dunha declaración non implica aceptación ou recoñecemento polo obrigado tributario da procedencia da obrigación tributaria.

3.- Ao tempo da presentación darase aos interesados un recibo acreditativo da mesma, podendo servir a estes efectos o duplicado da declaración, debidamente diligenciado pola Administración Municipal.

4.- Ao presentar un documento de proba ou simplemente achegado a un expediente xa iniciado poderán os interesados acompañalo dunha copia simple ou fotocopia para que a Administración Municipal previo cotejo, devolva o orixinal, salvo que por ser privado o documento ou por calquera outra causa lexítima estimarase que non debe ser devolto antes da resolución definitiva do procedemento.

5.- A Administración municipal pode solicitar declaracións e a ampliación destas, así como a subsanación dos defectos advertidos en canto fose necesario para a liquidación da exacción e para a súa comprobación.

ARTIGO 50.-

Será obrigatoria a presentación da declaración dentro dos prazos determinados en cada Ordenanza particular e, en xeral, dentro do mes natural seguinte a aquel en que se produza o feito impoñible. A non presentación dentro do prazo será considerada como infracción simple e sancionada como tal.

ARTIGO 51.-

Iniciación dos procedementos tributarios.

1.- As actuacións e procedementos tributarios poderán iniciarse de oficio ou a instancia do obrigado tributario, mediante autoliquidación, declaración, comunicación, solicitude ou calquera outro medio previsto na normativa tributaria.

2.- Os documentos de iniciación das actuacións e procedementos tributarios deberán incluír, en todo caso, o nome e apelidos ou razón social e o número de identificación fiscal do obrigado tributario e, no seu caso, da persoa que o represente.

3.- A Xunta de Goberno Local poderá aprobar modelos e sistemas normalizados de autoliquidaciones, declaracións, comunicacións, solicitudes ou calquera outro medio previsto na normativa tributaria para os casos en que se produza a tramitación masiva das actuacións e procedementos tributarios. A Administración tributaria porá a disposición dos obrigados tributarios os modelos mencionados nas condicións que sinale a normativa tributaria.

4.- Poderán refundirse nun documento único a declaración,a liquidación e a recadación das exaccións que, dentro dos mesmos prazos, recaian sobre o mesmo suxeito pasivo; neste caso requirirase:

a) Na liquidación deberán constar as bases e os tipos ou cotas de cada concepto, co que quedarán determinadas ou individualizadas cada unha das liquidacións que se refunden.

b) Na recadación deberán constar por separado as cotas relativas a cada concepto; a súa suma determinará a cota refundida que se exaccionará mediante un documento único.

c) O importe líquido resultante da suma de tódolos conceptos incluidos no documento cobratorio será obxeto de rendondeo a 0 0 5 cts, co fin de facilitar a xestión cobratoria

ARTIGO 52.-

Desenvolvemento das actuacións e procedementos tributarios. Terminación dos procedementos. Obrigación de resolver e efectos da falta de resolución.

1.- No desenvolvemento das actuacións e procedementos tributarios, o Concello facilitará en todo momento aos obrigados tributarios o exercicio dos dereitos e o cumprimento das súas obrigacións, nos termos previstos nos apartados seguintes.

2.- Os obrigados tributarios poden rehusar a presentación dos documentos que non resulten exixibles pola normativa tributaria e daqueles que sexan previamente presentados por eles mesmos e que se atopen en poder da Administración tributaria municipal. Poderase en todo caso requirir ao interesado a ratificación de datos específicos propios ou de terceiros, previamente achegados.

3.- Os obrigados tributarios ten dereito a que se lles expida certificación das autoliquidaciones, declaracións e comunicacións que presenten ou de extremos concretos contidos nas mesmas.

4.- O obrigado que sexa parte nunha actuación ou procedemento tributario poderá obter á súa costa copia dos documentos que figuren no expediente, salvo que afecten a intereses de terceiros ou á intimidade doutras persoas ou que así o dispoña a normativa vixente.

As copias facilitaranse no trámite de audiencia ou, en defecto deste, no de alegacións posterior á proposta de resolución.

5.- O acceso aos rexistros e documentos que formen parte dun expediente concluído á data da solicitude e que obren nos arquivos administrativos unicamente poderá ser solicitado polo obrigado tributario que sexa parte no procedemento tributario, sen prexuízo do disposto no artigo 95 da Lei Xeral Tributaria.

6.- Para a práctica da proba nos procedementos tributarios non será necesaria a apertura dun período específico nin a comunicación previa das actuacións aos interesados.

7.- As actuacións da Administración tributaria nos procedementos de aplicación dos tributos documentaranse en comunicacións, dilixencias, informes e outros documentos previstos na normativa específica de cada procedemento.

8.-As comunicacións son os documentos a través dos cales a Administración notifica ao obrigado tributario o inicio do procedemento ou outros feitos ou circunstancias relativos ao mesmo ou efectúa os requirimentos que sexan necesarios a calquera persoa ou entidade. As comunicacións poderán incorporarse ao contido das dilixencias que se estendan.

9.-As dilixencias son os documentos públicos que se estenden para facer constar feitos, así como as manifestacións do obrigado tributario ou persoa coa que se entendan as actuacións. As dilixencias non poderán conter propostas de liquidacións tributarias.

10.-Os órganos da Administración tributaria emitirán, de oficio ou a petición de terceiros, os informes que sexan preceptivos conforme ao ordenamento xurídico, os que soliciten outros órganos e servizos das Administracións públicas ou os poderes lexislativo ou xudicial, nos termos previstos nas leis e os que resulten necesarios para a aplicación dos tributos.

11- Nos procedementos tributarios poderase prescindir do trámite de audiencia previo á proposta de resolución cando se subscriban actas con acordo ou cando nas normas reguladoras do procedemento estea previsto un trámite de alegacións posterior a devandita proposta. Neste último caso, o expediente porase de manifesto no trámite de alegacións. O trámite de alegacións non poderá ter unha duración inferior a 10 días nin superior a 15.

12- Porá fin aos procedementos tributarios a resolución, o desistimiento, a renuncia ao dereito en que se fundamente a solicitude, a imposibilidade material de continualos por causas sobrevindas, a caducidade, o cumprimento da obrigación que fose obxecto de requirimento ou calquera outra causa prevista no ordenamento tributario.

13.- Terá a consideración de resolución a contestación efectuada de forma automatizada pola Administración tributaria naqueles procedementos en que estea prevista esta forma de terminación.

14.- No referente á obrigación de resolver, prazos de resolución e efectos da falta de resolución expresa estarase ao disposto nos artigos 103 e 104 da Lei Xeral Tributaria.

ARTIGO 53.-

1.- Os suxeitos pasivos e demais obrigados tributarios poderán formular á Administración consultas, debidamente documentadas, respecto ao réxime, a clasificación ou a cualificación tributaria que en cada caso correspóndalles.

2.- As consultas tributarias escritas formularanse antes da finalización do prazo establecido para o exercicio dos dereitos, a presentación de declaracións ou autoliquidaciones ou o cumprimento doutras obrigacións tributarias.

A consulta formularase mediante escrito dirixido ao órgano competente para a súa contestación, co seguinte contido:

a) Os antecedentes e as circunstancias do caso.

b) As dúbidas que suscite a normativa aplicable.

c) Os demais datos e elementos que poidan contribuír á formación de xuízo por parte da Administración Tributaria.

3.- Así mesmo poderán formular consultas tributarias os colexios profesionais, cámaras oficiais, organizacións patronais, sindicatos, asociacións de consumidores, asociacións ou fundacións que representen intereses de persoas con discapacidade, asociacións empresariais e organizacións profesionais, así como ás federacións que agrupen aos organismos ou entidades antes mencionados, cando se refiran a cuestións que afecten á xeneralidade dos seus membros ou asociados.

4.- A Administración tributaria arquivará con notificación ao interesado, as consultas que non reúnan os requisitos establecidos en virtude do apartado 2 deste artigo e non sexan emendadas a requirimento da Administración.

5.- A competencia para contestar as consultas corresponderá aos órganos da Administración que teñan atribuída a iniciativa para a elaboración de disposicións na orde tributaria, a súa proposta ou interpretación.

6.- A Administración tributaria deberá contestar por escrito as consultas que reúnan os requisitos establecidos en virtude do apartado 2 deste artigo no prazo de seis meses desde a súa presentación. A falta de contestación en devandito prazo non implicará a aceptación dos criterios expresados no escrito da consulta.

7.- A contestación ás consultas tributarias escritas terá efectos vinculantes, nos termos previstos neste artigo, para os órganos e entidades da Administración tributaria encargados da aplicación dos tributos na súa relación co consultante.

En tanto non se modifique a lexislación ou a xurisprudencia aplicable ao caso, aplicaranse ao consultante os criterios expresados na contestación, a condición de que a consulta formulouse no prazo a que se refire o apartado 2 e non se alteraron as circunstancias, antecedentes e demais datos recollidos no escrito de consulta.

Os órganos da Administración tributaria encargados da aplicación dos tributos deberán aplicar os criterios contidos nas consultas tributarias escritas a calquera obrigado, sempre que exista identidade entre os feitos e circunstancias de devandito obrigado e os que se inclúan na contestación á consulta.

8.- Non terán efectos vinculantes para a Administración tributaria as contestacións ás consultas formuladas no prazo ao que se refire o apartado 2 que expoñan cuestións relacionadas co obxecto ou tramitación dun procedemento, recurso ou reclamación iniciado con anterioridade.

9.- A presentación e contestación das consultas non interromperá os prazos establecidos nas normas tributarias para o cumprimento das obrigacións tributarias.

10.- A contestación ás consultas tributarias escritas terá carácter informativo e o obrigado tributario non poderá establecer recurso algún contra devandita contestación. Poderá facelo contra o acto ou actos administrativos que se diten posteriormente en aplicación dos criterios manifestados na contestación.

11.-A Administración tributaria do Concello de Narón, establecerá un procedemento de consultas a través de medios telemáticos en función do establecido en la disposición final décima de la LGT, relativa al desarrollo normativo de actuacións e procedementos por medios electrónicos, informáticos e telemáticos

Sección Terceira: Investigación e inspección.

ARTIGO 54.-

A Administración Municipal investigará e comprobará os feitos, actos e situacións, actividades, explotacións e demais circunstancias que integren ou condicionen o feito impoñible.

ARTIGO 55.- Corresponde á inspección dos tributos:

a) A investigación dos supostos de feito das obrigacións tributarias para o descubrimento dos que sexan ignorados pola Administración.

b) A comprobación da veracidade e exactitude das declaracións presentadas polos obrigados tributarios.

c) A realización de actuacións de obtención de información relacionadas coa aplicación dos tributos, de acordo co establecido nos artigos 93 e 94 da Lei Xeral Tributaria.

d) A comprobación do valor de dereitos, rendas, produtos, bens, patrimonios, empresas e demais elementos, cando sexa necesaria para a determinación das obrigacións tributarias, sendo de aplicación o disposto nos artigos 134 e 135 da Lei Xeral Tributaria.

e) A comprobación do cumprimento dos requisitos esixidos para a obtención de beneficios ou incentivos fiscais e devolucións tributarias, así como para a aplicación de réximes tributarios especiais.

f) A información aos obrigados tributarios con motivo das actuacións inspectoras sobre os seus dereitos e obrigacións tributarias e a forma en que deben cumprir estas últimas.

g) A práctica das liquidacións tributarias resultantes das súas actuacións de comprobación e investigación.

h) A realización de actuacións de comprobación limitada, conforme ao establecido nos artigos 136 a 140 da Lei Xeral Tributaria.

i) O asesoramento e informe a órganos da Administración pública.

j) A realización das intervencións tributarias de carácter permanente ou non permanente, que se rexerán polo disposto na súa normativa específica e, en defecto de regulación expresa, polas normas deste capítulo.

k) As demais que se establezan noutras disposicións ou se lle encomenden polas autoridades competentes.

ARTIGO 56.-

1.- As actuacións inspectoras realizaranse mediante o exame de documentos, libros, contabilidade principal e auxiliar, ficheiros, facturas, xustificantes, correspondencia con transcendencia tributaria , bases de datos informatizadas, programas, rexistros e arquivos informáticos relativos a actividades económicas, así como mediante a inspección de bens, elementos, explotacións e calquera outro antecedente ou información que deba de facilitarse á Administración ou que sexa necesario para a esixencia das obrigacións tributarias.

2.- Cando as actuacións inspectoras requírano, os funcionarios que desenvolvan funcións de inspección dos tributos poderán entrar, nas condicións que reglamentariamente determínense, nas leiras, locais de negocio e demais establecementos ou lugares en que se desenvolvan actividades ou explotacións sometidas a gravame, existan bens suxeitos a tributación, prodúzanse feitos impoñibles ou supostos de feito das obrigacións tributarias ou exista algunha proba dos mesmos.

Se a persoa baixo cuxa custodia atopárense os lugares mencionados no parágrafo anterior opuxésese á entrada dos funcionarios das inspección dos tributos, precisarase a autorización escrita do señor Alcalde ou persoa en quen delegue.

Cando no exercicio das actuacións inspectoras sexa necesario entrar no domicilio constitucionalmente protexido do obrigado tributario, aplicarase o disposto no artigo 113 da Lei Xeral Tributaria.

3.- Os obrigados tributarios deberán atender á inspección e presentaranlle a debida colaboración no desenvolvemento das súas funcións.

O obrigado tributario que fose requirido pola inspección deberá pesonarse, por si ou por medio de representante, no lugar, día e hora sinalados para a práctica das actuacións, e deberá achegar ou ter a disposición da inspección a documentación e demais elementos solicitados.

Excepcionalmente e de forma motivada, a inspección poderá requirir a comparecencia persoal do obrigado tributario cando a natureza das actuacións a realizar así o esixa.

4.- Os funcionarios que desempeñen funcións de inspección serán considerados axentes da autoridade e deberán acreditar a súa condición, se son requiridos para iso fose das oficinas públicas.

As autoridades públicas prestarán a protección e o auxilio necesario aos funcionarios para o exercicio das funcións de inspección.

ARTIGO 57.-

1.- As actuacións de inspección dos tributos documentaranse en comunicacións, dilixencias, informes e actas.

2.- As actas son os documentos públicos que estende a inspección dos tributos co fin de recoller o resultado das actuacións inspectoras de comprobación e investigación, propondo a regularización que estime procedente da situación tributaria do obrigado ou declarando correcta a mesma.

ARTIGO 58.-

1.- As actas estendidas pola inspección dos tributos teñen natureza de documentos públicos e fan proba dos feitos que motiven a súa formalización, salvo que se acredite o contrario.

2.- Os feitos aceptados polos obrigados tributarios nas actas de inspección presúmense certos e só poderán rectificarse mediante proba de incorrer en erro de feito.

ARTIGO 59.-

A efectos da súa tramitación, as actas de inspección poden ser con acordo, de conformidade ou de desconformidade.

ARTIGO 60.-

No que se refire a cada unha das clases de actas estarase ao disposto nos artigos 155, 156 e 157 da Lei Xeral Tributaria.

ARTIGO 61.-

Cando o obrigado tributario ou o seu representante néguese a recibir ou subscribir o acta, esta tramitarase como de desconformidade. Noutro caso, cando o obrigado tributario ou o seu representante manifeste a súa conformidade coa proposta de regularización que formule a inspección dos tributos, farase constar expresamente esta circunstancia no acta.

En todo caso a inspección rexerase polo disposto nas normas contidas no Capítulo IV do Título III da Lei Xeral Tributaria e nas demais que regules a materia inspectora.

ARTIGO 62.- Denuncia pública.

1.- A acción de denuncia pública é independente da obrigación de colaborar coa Administración Municipal.

2.- A acción de denuncia será pública e para que se produza dereitos a favor do denunciante haberá de ser por escrito, asinarse, de non saber farano dúas testemuñas á súa petición, e ratificarse a presenza do Secretario da Corporación ou funcionario en quen este delegue, e acreditando a personalidade e constituíndo un depósito do 10 por 100 do importe da infracción denunciado, caso de que for indeterminada, fixarase pola Alcaldía, mediante Decreto tendo en conta o sinalado no número seguinte.

3.- Se a comprobación da denuncia ocasionase gastos, cubriranse co importe do depósito; se non resultar certa, ingresarase dito importe na Caixa da Corporación, unha vez deducida a cantidade necesaria para satisfacer no seu caso os gastos orixinados.

4.- En caso de resultar certa a denuncia e unha vez realizado o ingreso da débeda tributaria, o denunciante terá dereito á devolución do depósito que houber feito ou do sobrante de haberse orixinado gastos na comprobación da denuncia, para o que a Administración Municipal deberá presentarse a oportuna conta.

5.- O ou os denunciantes non se considerarán interesado nas actuacións administrativas que se inicien como consecuencia da denuncia nin se lle informará do resultado das mesmas. Tampouco estará lexitimado para a interposición de recursos ou reclamacións en relación cos resultados de devanditas actuacións.

Sección Cuarta: Proba e presuncións.

ARTIGO 63.-

1.- Nos procedementos de aplicación dos tributos, quen pretenda facer valer o seu dereito, deberá probar os feitos normalmente constitutivos do mesmo.

2.- Esta obrigación enténdese cumprida se se designan de modo concreto os elementos de proba en poder da Administración tributaria.

ARTIGO 64.-

Nos procedementos tributarios serán de aplicación as normas que sobre medios e valoración de proba contéñense no Código civil e na Lei de enjuiciamiento Civil, salvo o que se establece nos artigos seguintes.

ARTIGO 65.-

As declaracións tributarias a que se refire o artigo 48 poderán aceptarse como certas, e o administrado terá facultade para rectificalas mediante a proba de que ao facelas incorreuse en erro de feito.

ARTIGO 66.-

1.- A confesión dos suxeitos pasivos versará exclusivamente sobre supostos de feito.

2.- Non será válida a confesión cando se refira ao resultado de aplicar as correspondentes normas legais.

ARTIGO 67.-

1.- As presuncións establecidas polas Leis tributarias poden destruírse pola proba en contrario, excepto nos casos en que aquelas expresamente o prohiban.

2.- Para que as presuncións non establecidas pola lei sexan admisibles como medio de proba é indispensable que entre o feito demostrado e aquel que se trate de deducir haxa un enlace preciso e directo segundo as regras do criterio humano.

ARTIGO 68.-

A administración tributaria terá o dereito de considerar como titular de calquera ben, dereito, empresa, servizo, actividade, explotación ou función a quen figure como tal nun Rexistro fiscal ou outros de carácter público, salvo proba en contrario.

Sección Quinta: As Liquidacións tributarias.

ARTIGO 69.-

1.- A liquidación tributaria é o acto resolutorio mediante o cal o órgano competente da Administración realiza as operacións de cuantificación necesarias e determina o importe da débeda tributaria ou da cantidade que, no seu caso, resulte a devolver ou a compensar de acordo coa normativa tributaria.

A Administración tributaria non estará obrigada a axustar as liquidacións aos datos consignados polos obrigados tributarios nas autoliquidaciones, declaracións, comunicacións, solicitudes ou calquera outro documento.

2.- A proposta do departamento de Facenda, e previa fiscalización pola Intervención do Concello, o Alcalde ou Concelleiro delegado da Facenda, aprobará as liquidacións tributarias que inicien os procedementos recaudatorios

3.- As liquidacións tributarias serán provisionais ou definitivas.

4.- Terán a consideración de definitivas:

a) As practicadas no procedemento inspector previa comprobación e investigación da totalidade dos elementos da obrigación tributaria, salvo o disposto no apartado 4 deste artigo.

b) As demais ás que a normativa tributaria outorgue tal carácter.

5.- Nos demais casos, as liquidacións tributarias terán o carácter de provisionais.

Poderán practicarse liquidacións provisionais no procedemento de inspección nos seguintes supostos:

a) Cando algún dos elementos da obrigación tributaria determínese en función dos correspondentes a outras obrigacións que non fosen comprobadas, que fosen regularizadas mediante liquidación provisional ou mediante liquidación definitiva que non fose firme, ou cando existan elementos da obrigación tributaria cuxa comprobación con carácter definitivo non fose posible durante o procedemento, nos termos que se estableza reglamentariamente.

b) Cando cumpra formular distintas propostas de liquidación en relación cunha mesma obrigación tributaria.

Entenderase que concorre esta circunstancia cando o acordo ao que se refire o artigo 155 da Lei Xeral Tributaria non inclúa todos os elementos da obrigación tributaria, cando a conformidade do obrigado non se refira a toda a proposta de regularización, cando se realice unha comprobación de valor e non sexa o obxecto único da regularización e no resto de supostos previstos reglamentariamente.

ARTIGO 70.-

1.- As liquidacións deberán ser notificadas aos obrigados tributarios nos termos previstos na sección 3ª do capítulo II do título III da Lei Xeral Tributaria.

2.- As liquidacións notificaranse con expresión de:

a) A identificación do obrigado tributario.

b) Os elementos determinantes da contía da débeda tributaria

c) A motivación das mesmas cando non se axusten aos datos consignados polo obrigado tributario ou á aplicación ou interpretación da normativa realizada polo mesmo, con expresión dos feitos e elementos esenciais que as orixinen así como os fundamentos de dereito.

d) Os medios de impugnación que poidan ser exercidos, órgano ante o que haxan de presentarse e prazo para a súa interposición.

e) O lugar, prazo e forma en que debe ser satisfeita a débeda tributaria.

f) O seu carácter de provisional ou definitiva.

ARTIGO 71.-

Nos tributos de cobro periódico por recibo, unha vez notificada a liquidación correspondente ao alta no respectivo rexistro, padrón ou matrícula, poderán notificarse colectivamente as sucesivas liquidacións mediante edictos que así o advirtan.

O aumento de base impoñible sobre a resultante das declaracións deberá notificarse ao contribuínte con expresión concreta dos feitos e elementos adicionais que o motiven, excepto cando a modificación proveña de revalorizacións de carácter xeral autorizadas polas leis.

Sección Sexta: Padróns de Contribuíntes.

ARTIGO 72.-

Poderán ser obxecto de padrón ou matrícula os tributos nos que pola súa natureza prodúzase continuidade de feitos impoñibles.

ARTIGO 73.-

1.- Unha vez constituído o Padrón de contribuíntes, só as altas, baixas e alteracións que no mesmo teñan un lugar deberán ser aprobadas en virtude de acto administrativo reclamable e notificadas en forma legal aos suxeitos pasivos.

2.- Os contribuíntes estarán obrigados a pór en coñecemento da Administración Municipal , dentro do mes natural seguinte a aquel en que se produza, toda modificación sobrevinda que poida orixinar alta, baixa ou alteración no Padrón.

3.- A omisión da anterior obrigación dará lugar a que o Concello teña dereito a cobrar a exacción do modo e forma que no Padrón consta.

ARTIGO 74.-

1.- A formación dos padróns, matrículas ou rexistros realizaranse polos servizos económicos municipais ou polos da entidade á que o Concello teña encomendada a xestión, tomando por base:

a) Os datos obrantes na Administración Municipal.

b) As declaracións dos suxeitos pasivos.

c) O resultado da investigación practicada.

2.- Os padróns deberán conter ademais dos datos específicos que cada un deles requira, segundo as características da exacción, os seguintes extremos:

a) Nome, apelidos, domicilio e D.N.I. ou N.I.F. do suxeito pasivo.

b) Domicilio fiscal.

c) Leira, establecemento industrial ou comercial ou elementos obxecto de exacción.

d) Base impoñible.

e) Base liquidable.

f) Tipo de gravame.

g) Cota tributaria.

ARTIGO 75.-

1.- Os padróns, matrículas ou rexistros someteranse cada ano á aprobación da xunta de Goberno Municipal. O período de exposición ao público será de 15 días hábiles para o exame por parte dos interesados lexítimos.

2.- A exposición ao público dos padróns e matrículas producirá os efectos de notificación das liquidacións de cotas que figuren consignadas para cada acto dos interesados, podendo interpor contra devanditos actos recurso de reposición, previo ao contencioso administrativo, no prazo dun mes a partir do día seguinte ao da finalización do período de exposición pública.

Os padróns de contribuíntes constituirán o documento fiscal ao que han de referirse as listas, recibos e outros documentos cobratorios para a percepción da pertinente exacción.

CAPITULO SEPTIMO: RECAUDACION.

Sección Primeira: A Xestión Recadatoria. Concepto e Disposicións Xerais.

ARTIGO 76.-

A xestión recadatoria consiste no exercicio da función administrativa conducente á realización dos créditos e dereitos que constitúen o haber desta Corporación.

ARTIGO 77.-

A xestión recadatoria realizarase en dous períodos:

a) En período voluntario, os obrigados ao pago farán efectivas as súas débedas dentro dos prazos sinalados no artigo 62 da Lei Xeral Tributaria.

b) En período executivo, a recadación realizaranse coercitivamente en vía de prema sobre o patrimonio do obrigado ao pago que non cumpra a obrigación ao seu cargo en período voluntario.

ARTIGO 78.-

A xestión recadatoria dos recursos tributarios e demais de dereito público do concello, se desenvolverá baixo a dirección do Alcalde e xefatura do Tesoureiro, polo servizo de Recadación Municipal, , sendo exercida a fiscalización do servizo polo Interventor.

ARTIGO 79.-

1.- Corresponde ao Alcalde, en calidade de órgano director da xestión recadatoria, e sen prexuízo das delegacións que poida efectuar ao amparo do disposto no artigo 43 do Real Decreto 2.568/1.986, de 28 de novembro, o exercicio das seguintes funcións:

a) Acordar de Oficio as compensacións de débedas e resolver as instadas polos interesados.

b) Resolver de solicitudes relativas ao aprazamento e fraccionamiento de débedas.

c) Ditar os acordos de derivación de responsabilidade.

d) Promover ante Xuíces e Tribunais os conflitos que procedan, con arranxo ao previsto na lexislación sobre conflitos xurisdiccionais, cando entren estes a coñecer dos procedementos de prema sen estar esgotada a vía administrativa.

e) Exercitar as accións civís que a Lei autoriza, para obter a indemnización dos danos e prexuízos a que der lugar a dilación ou omisión polos rexistradores da práctica dos asentos e expedición de certificacións que lles encomenda o Regulamento Xeral de Recadación.

f) Solicitar do Xuíz de Instrución autorización para a entrada no domicilio onde se atopen os bens do debedor.

g) Autorizar o alleamento dos bens embargados polos procedementos de concurso ou adxudicación directa por razóns xustificadas de urxencia, perecidad dos bens ou imposibilidade ou inconveniencia da promoción de concorrencia para o seu alleamento.

h) Presidir a Mesa de poxa para o alleamento de bens embargados, podendo designar substituto.

i) Acordar a adxudicación ao Concello dos bens inmobles embargados e non rematados en poxa, así como, no mesmo caso, dos mobles cuxa adxudicación poida interesar ao Concello.

j) Solicitar das autoridades competentes a protección e auxilio necesario para a exercicio da función recadatoria, excepto en caso de perigo inmediato para as persoas, valores ou fondos, suposto no cal a solicitude poderá ser realizada polo Xefe do Servizo ou da Unidade.

k) Resolver as reclamacións sobre tercerías de dominio e de mellor dereito que, con referencia aos bens embargados ao debedor, interpóñanse ante o Concello.

l) Declarar a prescrición dos dereitos da Facenda Municipal e o errado provisional dos debedor cuxa insolvencia resulte do expediente seguido no procedemento de prema, ata cando se siga o procedemento de baixa por referencia, así como a rehabilitación das súas débedas en caso de insolvencia sobrevinda.

m) Todas as demais atribuídas no Regulamento Xeral de Recadación ao Director Xeral de Recadación ou ao Delegado de Facenda.

2.- Entenderanse exercitadas por delegación do Pleno as funcións ao Alcalde nas letras d), e) e i) do precedente apartado primeiro.

ARTIGO 80.-

1.- Corresponde ao Tesoureiro a Xefatura do Servizo de Recadación Municipal, en cuxa virtude ten atribuídas as seguintes funcións:

a) Impulsar e dirixir os procedementos recadatorios, propondo as medidas necesarias para que a recadación realícese dentro dos termos sinalados.

b) Ditar a providencia de prema nos expedientes administrativos deste carácter.

c) Autorizar a poxa dos bens embargados e a adxudicación directa dos non rematados na mesma.

d) Declarar a finalización do expediente de prema tras a realización das actuacións executivas sobre o patrimonio do debedor pola parte liquidada da débeda.

e) Todas as atribuídas polo Regulamento Xeral de Recadación aos Xefes de Dependencia e de Unidade e as non reservadas no mesmo a órgano concreto, sempre que, en ambos os casos, non se atribúan a órgano distinto por esta Ordenanza.

2.- O Tesoureiro poderá delegar nos Xefes das Unidades de Recadación Municipal ou en funcionarios adscritos ao Servizo de Recadación as atribucións encomendadas polo Regulamento Xeral de Recadación aos funcionarios de igual categoría na Administración Tributaria do Estado e as non sinaladas na mesma norma a órgano concreto.

Sección Segunda: Clasificación da Débeda Tributaria.

ARTIGO 81.-

As débedas tributarias resultantes de liquidacións practicadas pola Administración Municipal clasificaranse a efectos da súa recadación en:

a) Notificadas: Nelas é indispensable o requisito da notificación para que o suxeito pasivo teña coñecemento da débeda tributaria, sen a notificación en forma legal, a débeda non será exixible.

b) Sen notificación: Son aquelas que por derivar directamente de Padróns de contribuíntes xa coñecidos polos suxeitos pasivos, non se precisa a súa notificación expresa individual, aínda que a débeda tributaria varíe periodicamente por aplicación de recargas ou aumentos de tipo previamente determinados na respectiva Ordenanza.

c) Autoliquidaciones: Son aquelas en as que o suxeito pasivo, por medio de efectos timbrados ou a través de declaracións-liquidacións, procede ao pago simultáneo da débeda tributaria.

Sección Terceira: Recadación en Período Voluntario. Aprazamentos e fraccionamentos.

ARTIGO 82.-

As débedas a favor da Administración Municipal ingresaranse na Caixa da mesma cando non estea expresamente previsto na ordenanza particular de cada tributo que o ingreso poida ou deba efectuarse nas Caixas habilitadas nas distintas entidades financeiras.

ARTIGO 83.-

1.- Os obrigados ao pago farán efectivas as súas débedas en período voluntario, dentro dos prazos fixados no Regulamento Xeral de Recadación, aprobado por Real Decreto 939/2005, de 29 de xullo.:

Prazos:

A.-No caso de débedas tributarias resultantes de liquidacións practicadas pola Administración, o pago en período voluntario deberá facerse nos seguintes prazos:

Se a notificación da liquidación realízase entre os días un e 15 de cada mes: ata o día 20 do mes posterior ou, se este non fose hábil, ata o inmediato hábil seguinte.

Se a notificación da liquidación realízase entre os días 16 e último de cada mes: ata o día cinco do segundo mes posterior ou, se este non fose hábil, ata o inmediato hábil seguinte.

B.-O pago en período voluntario das débedas de notificación colectiva e periódica que non teñan establecido outro prazo nas súas normas reguladoras deberá efectuarse no período comprendido entre o día un de setembro e o 20 de novembro ou, se este non fose hábil, ata o inmediato hábil seguinte.

O Concello, poderá modificar o prazo sinalado no parágrafo anterior sempre que devandito prazo non sexa inferior a dous meses.

2.- As débedas non satisfeitas en período voluntario faranse efectivas en vía de prema, salvo que se concedeu aprazamento de pago.

3- Os ingresos realizados fóra de prazo, sen requirimento previo, comportarán así mesmo o abono dos intereses de demora que sinala o art. 14.b), sen prexuízo das sancións que puidesen ser exixibles polas infraccións cometidas.

ARTIGO 84.- Aprazamentos e Fraccionamentos

1.- Liquidada a débeda tributaria, a Administración Municipal poderá, discrecionalmente, aprazar ou fraccionar o pago da mesma, previa petición dos obrigados acompañada da documentación acreditativa da situación que dificulta ou impide o pago da débeda íntegramente no momento da concesión.

2.- As cantidades cuxo pago se aprace, devengarán, por demora, o interese legal do diñeiro, aumentado nun 25 por 100 a menos que a lei do Orzamento Estatal dispoña outra causa, sempre que se superen os seis meses de prazo, tanto no caso do fraccionamento como no caso de aprazamento.

3.- Estes fraccionamientos ou aprazamentos de pago non superarán en ningún caso un ano.

4.-Chegado vencemento do prazo concedido por aprazamento e cada un dos prazos de fraccionamento, de non efectuarse o pago, expedirase providencia de constrinximento que incluirá a débeda aprazada, os xuros devengados, no seu caso, e a recarga de constrinximento.

5.-No suposto do apartado anterior, no caso de ter depositada garantía, procederase a execución da mesma polas cantidades debidas, seguindose co procedemento de constrinximento para a execución do débito pendente.

6- Non se concederán aprazamentos nin fraccionamento unha vez iniciado o periodo de cobro en vía executiva trala expedición da providencia de prema

ARTIGO 85.-

1.- O Alcalde Presidente, ou persoa en quen delegue, é competente para autorizar aprazamento do pago das débedas tributarias, calquera que sexa a súa natureza e situación, naqueles casos, en que concorran circunstancias excepcionais ou razóns de interese público que discrecionalmente apreciará.

2.- Só poderán pedir aprazamento os obrigados ao pago cando a situación da súa tesourería, discrecionalmente apreciada pola Administración, impídalles efectuar o pago dentro do prazo de ingreso voluntario.

3.- As peticións de aprazamento presentaranse dentro do prazo dos dez días primeiros sinalados para ingreso voluntario ou para presentación das correspondentes declaracións-liquidacións. A Administración Municipal advertirá por escrito ao presentador, que deberá acudirse ao undécimo día posterior para ser notificado da resolución que recaia.

4.- A petición de aprazamento conterá, necesariamente, os seguintes datos:

a) Nome e apelidos, razón social ou denominación e domicilio do solicitante.

b) Débeda tributaria cuxo aprazamento solicitar, indicando a súa importe, data de iniciación do prazo de ingreso voluntario e referencia contable.

c) A súa absoluta conformidade coa mesma.

d) Aprazamento ou fraccionamiento que se solicita.

e) Motivo da petición que se deduce.

f) Garantía que se ofrece.

5.- O solicitante poderá acompañar á súa instancia os documentos ou xustificantes que estime oportunos en apoio da súa petición.

ARTIGO 86.-

O pago das débedas tributarias haberá de realizarse en moeda de curso legal.

ARTIGO 87.-

1.- O pago das débedas tributarias que deba realizarse en efectivo farase por algún dos medios seguintes:

a) O seu ingreso en efectivo.

b) Xiro postal ou telegráfico.

c) Talón conformado de conta corrente bancaria ou Caixa de aforros.

d) Cheque bancario.

e) Carta de abono ou de transferencia bancaria ou de Caixa de Aforros irrevogable nas contas abertas ao efecto a favor deste Concello.

f) Pagarei.

2.- En canto a fórmaa requisitos, efectos extintivos da débeda, entrega de carta de pago e demais, estarase ao prevido no Regulamento Xeral de Recadación da facenda Pública e na súa Instrución.

3.- No entanto o prevido anteriormente, cando se trate de débedas tributarias de vencimiento periódico, das que non esixiron notificación expresa poderá acordarse a domiciliación bancaria ou en Caixa de Aforros de devanditas débedas, de modo que o Banco actúe como administrador do suxeito pasivo pagando as débedas que este lle autorizou; tal domiciliación non necesita de máis requisito que o previo aviso escrito á Tesourería municipal e ao Banco ou Caixa de Aforros de que se trate dos conceptos contributivos a que se afecte devandita domiciliación.

Sección Cuarta.- Recadación en período executivo.

ARTIGO 88.-

1.- O procedemento de prema será exclusivamente administrativo, sendo privativa da Administración Municipal a competencia para entender do mesmo e resolver todas as súas incidencias, sen que os Tribunais de calquera grao e xurisdición poidan admitir demanda ou pretensión algunha nesta materia, a menos que se xustifique que se esgotou a vía administrativa ou que este Concello decline o coñecemento do asunto en favor da xurisdición ordinaria.

2.- O procedemento iníciase e impulsa de oficio en todos os seus trámites.

3.- Tal procedemento seguirase con sujeción ás disposicións contidas nesta Ordenanza, para o non previsto na mesma estarase ao que dispoña o Regulamento Xeral de Recadación do Estado, a súa instrución e disposicións complementarias.

ARTIGO 89.-

1.-Terán o carácter de títulos acreditativos de crédito, a efectos de despachar a execución por vía de constrinximento administrativo:

b) As providencias de prema .

2.-Este título terá a mesma forza executiva que a sentenza xudicial para proceder contra os bens e dereitos dos debedor.

ARTIGO 90.-

1.- A providencia de prema é o acto do Tesoureiro Municipal que despacha a execución contra o patrimonio do debedor en virtude dun dos títulos que precisa o artigo anterior.

2.- A citada providencia ordenará a execución forzosa sobre os bens e dereitos do debedor, fixando a recarga que corresponda esixir sobre o importe da débeda.

3.- A providencia de prema só poderá ser impugnada por:

a) Pago.

b) Prescrición.

c) Aprazamento.

d) Falta de notificación regulamentaria da liquidación.

e) Defecto formal no título expedido para a execución.

ARTIGO 91.-

1.- A interposición de calquera recurso ou reclamación non producirá a suspensión do procedemento de prema, a menos que se garanta o pago dos débitos perseguidos ou se consigne o seu importe, en ambos os casos, a disposición da Alcaldía, na Caixa Municipal ou na Xeneral de Depósitos.

2.- A garantía a prestar será por aval solidario de Banco ou Caixa de Aforros, por tempo indefinido e por cantidade que cubra o importe da débeda inicial certificada de prema máis un 25% desta para cubrir a recarga de prema, intereses de demora e costas do procedemento.

3.- Poderá suspenderse o procedemento de prema sen necesidade de prestar garantía ou efectuar consignación, cando a administración aprecie que existiu en prexuízo do contribuínte que o instar, erro material, aritmético ou de feito na determinación da débeda que se lle esixe.

ARTIGO 92.-

O inicio do período executivo determinará a esixencia dos intereses de demora e das recargas do período executivo nos termos dos artigos 26 e 28 da Lei Xeral Tributaria e, no seu caso, das costas do procedemento de prema.

Estas recargas son:

a) Recarga do período executivo, 5% cando a débeda tributaria non ingresada satisfágase antes de que sexa notificada ao debedor a providencia de prema.

b) Recarga de prema reducida, 10% cando a débeda tributaria non ingresada satisfágase nos prazos legalmente previstos para o ingreso neste período.

c) Recarga de prema ordinaria, 20% cando a débeda tributaria non ingresada satisfágase logo de expirar os prazos legalmente previstos para o ingreso neste período.

ARTIGO 93.-

O procedemento de prema iníciase cando, vencidos os prazos de ingreso non se satisfixo a débeda e expídase, en consecuencia, o título que leva aparellada execución.

Prazos Unha vez iniciado o período executivo e notificada a providencia de prema, o pago da débeda tributaria deberá efectuarse nos seguintes prazos:

¿ Se a notificación da providencia realízase entre os días un e 15 de cada mes: ata o día 20 do mes posterior ou, se este non fose hábil, ata o inmediato hábil seguinte.

¿ Se a notificación da providencia realízase entre os días 16 e último de cada mes: ata o día cinco do segundo mes posterior ou, se este non fose hábil, ata o inmediato hábil seguinte.

O pago en período voluntario das débedas de notificación colectiva e periódica que non teñan establecido outro prazo nas súas normas reguladoras deberá efectuarse no período comprendido entre o día un de setembro e o 20 de novembro ou, se este non fose hábil, ata o inmediato hábil seguinte.

ARTIGO 94.-

1.- O procedemento de prema termina:

a) Co pago.

b) co acordo do Pleno sobre insolvencia total ou parcial.

c) Co acordo do Pleno de quedar extinguido o débito por calquera outra causa legal.

2,- Nos casos en que se declarou o crédito incobrable, o procedemento de prema renovarase, dentro do prazo de prescrición, cando se teña coñecemento da solvencia dalgún obrigado ao pago.

3.-os procedementos executivos que, unha vez sumadas todas as cantidades adeudadas ou logo de aplicar as cantidades por embargos practicados o resto pendente non supere a cantidade de 10 € , causarán baixa a efectos tributarios e contables.

CAPITULO OITAVO: REVISION E RECURSOS.

Sección Primeira: Revisión.

ARTIGO 95.-Anulación de actos por nulidade de pleno dereito e revogación dos actos de aplicación dos tributos e de imposición de sancións.

1.- Corresponderá ao Pleno da Corporación a declaración de nulidade de pleno dereito e a revisión dos actos ditados en vía de xestión tributaria, nos casos e de acordo co procedemento establecido no artigo 217 da Lei Xeral Tributaria.

2.- Nos demais casos non se poderán anular os actos propios declarativos de dereitos, e a súa revisión requirirá a previa declaración de lesividad para o interese público e a súa impugnación en vía contencioso-administrativa, con arranxo á lei de devandita xurisdición.

3.- Non serán, en ningún caso, revisables os actos administrativos confirmados por sentenza xudicial firme.

4.- A Administración tributaria poderá revogar os seus actos en beneficio dos interesados cando se estime que infrinxen manifestamente a Lei, cando circunstancias sobrevindas que afecten a unha situación xurídica particular poñan de manifesto a improcedencia do acto ditado, ou cando na tramitación do procedemento produciuse indefensión aos interesados.

A revogación non poderá constituír, en ningún caso, dispensa ou exención non permitida polas normas tributarias, nin ser contraria ao principio de igualdade, ao interese público ou ao ordenamento xurídico.

5.- A revogación só será posible mentres non transcorra o prazo de prescrición.

No expediente darase audiencia aos interesados e deberá incluírse un informe do órgano con funcións de asesoramento xurídico sobre a procedencia da revogación do acto.

7.- O prazo máximo para notificar resolución expresa será de seis meses desde a notificación do acordo de iniciación do procedemento.

Transcorrido o prazo establecido no parágrafo anterior sen que se notificou resolución expresa, producirase a caducidade do procedemento.

8.- As resolucións que se diten neste procedemento porán fin á vía administrativa.

ARTIGO 96.-

A Administración Municipal rectificará de oficio ou a instancia do interesado, en calquera momento, os erros materiais ou de feito e aritméticos e por duplicidade de pago, sempre que non transcorresen cinco anos desde que se ditou o acto ou se realizou o ingreso.

Sección Segunda: Recursos.

ARTIGO 97.-

1.- Contra os actos sobre aplicación dos tributos locais poderá formularse, ante o mesmo órgano que os ditou o correspondente recurso de reposición, previo ao contencioso administrativo.

2.- O recurso de reposición interporase ante o órgano municipal que en vía de xestión ditou o acto recorrido, o cal será competente para resolvelo previo informe do servizo de xestión tributaria

3.- O recurso de reposición deberá interporse por escrito consignando no seu suplico cal é o acto concreto que se recorre, caso de facelo unha persoa en nome doutra deberá acreditar a súa representación en virtude de poder conforme sinala a Lei de Procedemento Administrativo.

4.- A reposición somete a coñecemento do órgano competente, para a súa resolución, todas as cuestións que ofreza o expediente sexan ou non expostas no recurso.

5.- Entenderase tácitamente desestimada a efectos de ulterior recurso cando, no prazo dun mes non se practicou notificación expresa da resolución recaída.

ARTIGO 98.-

O recurso de reposición interrompe os prazos para o exercicio doutros recursos, que volverán contarse inicialmente a partir do día que se entenda tácitamente desestimado ou, no seu caso, desde a data en que se practiquei a notificación expresa da resolución recaída.

ARTIGO 99-

Contra a resolución dun recurso de reposición non pode interporse de novo este recurso.

ARTIGO 100.-

A interposición do recurso non suspenderá a execución do acto administrativo recorrido.

O administrado poderá solicitar tal suspensión e o Concello acordala segundo as circunstancias que concorras e o dano que puidese producirse ao administrado e á Administración Municipal debendo sempre existir un aval ou garantía da cantidade aprazada.

ARTIGO 101.-

1.- Os suxeitos pasivos ou responsables e os seus herdeiros ou causahabientes terán dereito á devolución dos ingresos que indebidamente realizasen con ocasión do pago de débedas tributarias aplicándose a tales devolucións o interese legal do diñeiro.

2.- Os expedientes de execución da devolución iniciaranse a petición dos interesados, os que deberán unir inexcusablemente ao seu escrito o orixinal do recibo ou Mandamento que acredite o pago cuxa devolución solicitar.

3.- Tales peticións serán informadas polo Secretario e Interventor da Corporación.

4.- Será Órgano competente para aprobar tal expediente e ordenar a devolución o Alcalde ou Pleno, segundo a súa contía, na forma que se determine nas Bases de Execución do Orzamento Municipal.

CAPITULO NOVE: RESPONSABILIDADES.

Sección Primeira: Responsabilidades

ARTIGO 102.-

A Administración Municipal , responderá dos danos e prexuízos que se irroguen aos bens e dereitos dos particulares, como consecuencia do funcionamento normal ou anormal dos servizos públicos, sempre que se dean as circunstancias seguintes:

a) Non se trate dun caso de forza maior.

b) O dano sexa efectivo, material e individualizado.

c) Háxanse devengado os correspondentes dereitos ou taxas.

d) A actuación fiscal municipal realizouse na debida forma, sen falta imputable ao propio administrado.

ARTIGO 103-

1.- Toda persoa natural ou xurídica que por acción ou omisión cause dano nos bens, obras ou instalacións municipais, estará obrigada a reparar o dano causado.

2.- As indemnizacións dos danos e prexuízos orixinados serán en todo caso, independentes dos dereitos liquidables polos aproveitamentos realizados, con arranxo á súa respectiva. Ordenanza, cando devanditos aproveitamentos fosen a causa dos danos orixinados.

3.- En todas as obras de nova planta e nas de reparación, cuxa execución afecte ao pavimente ou instalacións públicas, será obrigatorio, por parte do promotor, a constitución dunha fianza, cuxa contía será fixada, en todo caso, pola Comisión de Goberno, previo informe da Comisión de Obras, e cuxa devolución facer efectiva a instancia de parte, unha vez que pola Oficina Técnica de Obras compróbese que todos os elementos afectados sexan restituídos ao seu primitivo estado.

4.- As obras de reparación realizaranse polo Concello a costa do interesado, ou ben directamente por este baixo a vixilancia da inspección municipal.

5.- Se se tratase de danos irreparables o Concello será indemnizado, previa tasación de tales danos. Se o particular non aceptase devandita tasación, irase a un expediente contraditorio e se tampouco houber acordo, estarase ao que resolva os Tribunais de Xustiza.

6.- Os Concellos non poderán conceder exención total ou parcial das indemnizacións ou reintegros a que se refire este artigo

CAPITULO DEZ: TECNOLOXÍAS INFORMÁTICAS E TELEMÁTICAS.

Sección Primeira: Aplicacións tecnológicas

ARTIGO 104.-

1. A Administración tributaria promoverá a utilización das técnicas e medios electrónicos, informáticos e telemáticos necesarios para o desenvolvemento da súa actividade e o exercicio das súas competencias, coas limitacións que a Constitución e as Leis establezan.

2. Cando sexa compatible cos medios técnicos de que dispoña a Administración tributaria, os cidadáns poderán relacionarse con ela para exercer os seus dereitos e cumprir coas súas obrigacións a través de técnicas e medios electrónicos, informáticos ou telemáticos coas garantías e requisitos previstos en cada procedemento.

3. Os procedementos e actuacións nos que se utilicen técnicas e medios electrónicos, informáticos e telemáticos garantirán a identificación da Administración tributaria actuante e o exercicio da súa competencia. Ademais, cando a Administración tributaria actúe de forma automatizada garantirase a identificación dos órganos competentes para a programación e supervisión do sistema de información e dos órganos competentes para resolver os recursos que poidan interporse.

4. Os programas e aplicacións electrónicos, informáticos e telemáticos que vaian ser utilizados pola Administración tributaria para o exercicio das súas potestades haberán de ser previamente aprobados por esta na forma que se determine reglamentariamente.

5. Os documentos emitidos, calquera que sexa o seu soporte, por medios electrónicos, informáticos ou telemáticos pola Administración tributaria, ou os que esta emita como copias de orixinais almacenados por estes mesmos medios, así como as imaxes electrónicas dos documentos orixinais ou as súas copias, terán a mesma validez e eficacia que os documentos orixinais, sempre que quede garantida a súa autenticidade, integridade e conservación e, no seu caso, a recepción polo interesado, así como o cumprimento das garantías e requisitos esixidos pola normativa aplicable

DISPOSICIÓN ADICIONAL PRIMEIRA- REDONDEO DOCUMENTOS COBRATORIOS-

Cando un mesmo documento cobratorio ( liquidación, autoliquidación ou recibo), comprenda varios tributos, o suma total do documento poderá ser obxeto de redondeo.

Igualmente, a determinación das debedas tributarias calculadas en funcion de porcentaxes poderán ser obxeto de redondeo cando resulte mais eficiente para o procedemento cobratorio o mesmo para facilitar o mesmo o suxeito pasivo

DISPOSICIÓN TRANSITORIA PRIMEIRA- DELEGACIÓNS TRIBUTARIAS

En virtude do establecido no Real Decreto lexislativo 2568/1986, de 28 de novembro, en materia de delegacion de competencias, o Concello de Narón ten delegadas as seguintes funcións en virtude dos convenios que se especifican a continuación:

Convenio coa Deputación Provincial da Coruña de delegación tributaria aprobado polo Pleno de 29 de xuño de 2001, e prorrogado polo Pleno de data 27 de marzo de 2008, con vixencia ata 1 de xaneiro de 2022, co seguinte contido:

a) Xestión e recadación voluntaria e executiva do imposto sobre bens inmobles (IBI) tanto de natureza rústica como urbana, ou imposto municipal que ou complemente ou substitúa non futuro, asi como a facultade para conveniar coa Secretaria de Estado de facenda (Dirección xeral do Catastro)

b) Xestión e recadación voluntaria e executivo do imposto sobre actividades económicas (IAE), ou do imposto municipal que ou complemente ou substitúa non futuro, así como a facultade para, de acordo co previsto non artigo 92 dá LRFL, solicitar dá Administración Tributaria do Estado a delegación de funcións de xestión censual e inspección, establecer coa antedita Administración as oportunas fórmulas de colaboración en materia de inspección, en relación con este imposto.

c) Xestión, inspección e racadación voluntaria e executiva do imposto de vehículos (IVTM), ou do imposto municipal que ou complemente ou subtitúa non futuro.

d) Non relativo a xestión, inspección e recadación voluntaria e executiva do imposto sobre incremento de valor dous terreos de natureza urbana e recadación voluntaria e executiva de taxas e prezos públicos de carácter periódico anual e notificación colectiva mediante padrón, serán obxeto de delegación non mento qne que se reestructre ou departamento de recadación municipal, segundo ou establecido non último parágrafo dá base terceira

En virtude do prego de condicións que rexen o contrato coa empresa mixta Cosma sa, concesionaria do servizo de abastecemento de auga e rede de rede de sumidoiros, aprobado por Concello Pleno de data 13 de decembro de 2002 así como ou contrato de data 27 de decembro de 2002 , a empresa Cosma sa, asume as seguintes delegacións tributarias:

- xestión e recadación voluntaria dás taxas por abastecemento de auga, rede de sumidoiros e recollida de lixo, que se deveñan a través de padrón fiscal con perioricidade trimestral.

DISPOSICIÓNS FiNAIS

1.-A clasificacion das vías públicas a efectos fiscais xerais, inclúese como anexo n. 1 a presente ordenanza, sin perxuicio das clasificacións de rúas que con carácter especifico poidan incluir as ordenanzas fiscais que regulan os tributos concretos

2.-Para o non previsto e/ou regulado na presente ordenanza serán de aplicación supletoria, as disposicións estatais sobre a materia.

3.-A presente ordenanza fiscal xeral permanecer en vigor dende a súa publicación integra no boletin oficial da provincia unha vez aprobada definitivamente polo concello pleno, ata a sua derrogación ou modificación polo mesmo órgano e identico procedemento

ANEXO 1

Categoría 1:

¿ Subpolígono industrial da zona industrial de Xuvia, con fronte a Estrada de Castela, entre os números 802 e 820 ambos inclusive.

¿ Poligonos industriais das Lagoas, Río do Pozo e parcelas anexas a molturadora para a fabricación de cemento (finca Pedreira lugar de Agrande -Castro)

Categoría2:

¿ Resto da Estada de Castela non incluida na categoría 1

Categoría 3:

¿ Resto do término municipal